ფიქრნი მტკვრის პირას
აქ ვე−ძი−ებ−დი ნაც−ნობს ად−გილს გან−სას−ვე−ნებ−ლად;
აქ ლბილს მდე−ლო−ზედ სა−ნუ−გე−შოდ ვი−ნა−მე ცრემ−ლით,
ა−ქაც ყო−ვე−ლი ა−რე−მა−რე ი−ყო მო−წყე−ნით;
ნე−ლად მო−ღე−ლავს მო−დუ−დუ−ნე მტკვა−რი ან−კა−რა
და მის ზვირ−თებ−ში კრთის ლაჟ−ვარ−დი ცი−სა კა−მა−რა.
იდაყვ-დაყრდნობილ ყურს უგ−დებ მე მის−სა ჩხრი−ალ−სა
და თვალ−ნი რბი−ან შო−რად, შო−რად, ცის და−სა−ვალ−სა!
ვინ ი−ცის, მტკვა−რო, რას ბუტ−ბუ−ტებ, ვისთ−ვის რას ი−ტყვი?
მრა−ვალ დრო−ე−ბის მო−წა−მე ხარ, მაგ−რამ ხარ უ−ტყვი!..
არ ვი−ცი, ამ დროს ჩემს წი−ნა−შე ჩვე−ნი ცხოვ−რე−ბა
რად ი−ყო ფუ−ჭი და მხო−ლო−და ა−მა−ო−ე−ბა?..
მა−ინც რა ა−რის ჩვე−ნი ყო−ფა — წუ−თი−სო−ფე−ლი,
თუ ა−რა ო−დენ სა−წყა−უ−ლი ა−ღუვ−სე−ბე−ლი?
ვინ ა−რის ი−გი, ვის თვის გუ−ლი ერ−თხელ ა−ღევ−სოს,
და რაც მი−ე−ღოს ერ−თხელ ნატვ−რით, ი−სი ეკ−მა−როს?
თვი−თონ მე−ფე−ნიც უძ−ლე−ველ−ნი, რო−მელთ უ−მაღ−ლეს
არც ვინ−ღა ა−რის, და წი−ნა−შე არც ვინ ა−ღუდ−გეს,
რო−მელთ ხელთ ე−პყრასთ უ−მაღ−ლესი სოფ−ლის დი−დე−ბა,
შფოთ−ვენ და დრტვინ−ვენ და ი−ტყვიან: «რო−დის იქ−ნე−ბა,
ის სა−მე−ფო−ცა ჩვე−ნი ი−ყოს?» და ა−ღიძვ−რი−ან
ი−მავ მი−წისთ−ვის, რაც დღეს თუ ხვალ თვით−ვე ა−რი−ან!..
თუნდ კე−თილ მე−ფე რო−დის ა−რის მოს−ვე−ნე−ბუ−ლი?
მი−სი სი−ცო−ცხლე: ზრუნ−ვა, შრო−მა და ცდა ქე−ბუ−ლი;
მი−სი ფიქ−რი−ა, თუ ვით უ−კეთ მან უ−პატ−რო−ნოს
თა−ვისს მა−მულ−სა, თვის−თა შვილ−თა, რომ შემდ−გომ−სა დროს
არ მის−ცეს წყე−ვით თვის სა−ხე−ლი შთა−მო−მავ−ლო−ბას!..
მაგ−რამ თუ ერ−თხელ უნ−და სო−ფელს ბო−ლო მო−ე−ღოს,
მა−შინ ვი−ღამ სთქვას მა−თი საქ−მე, ვინ სა−დღა ი−ყოს?..
მაგ−რამ რად−გა−ნაც კაც−ნი გვქვი−ან — შვილ−ნი სოფ−ლისა,
უნ−და კი−დე−ცა მივ−დი−ოთ მას, გვეს−მას მშობ−ლი−სა.
არც კა−ცი ვარ−გა, რომ ცო−ცხა−ლი მკვდარ−სა ემს−გავ−სოს,
ი−ყოს სო−ფელ−ში და სოფ−ლისთვის ა−რა იზ−რუნ−ვოს!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
დაგეგმეთ ტრადიციები, რომლებიც დაკავშირებულია სეზონებთან, როგორიცაა გოგრის კვეთა შემოდგომაზე ან ნაძვის ხის მორთვა ზამთარში.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სპილოს დიეტანათია ჯანაშია |
 |
მანანა და ლალინოდარ დუმბაძე |
 |
ქართვლის დედასილია ჭავჭავაძე |
 |
ჯეჯილიიოსებ დავითაშვილი |
 |
ტყეში სკოლა გაიხსნანინო მზესელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
სუროს შაშვი შეფენიანესტან კუპრავა |
|
კუზიანი აქლემინათია ჯანაშია |
 |
ყველას რაიმე აქვს სახსოვარიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
რეზიკო და სანდრიკომანანა კაკაჩია |
 |
დათვი და ფუტკარილელა ცუცქირიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
კიდევაც ვნახავ გაზაფხულსვაჟა–ფშაველა |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბედისადმიბესიკი |
|
ქებათა ქება ნიკორწმინდასგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
