მე შენი მგონე
ზილ−ფო ნაშა−ლო, შემაშა−ლო, მკვლელთ დალა−ლო,
მთი−ე−ბო პი−რო, მიჯ−ნურთ მჭი−რო, ბრო−ლო და ლა−ლო,
კეკ−ლუ−ცო, ნა−ზო, შენ ლა−მა−ზო, ბროლ-ფიქალა−ლო!
მე შენ−სა ყა−რიბ−სა მიჯ−ნურ−სა მაქვს სავალა−ლო.
ჰხამს, შენთ−ვის ხელ−მა, სო−ფელს მვლელ−მა, თა−ვი ჭირს ა−როს,
შენ−ნი უწყა−ლო ჰინდ-ლაშქარნი გარ-შეისა−როს,
მათ−გან და−ზი−დულს მშვილდ−სა უძ−ლოს, გულ−სა ისა−როს,
დაჭ−რი−ლი ჰრბო−დეს, ცხო−ვე−ლო−ბა გაიმქისა−როს!
მაგ−რამ უბრა−ლოდ სისხ−ლი შენ−ზედ არს საალა−ლო!
როს მო−გი−ხი−ლე, მყის შე−ვი−ქენ თა−ვისა მტე−რი!
რად არ ვი−ცო−დი, ა−რა გყვან−და შე−ნი სა−ფე−რი?!
ყოვ−ლი მოყ−ვა−რე შენ−გან ჩი−ვის, ყმა−ა თუ ბე−რი!
რა გი−ა−მე−ბის, არ−ვინ ი−ცის, ვსცან ვე−რა ვე−რი!
დრო−ა, თუ მომკ−ლავ შენ, სი−კე−თე დაუთვალა−ლო!
ძნე−ლი ყო−ფი−ლა, და−მაშვ−რალ−სა შეხვ−დეს წყურ−ვი−ლი,
მზი−სა სი−ცხოვ−ლე მი−რას−ჭირ−დეს, შექმ−ნას ურ−ვი−ლი!
ვა ჩემ−სა ბედ−სა! ი−ცი მე ვარ სულ-მიწურ−ვი−ლი;
მიკ−ვირს, რად ა−ღარ და−მა−კარ−ვენ სათ−ნი ბურ−ვი−ლი?
ჰგავს, რომ მოყ−ვა−რე ა−რად გინ−და, მიუთვალა−ლო!
მე შენ−მა თვალ−მა გარ−დამ−ბი−რა, როს გნა−ხე მთვა−რე;
შვიდ−ნი ცი−ურ−ნი მო−ციმ−ცი−მედ არ შე−გა−და−რე;
შე−ნის ბა−გი−სა ორ−ნი მეც−ნეს: ტკბი−ლი და მწა−რე;
ორ-კეცად შე−ნი სიყ−ვა−რუ−ლი თავს და−მა−ფა−რე!
შე−ნი ბე−სი−კი რად და−მაგ−დენ, შეუბრალა−ლო!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
სტვენს ბულბული |
პირველ სიმდაბლეს აღეკარ |
ბედისადმი |
სვისადმი |
მნათობთადმი |
ნუ ეცდებით შვილების ნამოქმედარის შესწორებას
თუკი თქვენი შვილი საწოლს თავად ასწორებს, ნუ ეცდებით მის თავიდან გასწორებას. თუკი მას სურს ჩაიცვას ზოლებიანი და წერტილებიანი ტანისამოსი, შეაქეთ მისი „ეკლექტური“ სტილი. მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში შეუსწორეთ ბავშვს რაიმე ქმედება, ამბობს კეთი ბასი, საბავშვო ბაღის დირექტორი მორისვილში, პენსილვანიის შტატში. ბავშვს შეუძლია ეს შეამჩნიოს და ამან შეიძლება ხელი შეუშალოს მას.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სიცოცხლემ შხამი მასმიავაჟა–ფშაველა |
 |
ქურდის ქურდინოდარ დუმბაძე |
 |
შემოდგომა ჰქვიამაყვალა მრევლიშვილი |
 |
თოვლიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
რად ჰყვედრი კაცსა, ბანოვანო, პირუმტკიცობას?ნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
პრანჭია გოგოხათუნა გულიაშვილი |
|
ტელევიზორინოდარ დუმბაძე |
|
დროშები ჩქარაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ფოთლებინესტან კუპრავა |
|
ბედნიერებახათუნა გულიაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
საახალწლო სურათიდომენტი თომაშვილი |
 |
ტყის სამართალიმანანა ტონია |
 |
მირიან ბატონიშვილსბესიკი |
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
