ფეხ−ბურ−თი აქვთ თა−გუ−ნებს,
გა−ა−გო−რეს კა−კა−ლი:
_ წრუ−წუნ, პა−სი მო−მე−ცი!
_ მი−დი, ბი−ჭო, დაჰ−კა−რი!
მო−ე−და−ნი ფეხ−ბურ−თის
გა−და−იქ−ცა სა−გი−ჟედ:
_ ყურ−ზე ნუ მკბენ!
_ ვა−ი−მე!
_ კუდ−ზე ფეხს ნუ მა−ბი−ჯებ!
მო−ა−ტყუ−ა წრუ−წუნამ:
ერ−თი, ო−რი, სა−მი და...
ნერ−ვი−უ−ლობს მე−კა−რე...
დარ−ტყმა!
ა−რის!
გა−ვი−და!..
_ გოლ! _ აყ−ვირდ−ნენ თაგ−ვე−ბი.
_ გოლ! _ აყ−ვირ−და წრუ−წუნა
და სა−წყალ−მა მე−კა−რემ
ბრა−ზით დაუწრუ−წუნა:
_ რა გაყ−ვი−რებს, შე ბრიყ−ვო,
ნე−ტა, რა გი−ხა−რი−ა?
გო−ლი რომ გა−ი−ტა−ნე,
ეგ ხომ ჩვე−ნი კა−რი−ა?!.