|
მოდიოდა ნინო მთებით |
|
ქა−რი რძის−ფერ ნისლ−ში ხვევ−და...
და, რო−დე−საც ბარ−ში ვარდ−ნი ყვა−ოდ−ნენ,
თოვ−ლი ი−დო ჯა−ვა−ხე−თის მთა−თა ზე−და
და ტყე−ებ−ში ქა−რიშხლები ბღა−ოდ−ნენ...
მოჰ−კი−ო−და, ქა−რი ღრუბ−ლებს მოჰ−კი−ო−და
და ფა−რა−ვანს ტბა−სა ზე−და ძრწო−და ქა−რი...
მო−დი−ო−და, ნი−ნო მთე−ბით მო−დი−ო−და
და მოჰ−ქონ−და სა−ნატ−რე−ლი ვა−ზის ჯვა−რი...
თოვ−ლის მთე−ბით ჰკვირ−დე−ბო−და უ−ცხო მგზავ−რი, -
ვის უ−ნა−ხავს ვარ−დო−ბი−სას თოვ−ლი მთებ−ზე?
მ−წყემს−სა ჰკი−თხა: რო−მე−ლი−ა ქართ−ლის გზა−ი?
მ−წყემს−მა უ−თხრა: სა−ქართ−ვე−ლო ა−რის ე−სე...
მი−ე−ძი−ნა... ერთ წალ−კოტ−ში მი−ე−ძი−ნა
და ფშა−ტებ−მა მზის−გან მო−უჩრ−დი−ლე−ო; ო,
ეს ვინ ა−რი, გა−მო−ცხად−და მგზავ−რის წი−ნა?
„ნუ გეშინინ!“- ე−უბ−ნე−ბა ი−ე−სო...
გა−ეღ−ვი−ძა... წუ−თით იგრძ−ნო მშობ−ლის სევ−და,
მაგ−რამ რწმე−ნა ა−ვა−ლებ−და რა−ო−დენს?
თოვ−ლი ი−დო ჯა−ვა−ხე−თის მთა−თა ზე−და
და ტყე−ებ−ში ქა−რიშხლები ბღა−ოდ−ნენ...
ანა კალანდაძე 1954
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
მარიამ თეთრაძე
ბარბარე გოგორიშვილი
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
