ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნა
უღ−რან,
უღ−რან ტყე−ში,
ფუ−ღუ−რო−ა წიფ−ლის ხე−ში.
შიგ−ნით ციყ−ვი შე−ყუ−ჟუ−ლა,
არ ა−დარ−დებს წვი−მა თქე−ში.
წვი−მა ას−ხამს მარ−ცხნი−დან,
წვი−მა ას−ხამს მარჯვ−ნი−დან,
ი−ყუ−რე−ბა ციყ−ვუ−ნი−ა
პა−წა−წი−ნა ფანჯ−რი−დან.
ო-ჰო-ჰო, რა ღვა−რი−ა?!
ო-ჰო-ჰო, რა ქა−რი−ა?!
უკ−ვირს, უკ−ვირს ციყ−ვუ−ნას,
და−რი რამ გადა−რია?!
სულ წვი−მას რომ უ−ყუ−როს,
ვინ მი−ხე−დავს ფუ−ღუ−როს?
ჰო−და, სა−ნამ სველ−დე−ბა
ნაძ−ვი, მუ−ხა, წი−ფე−ლი,
დად−გა ციყვ−მა ღუ−მელ−ზე
ჩა−ი−და−ნი წი−თე−ლი.
სუფ−რა გა−და−ა−ფა−რა
პა−წა−წი−ნა მა−გი−დას,
და−ა−ლა−გა ნუგ−ბა−რი,
რა გინ−და, რომ არ იდ−გას!
თხი−ლი, ჩი−რი, კა−კა−ლი,
მუ−რა−ბა და შა−ქა−რი,
ტკბი−ლი კვე−რი, შა−ქარ−ლა−მა,
რა−ღა დარ−ჩა?
მარ−ტო ჭა−მა!
ერ−თი კა−ცი ცო−დო−ა
თქმუ−ლა, პუ−რის ჭა−მაში.
ერ−თი ციყ−ვიც ცო−დო−ა,
თურ−მე, თხი−ლის ჭა−მაში!
უ−ცებ,
უ−ცებ,
უ−ცებ,
გა−რეთ
ტოტ−მა გა−იტ−კა−ცუ−ნა!
_ კაკ-კუკ! კაკ-კუკ!
_ ვინ ა−რის?
_ ხავ−სის−ქუ−და კა−ცუ−ნა!
ხავ−სის ქუ−დი _სვე−ლი!
ხავ−სის ჯუ−ბა _ სვე−ლი!
და−ფა−ცურ−და ციყ−ვი:
_ არ აგტ−კივ−დეს ყე−ლი!
სი−ცხემ არ ა−გი−წი−ოს!
სიტკ−ბომ არ და−გი−წი−ოს!
მე−რე მწა−რე წამ−ლე−ბის
ყლაპ−ვამ არ მო−გი−წი−ოს!
ჯერ ღუ−მელ−თან გათ−ბე უნ−და,
საყ−ვა−რე−ლო ხავ−სის−ქუ−და!
მე−რე ჩა−ი ცხე−ლი, ცხე−ლი,
ნამ−ცხვა−რი და კა−რა−მე−ლი!
ხავ−სის−ქუ−და კა−ცუ−ნამ
პი−რი ა−აც−მა−ცუ−ნა.
ჩა−ი ზუს−ტად,
ზუს−ტად,
ზუს−ტად
ცხრა ფინ−ჯა−ნი და−ლი−ა.
ცხრა ღვე−ზე−ლი მი−ა−ყო−ლა
გემ−რი−ე−ლი ძა−ლი−ან.
ჯერ ხუ−თი და მე−რე ა−თი
გა−და−სანს−ლა შო−კო−ლა−დი!
კა−რა−მე−ლი, რაც კი ი−დო,
სულ მი−ირთ−ვა თითო-თითო.
მუ−რა−ბა რომ ა−მოსვ−ლი−პა,
შე−მოს−ძა−ხა: ი−ფა, ი−ფა!
_ რა კარ−გი−ა ა−ქა−ო!
და−ა−ყო−ლა კა−კა−ო.
იტკ−ბა−რუ−ნა დიდ−ხანს პი−რი.
ჭა−მა თაფ−ლი,
ლეღ−ვის ჩი−რი,
თაფლაკვე−რი, შა−ქარ−ლა−მა
არ და−ტო−ვა, სულ შეჭა−მა!
მი−ა−წო−და ციყვ−მა ჟო−ლო:
- იქ−ნებ ე−სეც და−ა−ყო−ლო?
სწო−რედ ჟო−ლო,
სწო−რედ ჟო−ლო,
სწო−რედ ჟო−ლო ი−ყო ბო−ლო!
ძლივს−ღა, ძლივს−ღა,
ძლივს−ღა შეძ−ლო
ხავ−სის−ქუ−დამ ად−გო−მა!
და თქვა უზარ-მაზარი,
დიიდზე_დიიიდი
მ ა დ ლ ო ბ ა!
გა−რეთ ა−მა−სო−ბა−ში
წვი−მას გა−და−უ−ღი−ა,
მზე გა−მოჩნ−და ჩახ−ჩა−ხა,
ცა_ კამ−კა−მა, გულ−ღი−ა!
ალ−ბათ, და−მე−თანხ−მე−ბი
ჩე−მო კარ−გო, ა−მა−ში:
კარგ ა−მინდ−ში ჯო−ბი−ა
გა−რეთ ხტუნვა-თა−მა−ში!
ციყ−ვუ−ნამ და კა−ცუ−ნამ
მზე−ზე ირბინ-ირბინეს,
ტყის პი−რი და მინ−დო−რი
უ−ცებ შე−მო−ირ−ბი−ნეს!
ჩა−ურ−ბი−ნეს ყა−ნის−პირს,
ჩა−ურ−ბი−ნეს ვე−ნა−ხებს,
გა−ა−ცი−ნეს მე−ვე−ლე,
მე−წისქ−ვი−ლე,
მე−ბა−ღე!
ა−ბა, ახ−ლა ნახ−ვამ−დი−ის!
გკოც−ნი−ი−ი−ი!
კარ−გად მე−ნა−ხე−ე!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, წაიკითხოს სხვადასხვა ჟანრის წიგნები, რათა გააფართოვოს მისი წარმოსახვა.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
 |
კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგანალექსანდრე ორბელიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
თოვლის ბაბუადიანა ღვალაძე |
 |
მარიამის ჩივილიაზა მდინარაძე |
 |
წილის ყრავაჟა–ფშაველა |
 |
ნაკადულილუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
 |
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
სწავლა მოსწავლეთადავით გურამიშვილი |
 |
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
