მო−დის ბავშ−ვე−ბის დღე−სას−წა−უ−ლი,
მო−აქვს სიცელქე,აურზაური
წე−რი−ლებს დავ−წერთ
ბავშ−ვე−ბი მრა−ვალს,
მას თოვ−ლის ბა−ბუ
წა−ი−ღებს ალ−ბათ...
ნაძ−ვის ხეს მოვრ−თავთ
დე−დებ−თან ერ−თად,
მა−მი−კოს ვთხოვთ,რომ
იმ−ღე−როს ჩვენ−თან,
ბე−ბი−ას ჩუ−მად
შე−ვუ−ჭამთ ტყლა−პებს,
ბა−ბუს და−ვუ−მა−ლავთ
სათ−ვა−ლეს ღა−მე.
ცუ−გას და−ვა−ბე−რებთ,
სა−ზამთ−როს მუ−რა−ბით
თოვლ−ში ვა−გუნ−და−ვებთ,
ჩა−ვაფ−ლობთ ყე−ლამ−დის,
სა−ა−თიც ჩა−მოჰკ−რავს
12-ჯერ სწრა−ფად,
ნატვ−რებს ჩა−ვი−ფიქ−რებთ
უ−ამ−რავს ალ−ბათ.