ერთ ფერმაში ერთი ჯიუტი ვირი ცხოვრობდა. არავინ მე არ მაქებს, ჭკვიანურად მოვიქცევი, სიმღერებსაც ვისწავლი, ვიმღერებ და იქნებქებაც დავიმსახუროო, ფიქრობდა იგი.

რამდენიმე დღეში ბევრი რეპეტიციის შემდეგ ვირმა ჩათვალა, რომ ის უკვე საუკეთესო მომღერალი იყო და გადაწყვიტა ჩანაფიქრი სისრულეში თამამად მოეყვანა, მაგრამ თავი შეიკავა და რჩევა მეგობარ ცხვარს სთხოვა, ცხვარმა უპასუხა: მეგობარო, ამას ნუ იზამ, შენ არც ხმა გაქვს და არც სმენა, ამიტომ მეტი დაფიქრება გმართებს, სანამ ფერმის ბინადრების წინაშე ამღერდებიო. ვირს ძალიან ეწყინა ცხვრის ნათქვამი და თავი ვეღარ შეიკავა, ჯერ ყროყინი დაიწყო და შემდეგ წიხლი დასცხო ცხვარს. ცხვარი მაშინვე გაეცალა ვირს და გულში ფიქრობდა, განა, შეიძლება სულელი ვირისგან წიხლი ეწყინოს ვინმესო?!

მორალი(შეგონება): „ვირისგან წიხლი არ უნდა გეწყინოს“