თოვს! თოვს! თოვს!
მთე−ლი დღე ლა−მა−ზად თოვს!
გუ−ლი გუნ−და−ო−ბას დი−ლი−დან
მ−თხოვს! მ−თხოვს! მ−თხოვს!

ქსოვს! ქსოვს! ქსოვს!
ცა ლა−მაზ ფან−ტე−ლებს ქსოვს!
ღრუ−ბე−ლი ძირს ფე−ხად ჩა−მო−დის...
თოვს! თოვს! თოვს!

ცვი−ვა, ცვი−ვა, ცვი−ვა
დიდ−რო−ნი ფიფ−ქე−ბი ცი−დან,
ხე−ზე მო−ბუ−ზუ−ლა ჩი−ტი...
სცი−ვა! სცი−ვა! სცი−ვა!

დგას! დგას! დგას!
თოვ−ლის პა−პა უმ−ზერს ცას,-
ნე−ტა−ვი, ე−უბ−ნე−ბა ღრუ−ბე−ლი
რას? რას? რას?

ბზრი−ა−ლებს! ბზრი−ა−ლებს! ბზრი−ა−ლებს!
ცა თავბ−რუს−დამხ−ვე−ვად ბზრი−ა−ლებს,
თეთ−რი ფან−ტე−ლე−ბის კრე−ბუ−ლი
შრი−ა−ლებს! შრი−ა−ლებს! შრი−ა−ლებს!

თბე−ბი−ან! თბე−ბი−ან! თბე−ბი−ან!-
პა−ტა−რებს ბუ−ხარ−თან სვამს ბე−ბი−ა,
ზღაპ−რებს ულა−მაზეს ზამ−თარ−ზე
ჰყვე−ბი−ან! ჰყვე−ბი−ან! ჰყვე−ბი−ან!

თოვს! თოვს! თოვს!
და−ღამ−და, მაგ−რამ კვლავ თოვს!
დიდ−რო−ნი ფიფ−ქე−ბი ცი−დან
ცვი−ვა! ცვი−ვა! ცვი−ვა!