მას−წავ−ლე−ბე−ლო, გა−ზა−ფხუ−ლი−ვით
თბი−ლო, ლა−მა−ზო!
მას−წავ−ლე−ბე−ლო, დე−და−სა−ვით
ტკბი−ლო და ნა−ზო!
მას−წავ−ლე−ბე−ლო, მთის წყა−რო−სა−ვით
მო−რაკ−რა−კე და დამ−წყურ−ვე−ლო!
მას−წავ−ლე−ბე−ლო, მზის სხი−ვე−ბი−ვით
მწვე−ლო, ნა−თე−ლო!
მას−წავ−ლე−ბე−ლო, ჩვე−ნი სი−ნორ−ჩის
ყლორ−ტე−ბის მცვე−ლო!
მას−წავ−ლე−ბე−ლო, ი−ა−ვარდქმ−ნი−ლო
პი−რის ბა−გე−ო!
ჩვე−ნი სუ−ლე−ბის დამ−პუ−რე−ბე−ლო,
სა−გა−ლო−ბე−ლო „იავნანაო!“
შენ, ი−დღეგრ−ძე−ლე,
შენ, იმ−ზეგრ−ძე−ლე,
მზე−ო დღი−სა−ო, მწუხ−რის კან−დე−ლო!