მე შენი მგონე
ზილ−ფო ნაშა−ლო, შემაშა−ლო, მკვლელთ დალა−ლო,
მთი−ე−ბო პი−რო, მიჯ−ნურთ მჭი−რო, ბრო−ლო და ლა−ლო,
კეკ−ლუ−ცო, ნა−ზო, შენ ლა−მა−ზო, ბროლ-ფიქალა−ლო!
მე შენ−სა ყა−რიბ−სა მიჯ−ნურ−სა მაქვს სავალა−ლო.
ჰხამს, შენთ−ვის ხელ−მა, სო−ფელს მვლელ−მა, თა−ვი ჭირს ა−როს,
შენ−ნი უწყა−ლო ჰინდ-ლაშქარნი გარ-შეისა−როს,
მათ−გან და−ზი−დულს მშვილდ−სა უძ−ლოს, გულ−სა ისა−როს,
დაჭ−რი−ლი ჰრბო−დეს, ცხო−ვე−ლო−ბა გაიმქისა−როს!
მაგ−რამ უბრა−ლოდ სისხ−ლი შენ−ზედ არს საალა−ლო!
როს მო−გი−ხი−ლე, მყის შე−ვი−ქენ თა−ვისა მტე−რი!
რად არ ვი−ცო−დი, ა−რა გყვან−და შე−ნი სა−ფე−რი?!
ყოვ−ლი მოყ−ვა−რე შენ−გან ჩი−ვის, ყმა−ა თუ ბე−რი!
რა გი−ა−მე−ბის, არ−ვინ ი−ცის, ვსცან ვე−რა ვე−რი!
დრო−ა, თუ მომკ−ლავ შენ, სი−კე−თე დაუთვალა−ლო!
ძნე−ლი ყო−ფი−ლა, და−მაშვ−რალ−სა შეხვ−დეს წყურ−ვი−ლი,
მზი−სა სი−ცხოვ−ლე მი−რას−ჭირ−დეს, შექმ−ნას ურ−ვი−ლი!
ვა ჩემ−სა ბედ−სა! ი−ცი მე ვარ სულ-მიწურ−ვი−ლი;
მიკ−ვირს, რად ა−ღარ და−მა−კარ−ვენ სათ−ნი ბურ−ვი−ლი?
ჰგავს, რომ მოყ−ვა−რე ა−რად გინ−და, მიუთვალა−ლო!
მე შენ−მა თვალ−მა გარ−დამ−ბი−რა, როს გნა−ხე მთვა−რე;
შვიდ−ნი ცი−ურ−ნი მო−ციმ−ცი−მედ არ შე−გა−და−რე;
შე−ნის ბა−გი−სა ორ−ნი მეც−ნეს: ტკბი−ლი და მწა−რე;
ორ-კეცად შე−ნი სიყ−ვა−რუ−ლი თავს და−მა−ფა−რე!
შე−ნი ბე−სი−კი რად და−მაგ−დენ, შეუბრალა−ლო!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
თუ თქვენ უნდა გაკიცხოთ შვილი ცუდად მოქცევის გამო, გაკიცხეთ იგი დროზე. გვირჩევს ბუსი. „ხანდახან მშობლები ამბობენ - დავიცადოთ, სანამ სახლში მივალთ... - თუმცა, სანამ სახლში მივლენ, ბავშვს დავიწყებული აქვს ინციდენტი“. მაშასადამე, შაბათს ზოოპარკში წასვლაზე უარის თქმა ხუთშაბათის შეცდომებისთვის მომავალ შეცდომებს ვერ აგარიდებთ. ეს ჩაითვლება, როგორც შემთხვევითი, დაუმსახურებელი სასჯელი თქვენი შვილისთვის
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მზე-ჭაბუკ ორბელიანსბესიკი |
 |
ქართველი მერქვასგოჩა ხარანაული |
|
მამულიშვილობალია კობალაძე |
 |
რუსთველის სურათზეაკაკი წერეთელი |
 |
ფისუნია კატა!ელიზბარ გაბუნია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
|
ამბობს ბაბუა ილია:ნუნუ კერესელიძე |
 |
ჩიტილუარა ჭანტურია |
 |
ჟირაფინესტან კუპრავა |
 |
გადაიარე, ღრუბელოხალხური |
 |
ჩვენი ბაღიგივი ჭიჭინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ზებრას იუბილემაია წიგნაძე |
 |
საყვარელო მამულო!ლილი ნუცუბიძე |
 |
არაჩვეულებრივი კონცერტიმანანა ტონია |
|
ას ორი წლის კუს ოცნებაელიზბარ გაბუნია |
 |
მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!მუხრან მაჭავარიანი |
