მნათობთადმი
დავით სარდალზე
რად მი−აჩრ−დი−ლენ შენ−ცა ჭი−რა−ნო?
მი−ლე−ვით მოს−ჩან, კე−თილ მჭვი−რა−ნო,
ან არ კეკ−ლუც−ნი ა−მად ტი−რა−ნო!
ვა თუ სხვა გქონ−დენ შე−ნა პი−რა−ნო,
ჩვენ−თა დღე−თა−ვე შე−მამ−ცი−რა−ნო!
მი−წყით−ნო მთენ−ნო, ზე სამ−ზი−რა−ნო,
ხელ−ნი ამ−წე−ვეთ არ გამ−წი−რა−ნო!
მი−ვედ, ო−ტა−რიდ, სი−ტყვა მდი−და−რო,
ცო−რა−ნო ცი−სა, გვირგვინ-კიდარო,
ცე−ცხლი−სა კვალ−თა გა−მომ−ზი−და−რო,
ნუ−გე−შის სხი−ვით უხ−ვად მდი−და−რო!
აღ−ლე−სე ე−ნა და−მამშ−ვი−და−რო,
დას−ჭერ სავ−ნე−ნი გა−მაფ−ლი−და−რო!
ა−ხა−დე გულ−სა და−მა−ბინ−და−რო,
ეგ არს სპას−პე−ტი ცეცხლ-ნაკიდარო!
მელ−ტავ−რო ცა−ო,
გუ−ლებ საცა−ო,
ას−პი−როზს ამ−ცენ, აფ−რო−დიტს ა−გენ!
შე−მოკრ−ბით ცე−ბი,
ჰქმნეთ საოცე−ბი!
ას−პი−როზ, საქ−მე შენ გამოა−გენ!
სი−ტყვი−თა ლო−მი,
ბედ-განაკრთომი,
თქვით, თუ ნე−ტარ ვინ ვით მოიძა−გენ?
ბედ-სვე-ეტლ-სოფელს,
ერთ-პირად მყო−ფელს,
მა−ზედ აქვს ძვირ−ნი, ეს−რეთ შევა−გენ!
მზევ, შე−ნი ცა−ნი
მე ვე−ღარ ვსცა−ნი:
კეკ−ლუც კო−ჭიმ−ლად სხვად ვლი−ან გზა−თა!
მნათ−ნი ზე−ნანი,
შვენვა-მფე−ნანი,
სრუ−ლად გარ−დახ−დენ ად−გი−ლის დგმა−თა!
ამ−დოვ−რენ თვალ−ნი,
ეც ყურ−თა ძალ−ნი,
გზა მყევ, გაც−ნო−ბებ ლო−მისა ხმა−თა,
თუ ვი−თარ სულთქ−მით,
არ−ღა უ−კუთქ−მით,
ი−ნატ−რებს მი−სის სისხ−ლი−სა სმა−თა!
მარიხ-არიავ,
არ სწორ მა−რი−ავ,
შენ−ცა შემდ−გარ−ხარ უს−წო−როთ კვალ−თა!
ჭიმ−ჭი−მელ ხვე−ვით,
ვე−ღარ მიმთხვე−ვით,
კი−დე−გან ქმნილ−ხარ შენ−თა ბორ−ბალ−თა!
ვის−და ვლი ძა−ლით,
მა−რი−ხო, ხრმა−ლით?
ვის−და ი−კად−რებ სა−ცი−ლო ბრალ−თა?
ე−გე ი−გი−ა,
თუ გაგი−გი−ა,
ვინც მო−ი−ზი−დავს სამფ−სო−ნის ძალ−თა.
მი−ხე−დენ, დი−ავ,
წყა−ლო−ბა ღი−ავ,
ცა−ნი უ−ცა−ენ, უ−მართ−ლენ გზა−ნი.
გარ−და−ე−თხ უხ−ვად,
ნუ−გე−შის მქუხ−ვად,
მას მი−ახ−მა−რენ ზე−ნარა ცა−ნი!
სად ფერ-ნამკრთალსა,
მარტო-რქის ძალ−სა,
ძლით−ღა უ−პყრი−ან სიკვ−დილ−ნი მზა−ნი!
გა−წირ−ვად მის−რულს
სოფ−ლის გან−სას−რულს
მუშ−თა−რი შვე−ბად შეამეცა−ნი!
კრო−ნოს ალ−ბასტ−რო,
მი−ეც ემპ−ლასტ−რო,
ოთხ-კერძოდ წყლულ−სა, მას გან−წი−რულ−სა!
ა−ხა−დენ კვართ−ნი,
სევ−დის დამ−მართ−ნი,
თა−ვი−სა მტრულ−სა სიკვდილ-ნატრულსა!
ცა−ნი უ−დღე−ვენ,
დღე−ნი უმ−ზე−ვენ,
მზე−ნი უმ−წე−ვენ ბნელ-მინარულსა!
ვარსკვ−ლავთ ცთო−მა−ნი,
მი−მოკრ−თო−მა−ნი
შენ შე−უს−წო−რენ ბედ-გამაკრულსა!
ცის კა−რავთ სვეტ−ნო,
რი−ცხვ ა−თორ−მეტ−ნო,
ა−ღიმსთ−ვეთ თვალ−ნი, ფი−ცხლად გვა−ლე−ნით!
მი−აკრ−ბით კა−რად,
[სად] ლო−მი მწა−რად
იგ−ლოვ−დეს, გლო−ვით შე−იბ−რა−ლე−ნით,
ამირ-სარდარი,
მზე−ებრ სა−და−რი,
სწორ შე−უ−და−რი, ბნე−ლის ხა−ლე−ნით!
გუ−ლის ცა ტყდე−ბის,
რი−ცხვსა აკლ−დე−ბის,
შე−წევ−ნად მის−და მი−იც−ვა−ლე−ნით!
მთიებ-ცისკარო,
მთენვა-მიმკარო,
მი−ას−ხენ სხივ−ნი დღედ-ღამედ მვლელ−სა!
უ−ა−ჯენ ქენ−ვა,
უ−ახ−ლენ ლხენ−ვა,
აკ−მა−ენ ტკენ−ვა თა−ვი−სა მკვლელ−სა!
გა−ნუხ−ვენ კარ−ნი
გულს დანაკარ−ნი,
სოფ−ლის სიმ−ძი−მით ვე−ღარ შემძვ−რელ−სა!
ჩვენ−ცა სი−ახ−ლე
მით განგ−ვი−ახ−ლე,
მი−სის თვალ-შედგმის მუ−დამ მნატვ−რელ−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაგეგმეთ რეგულარული ოჯახური შეხვედრები, სადაც ყველა შეძლებს თავისი აზრებისა და გრძნობების გაზიარებას.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
კახეთსვაჟა–ფშაველა |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
 |
ილიას მოკვლის გამოაკაკი წერეთელი |
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
 |
უნიჭო მუსიკოსებიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
უჩანათია ჯანაშია |
 |
არ მარგოხალხური |
 |
შემსვი ნუ ჰყოვნი შესმასაბესიკი |
 |
*** (დედი, შეხე, ჩვენი ფისო)მანანა კაკაჩია |
 |
- დამაცადეთ!იოსებ ციცქიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ქურდი ბეკომანანა ტონია |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
|
ობოლივაჟა–ფშაველა |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
