სუმბული და მწირი
სუმ−ბუ−ლო, სად არს ფე−როვ−ნე−ბა შე−ნი სა−ა−მო,
რომ შენ−სა მჭვრე−ტელს არ გა−აჩნ−და დი−ლა, სა−ღა−მო?
მარქ−ვი, სა−და არს სუ−ნი შე−ნი, ა−მო და ნე−ლი,
რომ−ლით ათ−რობ−და სი−ცო−ცხლის ჟამთ ლა−მა−ზი ვე−ლი?
სუმ−ბუ−ლი
მწი−რო, ხომ ხე−დავ, მოვჰკ−ლე−ბი−ვარ ჩემს სამ−შობ−ლოს გულს,
ჩემთ სწორ−თა ყვა−ვილთ, მშვე−ნი−ერს ცას და ჩემ−სა ბულ−ბულს.
ა−გერ მა−ი−სი ა−აყ−ვა−ვებს ტურ−ფად ბუ−ნე−ბას,
მო−ვა ბულ−ბუ−ლი და და−უშტ−ვენს სიყ−ვა−რუ−ლის ხმას,
ხო−ლო მე ხშუ−ლი ბნელ−სა სად−გურს და სევ−დი−ან−სა,
ვე−ღარ ვი−ხი−ლავ ჩემ−სა ტურ−ფას და ტკბილს მგო−სან−სა!
მწი−რი
ნუ თუ ვერ ჰპო−ვებ აქ სა−ნაცვ−ლოს, ვერც რას სა−ა−მურს,
სა−დაც ოქ−რო−თი და ვერ−ცხლი−თა გიმ−კო−ბენ სად−გურს;
სა−დაცა კა−ცი შენს შვე−ნე−ბას ეს−რეთ ი−ნა−ხავს,
რომ მზე ვერ გიჭკ−ნობს და სი−ცი−ვე ვე−რა და−გაზ−რავს?
სუმ−ბუ−ლი
მაგ−რამ მარქვ, რა არს ჩემთ−ვის სახ−ლი დიდ-მშვენიერი,
ვით გა−ა−ღი−მებს ჩემს შვე−ნე−ბას ხშუ−ლი ჰა−ე−რი?
არ−ღა მევ−ლე−ბა გა−რე წყა−რო, ცი−ვი, კამ−კა−მი,
არ−ღა მე−ცე−მის დი−ლით გულ−სა სი−ცო−ცხლის ნა−მი;
გრი−ლი ნი−ა−ვი ჩემ−თა ფურ−ცელთ არ უ−ა−ლერ−სებს
და მაყვ−ლის ბუტ−კი მზი−სა სხივ−თა არ−ღა უჩრ−დი−ლებს.
მწი−რი
სუმ−ბუ−ლო ტურ−ფავ, მო−ი−გო−ნე მკაც−რი ზამ−თა−რი,
მის−გან შენ ახ−ლა იქ−ნე−ბო−დი უ−წყა−ლოდ მკვდა−რი;
ნა−ხე, რა ძა−ლუძს შენთ−ვის მზრუნ−ველს კა−ცისა ხელ−სა,
რომ მი−სი სუს−ხი ვერ შე−გირ−ყევს ვერც თუ ფურ−ცელ−სა.
სუმ−ბუ−ლი
ჰე, მწი−რო, სოფ−ლად ყო−ველ−სა აქვს ჟა−მი და ბო−ლო,
მაგ−რამ ა−მას ვწუხ, რომ უჟა−მოდ მე−ღე−ბის ბო−ლო!
ზამთ−რით ბუ−ნე−ბა ა−რა კვდე−ბა, — სევ−დით ი−მოს−ვის,
რომ თა−ვისს სატრ−ფოს, გა−ზა−ფხულ−სა, გა−ნე−შო−რე−ბის!
და მყის ვი−თა−რის შვე−ნე−ბი−თა კვლავ შე−ი−ფურცვ−ლის,
ო−დეს მერ−ცხალ−ნი ა−ხა−რე−ბენ მოსვ−ლას საყ−ვარ−ლის!
ახ, რო−დის ვნა−ხო მე−ცა ვე−ლად ჩე−მი ბულ−ბუ−ლი,
რომ გან−ვი−შა−ლო კვლავ სი−ტურ−ფით მი−სი სუმ−ბუ−ლი!
მწი−რი
მშვი−დო−ბით, წა−ვალ, მეც მოვ−ძებ−ნი ჩემ−სა ყვა−ვილ−სა;
ი−სიც შენ−სავით გა−ნა−შო−რეს სამ−შობ−ლო ველ−სა!
ვა−ი თუ მა−საც უდ−როდ აჭკ−ნობს უ−წყა−ლო ხე−ლი,
და არ−ღა მომხვ−დეს სუ−ნი მი−სი, ჭირთ უ−კუმყ−რე−ლი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გამოიყენეთ რუტინა, როგორც სწავლის საშუალება
გამოიყენეთ რუტინა, რათა ასწავლოთ ბავშვს ისეთი მნიშვნელოვანი უნარები, როგორიცაა დროის მართვა, ორგანიზებულობა და პასუხისმგებლობა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
|
მოსწავლე წიწილებიმანანა ტონია |
 |
ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისშიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
 |
სალაღობოლადო ასათიანი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ფალავნებიირაკლი გოგოლაური |
 |
ნუცას უთონესტან კუპრავა |
 |
ყოყლოჩინა ბატუკამანანა ქურდაძე |
 |
ზაფხულიმარიამ წიკლაური |
 |
ჩემი ცელქი ფისოელიზბარ გაბუნია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
|
ქებათა ქება ნიკორწმინდასგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მახეში გაბმული ჩიტიაკაკი წერეთელი |
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
|
უცნაური სიზმარიმანანა ტონია |
