- ამ სურათის დახატვის თარიღი არასწორადაა წიგნში მითითებული! თუ მართლა 1850 წელს შეიქმნა, ველოსიპედს ვერ ჩახატავდა მხატვარი - არ იყო გამოგონილი! - ლუკამ შვილის შენიშვნა ყურადღებით მოისმინა და გაიბადრა... მშობლის ინტიქტები ჩაერთო, წამით იფიქრა, რომ მისი კატო გენიოსია და ამის დასამტკიცებლად ახალი კითხვა მოუფიქრა:

- კიდევ რა შეცდომა იპოვე წიგნში?

- ა ასო ზედმეტია ამ სიტყვაში! - ამაყად უთხრა კატომ და საჩვენებელი თითი წიგნს დაადო. მართლაც ზედმეტი იყო.

- გაგიჟება შეიძლება! - შეიცხადა ლუკამ. - ერთ გვერდზე ორი შეცდომა რა ამბავია?!. -  და იმ ინტრიგანივით დააკვირდა ფურცელს, რომელსაც სხვისი შეცდომების აღმოჩენა ბედნიერებას ანიჭებს, მაგრამ ვერაფერი იპოვა. კატოს შეშფოთება არ ეტყობოდა. ის პატარა იყო და ჯერ კიდევ სხვის შეცდომებზე სწავლობდა... იქ სადღაც, გამომცემლობაში კი ლევანი იჯდა მაგიდასთან და დილიდან საღამომდე ტექსტების კორექტურას აკეთებდა. დეკრეტულ შვებულებაში გასული თამუნას ნაცვლადაც ის მუშაობდა და პენსიაზე გასული ციცინო დეიდას ნაცვლადაც. პირველ ოჯახს ალიმენტს უხდიდა, მეორე ოჯახის შესაქმნელად კი ფულს აგროვებდა. იმ დღეს, რვა საათზე უნდა შეხვედროდა თავის საცოლე, მშვენიერ ანას და ვინ იცის, იქნებ ამის ბრალია, უკვე გამოცემულ წიგნში ცხრის ნაცვლად რვიანი და სიტყვაში ზედმეტად ჩაკვეხებული ა ასო რომ აღმოაჩინა პატარა კატომ.