ქა−რი ქრის. მზე თავს მა−ლავს
ღრუბ−ლის ფა−ფუკ უ−ბე−ში,
ჩი−ტუ−ნი−ა ჩი−ო−რა
მო−ბუ−ზუ−ლა ბუ−დე−ში.
სი−კე−თით შე−მო−სუ−ლო,
ი−ცი, რა მსურს მა−ხა−რო?
ის ჩი−ტი გა−მი−ხა−რე,
წე−ლო, წე−ლო ა−ხა−ლო!

თოვ−ლით დამ−ძი−მე−ბი−ა,
მუ−ხას ტო−ტი შიშ−ვე−ლი,
მე−გო−ბა−რო ერთ−გუ−ლო,
ი−სევ შენ თუ გვიშ−ვე−ლი.
სიმტკი−ცით შე−მო−სუ−ლო,
ი−ცი, რა მსურს, მა−ხა−რო?
ის ტო−ტი გა−მი−მაგ−რე
წე−ლო, წე−ლო ა−ხა−ლო!

დიდ−თოვ−ლო−ბას შვლის ნუკ−რი
ჩა−მო−სუ−ლა ბა−რა−დო,
თოვ−ლი, სუს−ხი, შიმ−ში−ლი
უ−კან მოს−დევს ჯა−რა−დო...
ი−მე−დით შე−მო−სუ−ლო,
ი−ცი რა მსურს მა−ხა−რო?
ის შვლის ნუკ−რი მი−ცო−ცხლე,
წე−ლო, წე−ლო ა−ხა−ლო!

მი−ტო−ვე−ბულ სოფ−ლებ−ში
სევ−დი−ა−ნი სახ−ლე−ბი,
ჩი−ვი−ან, ჩვენ რით ვარ−თო
სხვა სოფ−ლებ−ზე ნაკ−ლე−ბი...
სი−ხა−რუ−ლით მო−სუ−ლო,
ი−ცი, რა მსურს მა−ხა−რო?
პატ−რო−ნი და−უბ−რუ−ნე
სო−ფელს, წე−ლო ა−ხა−ლო!

სა−დღაც ო−მი მძვინ−ვა−რებს,
ნე−ტავ, დი−დებს რა მოს−დით?
სა−დღაც ბავშ−ვი ტი−რი−სო,
ცრემ−ლი ღვა−რად ჩა−მოს−დის,
მშვი−დო−ბით შე−მო−სუ−ლო,
ი−ცი, რა მსურს მა−ხა−რო?
ბავშ−ვებს ცრემ−ლი შე−უშ−რე,
წე−ლო, წე−ლო ა−ხა−ლო!

ამ ჩვენს დე−და−მი−წა−ზე
ბედ−ნი−ე−რად სახ−ლობ−დეს,
ა−რა−ვინ არ ტი−რო−დეს,
ი−ცინოდეს, ლა−ღობ−დეს...
ვის არ უნ−და უც−ქერ−დეს
ამ ნა−ირ−ფერ სამ−ყა−როს!
ჰო−და, მო−დი სი−კე−თით,
წე−ლო, წე−ლო ა−ხა−ლო!