მირიან ბატონიშვილს
პირველი
სა−ხე−ლად: "სახ−ლო უ−კა−რო".
მე−ნიშ−ნა, დავრ−თე ნე−ბა−ნი,
თანხ−მო−ბით თა−ვი უ−კა−რო.
ყოვ−ლის სოფ−ლი−სა დეს−პან−ნი
აქ ყრი−ა განაფხუ−კა−რო.
დაბ−მულ−თა ღორ−თა გვამს−გავ−სებთ,
რომ გვნა−ხოთ განატრუ−კა−რო!
„ა−ი−ოს თე−ოს, აიოს“, -
ა−მას ხში−რად ხმობს გა−ი−ოს;
სტე−ფა−ნა უ−ტი−რა−ცუ−ებს,
შე−ა−წყობს ტა−ღის ხმა−ი−ოს;
მა−ი−ორს ზი−ლი წი−ლად ხვდა,
უ−სუ−ლით სუ−ლის დგმა−ი−ოს;
ბა−სის−ტად მა−ნუ−ჩარ გვრგვი−ნავს
ყვა−ვის ხმით, „ვა−ლალ ვაიოს.“
ე−რა−ნით ელ−ჩი ა−მა−ყი
აწ თუ არ ი−ცით ვი−თა−ო!
მი−მო−დაწრ−წი−ნით ი−ბღუნძ−ვის
ქურ−თუ−კის კუ−დის გვი−თა−ო.
დარ−ბან−დით მირზა-სადუნი
მალ-მალ ვლის ალ−თა−ფი−თა−ო;
მარ−ცხე−ნა წვი−ვი გა−უსქ−და
ამ მყრალ−სა სიმ−სივ−ნი−თა−ო.
ყაზი-ყუმუხის პოს−ლა−ნიკთ,
ორ−თა−ვე ბე−დით ა−ლი−ათ,
შუღ−ლი შე−ექ−ნათ ი−ე−ფათ
ამ უ−ბად−რუ−კებს, მყრა−ლი−ათ;
ყვე−ლა შე−იქ−ნა უ−ეჭ−ვად
თა−ვისად და−მაბ−რა−ლი−ად;
ხინ−კა−ლი შაქ−რად ე−გო−ნისთ,
ქუ−მე−ლი ხოხ−ბის ყა−ლი−ად.
მე ჩე−მი რა−ღა მო−გი−თხრა?
ვხი და მო−გე−ლის გუ−ლი−ა;
თუმ−ცა ვე−ღირ−სე ხილ−ვა−სა,
თაყ−ვან−სა შეგ−ზღვნის სუ−ლი−ა!
პა−ა−ტავ, გებ−რა−ლე−ბო−დე:
ხსნილ−დე−ბა, მანდ არს გუ−ლი−ა!
რამ−დენ−ჯერ და−მი ა−ი−ღოს,
გახ−სოვ−დე დაკარგუ−ლი−ა!
ე−სე ა−სე−თი მით გკად−რეთ,
თქვენც გ−ტყორ−ცოთ ელისაბე−დით;
ა−მის მეტს რა−ღას დავკ−ვეს−დით,
მ[ი]ყვენით ძვე−ლის აბე−დით!
ვთქვით: "თა−ვი ა−ღარ ვა−წყი−ნოთ,
მე−ტი რამ−ცა ვინ გავბე−დით?"
კრულმცა[ა] ა−მა ქა−ლაქ−სა
მომსვ−ლე−ლი თა−ვით და ბე−დით!
გი−ორ−გი, გრი−გოლ,
ერ−თად თავ−ლი−გოლ;
გლა−ხა, თა−მაზა,
ერთ-ორ ლა−მაზა;
გო−გი და ცი−ბა,
სხვას არ და−ვე−ძებ!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, რომ გაიგოს სხვისი მარტოობა
ასწავლეთ ბავშვს, გაიგოს, როგორ გრძნობენ თავს ადამიანები, როდესაც ისინი მარტო არიან და როგორ შეუძლია მათ დაეხმაროს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - ზამთარი და ბაჭია (ავტ. ს.მაჭავარიანი)
ბაჭია, ბაჭია, მითხარი , რა გქვია?! თეთრი ხარ, ხან შავი სამოსიც გაცვია! ღუნღულა, ფაფუკი თოვლივით ქათქათა, ცელქი ხარ ,ზამთარში კი გძინავს ხანდახან. დე...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სვისადმიბესიკი |
 |
მერიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მავნებლებიმანანა ტონია |
|
დალი და მანანამანანა ტონია |
 |
სალაღობოლადო ასათიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მამუკანოდარ დუმბაძე |
 |
აქლემილუარა ჭანტურია |
|
კატა, თაგვი და მურალუარა ჭანტურია |
|
რა გული დავაგე შენად სარებლადბესიკი |
|
ცეცხლი, მახვილიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ბაქია მამლაყინწამანანა ტონია |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
 |
ქართველი ქალიაკაკი წერეთელი |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
