ნიკოლოზი მეტად გონიერი ბიჭი გახლდათ. მას ძალიან აინტერესებდა , რა იყო ბედნიერებისთვის საჭირო. თავად ვერა და ვერ ამოხსნა, უამრავი უფროსი თუ თანატოლი გამოკითხა , მაგრამ ყველა სხვადასხვა რაღაცას ეუბნებოდა და ერთი-კონკრეტული პასუხი ვერც მათგან მიიღო.

-ღმერთო ჩემო, რამდენი რამე ყოფილა საჭირო ბედნიერებისთვის !_წამოიძახა შინ დაბრუნებულმა და მოწყვეტით ჩაჯდა სავარძელში.

ცოტა ხანში კარზე კაკუნის ხმა გაისმა, უცებ გამოფხიზლდა და კარისკენ გასწია, მაგრამ არავინ დახვდა, უკან დაბრუნებისას კი ყვავილს მოჰკრა თვალი, თითქოს რაღაც გაახსენდაო მივიდა მოლბერტთან,სადაც გვირილა ჰქონდა დახატული და მის ფურცლებში ჩაწერა 

სიყვარული;

სიხარული;

სიკეთე; 

მადლიერება;

იმედი;

ამის შემდეგ დედიკოსკენ გაემართა საჩუქრით და უთხრა: -დე, დე, მივხვდი რა ყოფილა ბედნიერებისთვის აუცილებელი, აი, ეს ყვავილი ჩემგან!!

_ დიდი მადლობა, რა ლამაზია,შვილო, ვამაყობ შენით, ეს ნამდვილი „ბედნიერების ყვავილია“!_ ამას ამბობდა გახარებული დედიკო და ხან შვილს ეფერებოდა და ხან ნახატს .

შენ როგორ ფიქრობ ,მკითხველო,რა არის ბედნიერებისთვის საჭირო?