მირიან ბატონიშვილს
პირველი
სა−ხე−ლად: "სახ−ლო უ−კა−რო".
მე−ნიშ−ნა, დავრ−თე ნე−ბა−ნი,
თანხ−მო−ბით თა−ვი უ−კა−რო.
ყოვ−ლის სოფ−ლი−სა დეს−პან−ნი
აქ ყრი−ა განაფხუ−კა−რო.
დაბ−მულ−თა ღორ−თა გვამს−გავ−სებთ,
რომ გვნა−ხოთ განატრუ−კა−რო!
„ა−ი−ოს თე−ოს, აიოს“, -
ა−მას ხში−რად ხმობს გა−ი−ოს;
სტე−ფა−ნა უ−ტი−რა−ცუ−ებს,
შე−ა−წყობს ტა−ღის ხმა−ი−ოს;
მა−ი−ორს ზი−ლი წი−ლად ხვდა,
უ−სუ−ლით სუ−ლის დგმა−ი−ოს;
ბა−სის−ტად მა−ნუ−ჩარ გვრგვი−ნავს
ყვა−ვის ხმით, „ვა−ლალ ვაიოს.“
ე−რა−ნით ელ−ჩი ა−მა−ყი
აწ თუ არ ი−ცით ვი−თა−ო!
მი−მო−დაწრ−წი−ნით ი−ბღუნძ−ვის
ქურ−თუ−კის კუ−დის გვი−თა−ო.
დარ−ბან−დით მირზა-სადუნი
მალ-მალ ვლის ალ−თა−ფი−თა−ო;
მარ−ცხე−ნა წვი−ვი გა−უსქ−და
ამ მყრალ−სა სიმ−სივ−ნი−თა−ო.
ყაზი-ყუმუხის პოს−ლა−ნიკთ,
ორ−თა−ვე ბე−დით ა−ლი−ათ,
შუღ−ლი შე−ექ−ნათ ი−ე−ფათ
ამ უ−ბად−რუ−კებს, მყრა−ლი−ათ;
ყვე−ლა შე−იქ−ნა უ−ეჭ−ვად
თა−ვისად და−მაბ−რა−ლი−ად;
ხინ−კა−ლი შაქ−რად ე−გო−ნისთ,
ქუ−მე−ლი ხოხ−ბის ყა−ლი−ად.
მე ჩე−მი რა−ღა მო−გი−თხრა?
ვხი და მო−გე−ლის გუ−ლი−ა;
თუმ−ცა ვე−ღირ−სე ხილ−ვა−სა,
თაყ−ვან−სა შეგ−ზღვნის სუ−ლი−ა!
პა−ა−ტავ, გებ−რა−ლე−ბო−დე:
ხსნილ−დე−ბა, მანდ არს გუ−ლი−ა!
რამ−დენ−ჯერ და−მი ა−ი−ღოს,
გახ−სოვ−დე დაკარგუ−ლი−ა!
ე−სე ა−სე−თი მით გკად−რეთ,
თქვენც გ−ტყორ−ცოთ ელისაბე−დით;
ა−მის მეტს რა−ღას დავკ−ვეს−დით,
მ[ი]ყვენით ძვე−ლის აბე−დით!
ვთქვით: "თა−ვი ა−ღარ ვა−წყი−ნოთ,
მე−ტი რამ−ცა ვინ გავბე−დით?"
კრულმცა[ა] ა−მა ქა−ლაქ−სა
მომსვ−ლე−ლი თა−ვით და ბე−დით!
გი−ორ−გი, გრი−გოლ,
ერ−თად თავ−ლი−გოლ;
გლა−ხა, თა−მაზა,
ერთ-ორ ლა−მაზა;
გო−გი და ცი−ბა,
სხვას არ და−ვე−ძებ!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შექმენით სახლში საკითხავი გარემო
უზრუნველყავით მშვიდი და კომფორტული ადგილი, სადაც ბავშვს შეეძლება კითხვა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
 |
ჩემს მინერვასდავით მაჩაბელი |
 |
დალი და მანანამანანა ტონია |
 |
სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
მხედართა ძველი სიმღერავაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ანდრია და დედამისიელიზბარ გაბუნია |
 |
ცუგა და ფისოედუარდ უგულავა |
 |
გ - უგულილელა გაბური |
 |
თამარ მეფევ, თამარეხალხური |
 |
ქეთო და ლექსონანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ასპინძის ომზედბესიკი |
|
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
|
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
