ქალაქისაკენ
სი−ცო−ცხლის ახ−ლო გა−ი−ა−რა წყნა−რად, იდუ−მალ.
ის გა−მო−ვი−და ძლი−ერ ად−რე, ვით სიყ−ვა−რუ−ლი -
მთვა−რი−ან ტყე−ზე მი−დი−ო−და გზა დაც−ვა−რუ−ლი.
ბუ−რი. ოც−ნე−ბას სი−ხა−რუ−ლი გა−დად−ნო−ბი−ა,
გარ−შე−მო ტყე−ა, ზე−ვით ვრცე−ლი ცის ტატ−ნო−ბი−ა.
ყვი−თელ ხა−ზე−ბის სი−ნა−ზე−ში სულ ნე−ლი ქა−რის
ნე−ლი სიგ−რი−ლის მოქ−რო−ლე−ბით მიმოიჩქა−რის.
უ−ცებ გა−მოჩნ−და ქვა−ფე−ნილ−თა და სახლ−თა ლან−დი,
ყვე−ლას მი−ესწ−რო: “ერ−თა−დერ−თი მე დავგ−ვი−ან−დი.
ცხელ−მა ქა−ლა−ქის ქვა−ფე−ნილ−მა მე ვერ მიშ−ვე−ლა,
შუ−ა−დღის მტვერ−ში როს უ−ქუ−დო და ფეხ−შიშ−ვე−ლა
მივ−დი−ო−დი და გამ−წა−რე−ბით ვიმტვ−რევ−დი თი−თებს,
ვინ გა−გი−გო−ნებს, ვინ მოგ−ხე−დავს, ვინ და−გამშ−ვი−დებს.
მა−ინც აღ−მომხ−და: დე−და−მი−წავ, ო, მე−რამ−დე−ნე−ჯერ
უნ−და და−ვემ−ხო, გე−ამ−ბო−რო, რომ ა−სე შემ−ჭერ
ჩემთ−ვის უც−ნობ და მი−უ−ღე−ბელ ცხოვ−რე−ბის ზვავ−ში -
ო−დეს−მე ნა−ზი, ზამ−ბა−ხი−ვით უღ−რუბ−ლო ბავშ−ვი.
ო, მე−რამ−დე−ნედ უნ−და გი−თხრა კი−დევ მად−ლო−ბა
ცისკ−რისთ−ვის, რა−საც დი−ლის ჰქვი−ა მო−სი−ნათ−ლო−ბა;
ი−ა−რე−ბისთ−ვის, ჩემს და−სისხ−ლულ ფეხს რომ აჩ−ნი−ა,
ყვე−ლაფ−რი−სათ−ვის, რაც ა−რა მაქვს, რაც გამაჩ−ნი−ა.
ჩე−მო ძვირ−ფა−სო დე−და−მი−წავ, ძვირ−ფა−სო დე−და,
მხო−ლოდ შვი−ლურ−მა სიყ−ვა−რულ−მა აქ მო−მა−ხე−და.
პირქ−ვე ვემ−ხო−ბი, ვიყ−რი მუხ−ლებს და ა−სე ვამ−ბობ:
გმად−ლობ, დე−დაო, ყვე−ლაფ−რისთ−ვის უ−ზო−მოდ გმად−ლობ.
რომ აშ−რი−ალდ−ნენ ჩონ−გუ−რე−ბი, რო−გორც ტყე−ე−ბი,
მი−ტო−ვე−ბუ−ლი, და−ვი−წყე−ბით სავ−სე ტყე−ე−ბი;
რომ მიჰ−ყავს სიმ−თა ოქ−როს ნა−ვებს სიმ−სუ−ბუ−ქე−ში
ჩა−მა−ვალ მზე−თა ნა−ყო−ფი−ერ მინდვ−რის ნუ−გე−ში.
რად მინ−და, გავყ−ვე შენს ე−თე−რის უ−ბე−ში ტრი−ალს
იქ, სა−დაც ქა−რი თა−ვი−სუ−ფალს მღე−რის ხე−ტი−ალს.
მი−ვალ უც−ნობ და მი−უ−ღე−ბელ ცხოვ−რე−ბის ზღვა−ში,
ო−დეს−მე ნა−ზი, ზამ−ბა−ხი−ვით უღ−რუბ−ლო ბავშ−ვი.”
ბუ−რი. ოც−ნე−ბას სი−ხა−რუ−ლი გა−დად−ნო−ბი−ა,
გარ−შე−მო ტყე−ა, ზე−ვით ვრცე−ლი ცის ტატ−ნო−ბი−ა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შეამცირეთ სათამაშოების რაოდენობა
წაახალისეთ ბავშვები, ითამაშონ სათამაშოებით, რომლებიც უკვე აქვთ, ნაცვლად ახლის ყიდვისა.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ქუთაისიაკაკი წერეთელი |
|
ჩემო თავო, ბედი არ გიწერიააკაკი წერეთელი |
 |
გაზაფხულიმანანა ტონია |
 |
ქეთინო, გამოიცანი!ნოდარ დუმბაძე |
 |
ქეთევანნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ჩემი გემინესტან კუპრავა |
 |
მზის ჩასვლის მერეანზორ აბულაშვილი |
 |
გოგრაგივი ჭიჭინაძე |
|
მიყვარს თვალები მიბნედილებინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ქეთო და ლექსონანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
გიგივაჟა–ფშაველა |
|
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
 |
ნანაილია ჭავჭავაძე |
