ნე−კერ−ჩხლის ტოტ−ზე ზა−ფხუ−ლი იწ−ვის,
ჭკნე−ბა აგვისტო-ფარჩა შრი−ა−ლებს.
სხვა მო−ძა−ხი−ლი გა−ის−მის ახ−ლა,
უკ−ვე სხვაგ−ვა−რი ჰან−გი ხმი−ა−ნებს.

ირგვ−ლივ ტრი−ა−ლებს სხვა სურ−ნე−ლე−ბა,
სხვაგ−ვა−რად ბზი−ნავს ბა−ლახ−ზე ნა−მი,
გა−ხუ−ნე−ბი−ა ცას ლურ−ჯი კალ−თა,
სხვაგ−ვა−რი ეშ−ხი იგრძ−ნო−ბა ღა−მით.

ბა−რა−ქი−ა−ნი შე−მოდ−გო−მა−ა,
რომ მო−დის დინ−ჯად, სავ−სე ხე−ლე−ბით,
გა−დახს−ნა მი−წამ მო−წყა−ლე გუ−ლი,-
გა−ოქ−როს−ფერდ−ნენ მსუ−ყე ვე−ლე−ბი.