სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაში
რო−გორც ნაწ−ვი−მარ სი−ლა−ში ვარ−დი,
ჩე−მი ცხოვ−რე−ბის გზა სიზ−მა−რი−ა
და შო−რე−უ−ლი ცის სი−ლაჟ−ვარ−დე.
შე−მო−ი−ღა−მებს მთის ნაპ−რა−ლე−ბი,
და თუ რო−გორ−მე ი−სევ გა−თენ−და-
ღა−მე−ნა−თე−ვი და ნამთვ−რა−ლე−ვი,
დაღ−ლილ ქა−ლი−ვით მი−ვალ ხა−ტებ−თან!
ღა−მე−ნა−თე−ვი და ნამთვ−რა−ლე−ვი
მე მი−ვეყრდ−ნო−ბი სა−ლო−ცავ კა−რებს,
შე−მო−იჭ−რე−ბა სი−ონ−ში სი−ონ−ში სხი−ვი
და თეთრ ო−ლა−რებს ა−ა−ელ−ვა−რებს.
და მა−შინ ვი−ტყვი: ა−ჰა! მო−ვე−დი
გე−დი დაჭ−რი−ლი ოც−ნე−ბის ბა−ღით!
შე−ხე−დე, დასტკ−ბი ყმაწ−ვი−ლურ ბე−დის
დაღ−ლილ ხე−ლე−ბით, წა−მე−ბულ სა−ხით!
შე−ხე−დე! დასტკ−ბი! ჩე−მი თვა−ლე−ბი,
წი−ნათ რომ ფეთქდ−ნენ ცვრე−ბით, ი−ე−ბით, -
ღა−მე−ნა−თე−ვი და ნამთვ−რა−ლე−ვი
სავ−სე−ა ცრემლ−თა შურისძი−ე−ბით!
დასტკ−ბი! ა−სე−ა ყვე−ლა მგოს−ნე−ბი?
შენს მო−ლო−დინ−ში ა−სე−ა ყვე−ლა?
სუ−ლი, ვედ−რე−ბით გა−ნა−ო−ცე−ბი,
შენს ფერხთ ქვეშ კვდე−ბა, რო−გორც პე−პე−ლა.
სად ა−რის ჩემთ−ვის სა−მა−გი−ე−რო?
სა−ბედ−ნი−ე−რო სად ა−რის სუ−ლი?
ვით სა−მო−თხი−დან ა−ლი−გი−ე−რი,
მე ჯო−ჯო−ხე−თით ვარ და−ფა−რუ−ლი!
და რო−ცა ბე−დით და−წყევ−ლილ გზა−ზა
სიკვ−დი−ლის ლან−დი მო−მეჩ−ვე−ნე−ბა,
გან−სას−ვე−ნე−ბელ ზი−ა−რე−ბა−ზე
ჩემ−თან არ მო−ვა შე−ნი ხსე−ნე−ბა!
და−ვიკ−რებ ხე−ლებს და გრი−გა−ლი−ვით
გა−მა−ქა−ნე−ბენ სწრა−ფი ცხე−ნე−ბი!
ღა−მე ნა−თე−ვი და ნამთვ−რა−ლე−ვი
ჩემს სა−მა−რე−ში ჩა−ვეს−ვე−ნე−ბი.
დე−და−ო ღვთი−სავ, მზე−ო მა−რი−ამ!
რო−გორც ნაწ−ვი−მარ სი−ლა−ში ვარ−დი,
ჩე−მი ცხოვ−რე−ბის გზა სიზ−მა−რი−ა
და შო−რე−უ−ლი ცის სი−ლაჟ−ვარ−დე.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აჩვენეთ ბავშვს, როგორ უნდა გამოხატოს თანაგრძნობა სხვების მიმართ თქვენი ქცევით.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
როს ვუკვირდები თავის თავს…ვაჟა–ფშაველა |
 |
ჩიტი და ილაშიო მღვიმელი |
 |
ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
ტყუილებიმანანა ტონია |
 |
ბედნიერი ერიილია ჭავჭავაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ტიტებინანა გასვიანი |
 |
ზაფხულის წვიმაინგა ქორდელი |
|
ნუცა და კამფეტებიმანანა ტონია |
 |
ვულოცავ!ნესტან კუპრავა |
 |
მიყვარს ჩემი მამანანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
|
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
 |
ასპინძალადო ასათიანი |
|
მოგონებავაჟა–ფშაველა |
