ის იყო, დაღონებულმა  ნადირ-ფრინველმა  ტყის უღრანისკენ  იბრუნა  პირი,  რომ ციდან შხუილით ჩამოეშვა ჯიზერი. ისე დაიბღავლა,  კაბადონი ლამის ძირს  ჩამოიღო. ტყის ბინადრებმა მყისვე უკან იბრუნეს პირი.

სანტა და იუკი ირმიდან   ჩამოქვეითდნენ. ცხოველებმა სანტას წინაშე თავი მორჩილად დახარეს,- ლომებმა და ვეფხვებმაც კი.

-კომეტა სადაა?-შეშინებული ხმით დაიძახა სანტამ,- ნუთუ, ჩვენი პატარა ირემი თქვენ...

-არა, სანტა, ნუ გეშინია, ცუდი არაფერი მომხდარა.  წარსულის მზვერავს შეხედე,-სხაპასხუპით უთხრა იუკმა.

სანტა პატარა ეკრანს დააკვირდა და შვებით ამოისუნთქა, სახე გაებადრა.

-გამოდის, რომ სანტას ირემს ზიანი გარეულმა ნადირებმაც კი არ მიაყენეს. მადლობელი ვარ, მადლობელი! ამიერიდან ადამიანი უფრო მეტად იგრძნობს თავის მოვალეობას, ცხოველები რომ დაიცვას, -თქვა მან,-მე ადამიანთა მეგობრობას გპირდებით, რადგან ეს ნამდვილად დაიმსახურეთ. თურმე ცხოველებიც კი გრძნობენ კრძალვას საახალწლო საიდუმლოს წინაშე, სანტას ლეგენდა იმათაც კი სჯერათ...

როცა ამ სიტყვებს წარმოთქვამდა, სანტა  დიდებულად გამოიყურებოდა.  მან შემოატრიალა თავისი კვერთხის ოქროს ვარსკვლავი და  იგი ცხოველებისკენ მიმართა. ჯადოსნური  ნაპერწკალი  ნიღვარივით  წამოვიდა. სანტას სასწაულმა არ დაააყოვნა,-ტყის განაპირას უცებ საუცხოოდ მორთულ-მოკაზმული ნაძვისხე აღიმართა,  ირგვლივ კი სასურველი საკვები მთებად და ზვინებად დადგა. ნადირთაგან  საჭმლისკენ   არცერთი  არ გაქცეულა. ცხოველებს ნაძვისხის ირგვლივ წრე შეეკრათ. ასეთი საოცრება აქამდე  არასოდეს  ენახათ. ეს საოცრება ხომ ადამიანთა ფანტაზიის ნაყოფი იყო! ტყის ბინადრები მომხიბლავ ფანტაზიას ახლა საკუთარი თვალებით  უმზერდნენ!