განთიადი
შეჰ−ყუ−რებს ცისკ−რის ვარსკვ−ლავ−სა;
მნა−თო−ბი სხი−ვებს მაღ−ლით ჰფენს
თავ−და−დე−ბუ−ლის საფ−ლავ−სა.
და−დუ−მე−ბუ−ლა მთაწ−მინ−და,
ის−მენს დუ−დუნ−სა მტკვრი−სა−სა:
მდი−ნა−რე ნა−ნას უმ−ღე−რის
რა−ინდ−სა, ურჩ−სა მტრისასა…
მთაწ−მინ−და გულ−ში ი−ხუ−ტებს
საშ−ვი−ლიშ−ვი−ლო სა−მა−რეს,
მა−მა−და−ვით−სა ა−ვედ−რებს,
ა−ბა−რებს ქვეყ−ნის მოყვარეს…
მგო−სა−ნი გრძნო−ბა−მო−რე−ვით
თვალს ავ−ლებს ა−რე−მა−რე−სა.
და გულის-პასუხს ნარ−ნა−რად
უმ−ღე−რის ტურ−ფა მხა−რე−სა:
“ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
ჩე−მო სამ−შობ−ლო მხა−რე−ო,
სნე−უ−ლი დავბ−რუ−ნე−ბულ−ვარ,
მკურ−ნა−ლად შემეყარეო!…“
ვერ ა−ვი−ტა−ნე ობ−ლო−ბა,
სისხ−ლის ცრემ−ლე−ბი ვღვა−რე−ო;
წამძ−ლი−ა სულ−მა და გულ−მა,
შენს ნახ−ვას და−ვეჩ−ქა−რე−ო.
წინ მო−მე−გე−ბენ ღი−მი−ლით
შე−ნი მზე, შე−ნი მთვა−რე−ო,
გუნ−დი და გუნ−დი ვარსკვ−ლა−ვი,
მოკაშკაშ-მოელვარეო.
გულ−ში ი−ფეთ−ქა სი−ა−მემ,
სევ−დე−ბი უ−კუვ−ყა−რე−ო, -
ი−ა და ვარ−დი დამჭკ−ნა−რი
ხე−ლახ−ლად გამიხარეო!…
ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
სუ−ლის ჩამდგ−მე−ლო მხა−რე−ო,
შე−ნი ვარ, შენთ−ვის მოვკვ−დე−ბი,
შენ−ზედ−ვე მგლოვი−არეო!…
ნურც მკვდარს გამ−წი−რავ, ნურც ცო−ცხალს,
ზე კალ−თა დამაფარეო…
და, რომ მოვკვ−დე−ბი, გახ−სოვ−დეს,
ან−დერ−ძი და−ვი−ბა−რე−ო:
“დედა-შვილობამ, ბევრს არ გ−თხოვ:
შენს მი−წას მიმაბარეო!…
ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო,
ჩე−მო სამ−შობ−ლო მხა−რე−ო!”
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აკაკი წერეთელის სხვა ლექსები:
პატარა ბიჭი ვიყავი |
ობოლი |
გაზაფხული |
მუშის ნატვრა |
იუბილე |
აირიდეთ სევდიანი დამშვიდობებები
თუ თქვენი შვილი ნერვიულობს იმაზე, რომ შორდებით, მიეცით მას რაიმე ხელშესახები, რათა გაგიხსენოთ, მაგალითად, მიეცით მას თქვენი სურათი, აკოცეთ ხელსახოცს ან გამოუჭერით გულის ფორმის ქაღალდი და ჩაუდეთ იგი ჯიბეში. რაიმე ნივთის მიცემა, რომელსაც იგი ფიზიკურად შეეხება, თავს უფრო მშვიდად აგრძნობინებს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ქუთაისიაკაკი წერეთელი |
 |
გულო, არ გასტყდე!ვაჟა–ფშაველა |
 |
მივარდნილი აივანიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ბედნიერი ერიილია ჭავჭავაძე |
 |
მე სული ჩემი ფეშქაშადბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მეკვლენაზი კილასონია |
 |
ს - ირაქლემალელა გაბური |
|
ბულბულის შურსაბესიკი |
 |
საბავშვო ბაღთან დამშვიდობებამზია გოგნიაშვილი |
 |
მელა, მელა, მელაკუდა...ნათია აბულაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ჰიმნი ქართულ ანბანსგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მუშაილია ჭავჭავაძე |
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ხმა კატამონთანირაკლი აბაშიძე |
 |
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
