რუსთაველ!
და ან−გე−ლო−ზებრ წმინ−დად ა−მომ−სუნთქ−მე−ლო.
ნე−ტა−ვი მი−თხრან, ა−ნუ ზე−ცით−გა−ნა გად−მამ−ძა−ხონ,
ვინ გად−მო−აქ−ცი−ა შენ−ზედ, მე−ტათ კარ−გი უ−ცხო−ე−ბა ნე−ტა−რე−ბი−სა!...
ვინ მო−გი−ტა−ნა დიდ−სუ−ლოვ−ნე−ბის რტო სა−სუ−ფევ−ლიდ−გან?
ვინ გა−და−ი−პო თა−ვი−სი გუ−ლი ლე−სულ ალ−მა−სი−თა,
და ი−მა−ში ან−თე−ბუ−ლი სიყ−ვა−რუ−ლი ვინ გაჩ−ვე−ნა?
ვინ გაჩ−ვე−ნა მომფ−რი−ნა−ვი სუ−ლი დავ−ნე−ბუ−ლი სურ−ვი−ლი−თა.
ვინ გა−უ−რი−ა შენს მტკინ−ვა−რეს ცრემლ−ში ა−უ−ა−რე−ბელ−ში სიტკ−ბო...
ის ცრემ−ლი რომ−ლის მა−ღა−რო−ში შე−გუ−ბე−ბუ−ლი მე−ტათ წმი−და განბ−როლ−ვი−ლი?
ის ცრემ−ლი, რის ემ−ბა−ზით მი−აქვს ცის კა−მა−რის მო−სარ−წყა−ვათ მთვა−რე სრულ−სა?
რო−მელს მინ−დორ−ზე ი−ლო−ცავ−დი, რო−მელ ცთო−მილ−თა მოგ−ფი−ნეს მზის პო−დი−რი?
რო−მელს მდი−ნა−რეს მო−ი−თხრობ−დი შენს გუ−ლის წა−დილს?
რო−მელ მკურ−ნალ−მა გა−სო წამ−ლად უკვ−და−ე−ბა შენ?
რო−გორ სა−ი−დან ტკი−ვი−ლი სცან სოფ−ლის გუ−ლისა?
ნე−ტა რად ილ−მე ტკინ−ვა მი−სი დაუდგრომ−ლისა?
—
რომ−ლის სა−მო−თხი−სა ყვა−ვი−ლე−ბის სურ−ნე−ლე−ბით ავ−სი−ლი ხარ?
რო−მელ მხრის ე−დე−მი−სა წყა−რო გი−სომს?
რო−მელს სა−ნუგეშოს წალ−კოტ−ში ხარ აღზ−დი−ლი?
რამ−დე−ნი გვა−რი მფრინ−ვე−ლე−ბი ყო−ფი−ლან შენ−თან მო−სა−უბ−რედ?
რამ−თე−ნი ბრძე−ნი−სა−გან და−ლოც−ვი−ლი−ხარ?
რო−მელს ზდი−ლო−ბი−ანს სა−ზო−გა−დოს ე−კუთვ−ნი შენ?
ვინ მო−გართ−ვა მხედ−რო−ბი−სა განმკ−ვე−თე−ლი ბას−რი ძრი−ე−ლი!
ის რა ტყე ა−რის შენგ−ნით მოლ−ბენ მხეც−ნა−დირ−ნი გა−აფთ−რულ−ნი?
ის რო−მელი გვე−ლი ი−ყო შენ წინ კრძალ−ვით ა−მოწკ−რი−ტა გეს−ლი თვი−სი?
ი−ყო სა−და, და ვინ გითხრა?-„აგერ ხე−დავ? ცა პა−ტივს გცემს ღრუბ−ლის გრგვინვით!”
იმ დროს სიგ−რი−ლის ცვა−რიც მო−ვი−და გულ−სა შვე−ბე−ლი?
ვინ გას−წა−ვა ცხოვ−რე−ბი−სა წე−სი, - მე−გობ−რო−ბა, - და ზნე−ო−ბა?
სი−ხა−რუ−ლით და სი−კე−თი−ლით მო−ზღუ−დუ−ლი, - სცუ−რავ სი−ა−მოვ−ნე−ბა−სა ში−ნა!...
სიმ−დიდ−რე და დი−დე−ბა სულ ა−რა ჩანს ა−რად შენ−თან.
ჩან−გებ−ნე−ბი და ყო−ვე−ლი სა−მუ−სი−კო შე−გამ−კო−ბენ.
მგა−ლობ−ლე−ბი და მომ−ღე−რალ−ნი შე−მოგტრ−ფი−ან.
რა უნ−და იმ შენს მტერ−სა და−ვითს შენგ−ნით?
შე−ნი შუ−რით თა−ვი−სი ქნა−რი უ−კი−ა−ნეს ზღვა−ში გა−და−უგ−დი−ა,
და მწა−რეთ დას−ტი−რის სა−წყა−ლი ზე−და....
—
ა−ი, ეხ−ლა მეს−მის მთე−ლი ქვეყ−ნის ლექს-მგოსნების ღა−ღა−დე−ბა,
მა−რამ რუს−თა−ვე−ლის ხმო−ვა−ნე−ბა უფ−რო აღ−მა−ტე−ბუ−ლი−ა და
სატრ−ფი−ა−ლო−ა ი−მა−ზე!
—
თ. ა−ლექ−სანდ−რე ვახ−ტან−გის ძე ჯ. ორ−ბე−ლი−ა−ნი.
9 ივ−ლისს 1852-სა წელ−სა,
ალ−გე−თის ხე−ო−ბა−ში წ. სა−მე−ბის მთა−ზე.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მიეცით თქვენს შვილს უფლება აირჩიოს ისეთი აქტივობა, სადაც ერთად გაატარებთ 10 ან 15 წუთს. ეს საუკეთესო საშუალებაა სიყვარულის გამოსახატად.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
გაუბედავი სიყვარულიაკაკი წერეთელი |
 |
ტყუილებიმანანა ტონია |
 |
მიყვარს ყაბახის არემარე, თვალად საამონიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ჩიტი და ილაშიო მღვიმელი |
|
შემოღამება მთაწმინდაზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ხულიგანინოდარ დუმბაძე |
 |
მეგობრები წაიჩხუბნენლელა გაბური |
|
ტელევიზორინოდარ დუმბაძე |
|
ბებერი მწევრისა და ტრაბახა კურდღლის გასაუბრებანოდარ დუმბაძე |
 |
კესოს გამოცანამაია წიგნაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ხმა კატამონთანირაკლი აბაშიძე |
 |
ფშაველი ჯარისკაცის წერილივაჟა–ფშაველა |
 |
კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგანალექსანდრე ორბელიანი |
|
ჩემი ვედრებავაჟა–ფშაველა |
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
