ელენე მართლა ძალიან ლამაზი იყო. ტყუილად არ ეძახდნენ “სოფლის თვალს”. როცა ვინმე შეუძლოდ გახდებოდა, შეუშვებდნენ ავადმყოფის ოთახში ელენეს და ისიც მაშინვე გამოჯანმრთელდებოდა. ზამთარში ტყიდან ჩამოსულ მგელს რომ დაენახა ბანზე გადმომდგარი ელენე, ცხვარს თავს ანებებდა და ძუნძულით მიდიოდა ტყეში. გაუხედნავი ცხენი, ელენეს ხელის შეხებაზე, მშვიდად ისვამდა მხედარს ზურგზე...

შეშურდათ მის ტოლ გოგოებს, მიეპარნენ ჩაძინებულ ელენეს და მდუღარე გადაასხეს.

გაგიჟდა სოფელი, გადაირია... მოკვლა დაუპირეს ელენეს ხელმყოფელ გოგოებს, მაგრამ ელენემ წყნარად გაიღიმა და თქვა:

-არაფერია! - არ გაამხილა ბოროტები... იმდენად ლამაზი იყო.