kids.ge logo

კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგან

1861; ჟურნალი ცისკარი #12
ფავორიტებში დამატება
(ფანტაზია, როცა ახლად გათენდება)

«აგერ საგულოვნო, რა მზე ამოელვარდება!
ნუ საასპარეზო დღე, ვითარ მოებზადება,
მაგრამ აღარავინ არარიან შეჯავშნილ-შეზოსტრილნი,
და მოოქროვილის მუზარადებით მოხდენილნი,
რათა ძველებრივ მეჩოგნება ასტყდებოდეს,
რომ ცხენთა ნქრევა გადმოსიმოვნებოდეს,
ვით ფრილოს ქვეშ მჯდომარესა, დამგრილებდეს ქარი,
და მერის მხრივ ჩარდახიდამა მშვენირი ქალი,
დამარცხებისა ჯილდოსა გაღებს,
და ჭაბუკს ყელზედ გადაავლებს დამღიმარი.
მაშინ მითხარი, ვითარ ბედნირი იქნები შენ ჭაბუკო?»

დღეს დილით, ამ გაკამკამებულს, ცის მოლაჟვარდულობაში,
დავინახავ იქით შორსა, იმ ჰარობაში,
კავკაზიის ბორცვთ მოკიდურთა, თავის ქედებით;
თავის დახავსებულის თეთრის წვერებით,
რომელზედაც მზის შარავანდი დანებირობს,
და ღვთაბის გამოსახული დიდება,
მეტის დაშვენებით, ზედ რო განისვენებს»

«ბრუტოს, ბრუტოს! შემოვყურებ შენს თოვლიანს სპეტაკოვნებასა:
შენს გამომჭვრეტს მობზინვარობასა და შენს ამაყად მოღერებასა!
კავკაზიის მთებს შორის თვით მოყელყელაოდ,
და გმირ-ფალავნებრივ რო შემოგიცრცვია ღრუბელი,
ვით ვიღასაც შეერკინო ტიტველი!»

«იქით მოძმე შენი, მყინვარე მთა აწოდვილი,
ხელსა გაწვდენს მკლავ გაშლილი,
შენთანა სწორად - შენებრ უშიშრად -
შენებრ აღმართული, და სდგას შენებტ განძვინებული,

რათა თოვლების ზვავები შეიგლიჯოთ,
და ღრიღლოვანს ღრანტეებში გადმონარცხოთ,
ზარ ახდილის გრგვინვის შეძრწუნებით,
რომ შვილნი თქვენნი წარმოსთქმიდნენ გაკვირვებით,
და იტყოდნენ თავიანთ სახლელობაში,
რომელთ გაშტერებით შეჰყურებდნენ მათ მოანბეთა
ვით შეხეთქეთ ზვავნი, ანუ ხებაბი როგორ ჩამოხერგეთ.»

«აგერ ბორცვთ კლდები კავკაზო და ფრილონი,
მდუმარ დაყმენდილნი სვავნი, ზედ რო დაჰფართობენ,
და გაფაციცებულის თვალით მძოვრსა ეძებენ,
რათა ჩალუკმონ და ჩაგემონ.»

«აგერ შორს შეღრმაბულნი შენი ხებაბი:
სადაც ყურთ ხმა აღარ ისმის, მკვირცხლთ მდინარეთ ვარვარებით,
რომელ მთაში თავს მოიკვლენ ზვირთი ზვირთზე ქაფთ ჩქარებით.»

«შენი არ თანასწორი, გრძლად გადაჯაჭვილება,
შავ ზღვით კასპადმდე, იმისი მოფერხულება,
მოტაცებს გონებას, გაწოლილო კავკაზო!
რომელზედაც მისნი ქალნი დათამაშობთ ნაზნო, და შექცევით დასეირნობთ.
მეც თქვენს ძმასა გადამიტანთ, მის შეკრულებაში და მის შეჭმუხვნილებაში:
ჯერ მე თქვენთან ვმუსაფობ, ლამაზ ახალ მოლზე;
მოლზე მსხდომარენი და წმიდას მოწანწკარეს წყაროს პირზე,
მესმის თქვენი სანუგეშო სიტყვანი!
მიამბობთ თქვენსა ანბავსა აქამომდე.
კარგო ქალებო ვინ გითხრათ ეგ? —
რის მამაპაპის სიტყვაო ეს.
შემდგომ მიბრძანებთ და თქვენი ნებისამებრ
თქვენგნით წავალ კავკაზის ბორცვების ქედებზე;
თუ ნება მეცით, მაშ რაღათ გამამატანთ ცრემლსა,
ცრემლსა გულის საკვლავსა? —
სდუმთ ქალებო? მაგ დადუმებამ ხომ სულ გამიქრო,
ვაი ჩემს თავს, ახლა გამიწყრებით და მიბრძანებთ:
წადი, წადი ეხეტე იმ მთებზედა რას დასდეო.
რახ ასე, მაშ წავალ ისევ, წავალ მის კლდეებზე,
რომელზედაც დავნადირობ ჯიხვთ რქიანთა;
ეგრეთა ვდევნი დიდრონთ ირმებს ქორბუდიანთა,
და ნებისამებრ მიმოვირები, მთით მთაზედ,
მთის ზეფიროსის, მორბედობის სიმოვნით....»

«მიყვარს შენი შენზედ შეკმაზულნი ღრუბელნი,
როდისაც არაზმულებრივ შემოგემართების,
და წყნარ-დაზანტებით, რო გცოცავს ზედ და განგერთხმის.»

«მიყვარს შენნი დაგუნდებულნი ბნელნი ღრუბელნი,
უფრო მაშინ, — მალანაზდნი ელვარებანა რო დაგეგრაგნება.»

«მიყვარს კავკაზო, შენი ესრეთი ცეცხლებრ აღლაშქრულება,
და შენი ძახილით ადრტვინვებული ღაღადება,
ნამეტნავად მაშინ, ოდეს ცის საყვირნი დაგყივის შენ,

«სად ერთ საყდრად სუფევ, კავკაზიის თან შეზრდულო,
და ერთი მუცლის ძმა არარატო!
გემდური და შემომძახე, — სად განშორებულხარ, —
შუბ დაყრდნობილს თეთრ დევსავით, რო გაველებულხარ,
რათა უამხანაგოთ იდგე და უმეგობროდ?
სტირდე, სტირდე დაობლებული შე არარატო;
შენსა ძმასა მხარს არა უშვენებ და ხწუხ მარტო,
გადმობუკე მაინც არარატო და აღზარი
გი წარღვნის მოწამე, არარატზედ დამდგარი,
ნოეს კიდობანი იგი,
რომელიცა გადმოვიდეს ჩემთან, სწრაფის ქროლვით;
ჩემს მშობელს ქვეყნად, ჩემს გადასაყვანად,
რომ მისი ჰარი, ბუნება, წყალი კიდევ განვიცადო,
და კუკლუცნი ქალნიც ვნახო:
სულზედ უფრო სულის სულნი იგინი!....
თორემ ბედმან მომწყლა; აღარ მახსოვან ისინი მე,
შენ არარატო! წმინდა იკობის ტარბნი
მაინც გამოგზავნე, ჩემი სულისაგან მკალნი
შემუხრონ და მოსპონ, არარატო, არარატო!»
«ახ! ჩემო საყვარელო კავკაზო!
რა წადილით საყვარელო,
რამედ ძლირის ვნებით სასურველო!....,
კავკაზო მშვენირო, და კავკაზო განსაცვიფრებელო!
შენ თეთრ ფრთოსანი ორბი გამომიფრინე,
და თან შენი საცხობა გამოტანე;
რადენის წლების მკვარდს გულზედ, ფრთებით დამნიოს:
უკვდავებად მივიღო და კვალად გამომაცოცხლოს...
გესმის ძველთ უძველესი კავკაზო,
და პირველ ქმნულ კაცათ ბუნებათა ბუდეო!
მე ვარ ძე შენი, — ძე შენი კავკაზო,
და ძველ ივერინელი ქართველი,
რომელიცა ამით მოვამაყობ!
შენ გემგოსნი,
შენ გინატრებ,
შენ შეგამკობ,
შენ შემოგტრფი,
შენ თაყვანსა გცემ მოწიწებით,
და ახლა ვეღარცკი ვიჭერ, რომ არ შემოგტირო,
საცოდავად და მწარად!...
ახ! ვის უთხრა? — ესე ცრემლი რას ჩატანს თვის უფსკრულში.....
რომლისაც მის აზრი გალობს გლოვითა,
მარად ღვთის წინა დაობლებული.
ხომ ჩემი გესმის. — მაშ გულს არ ილმობ? ჰოი შენ ღმერთო!»

თ. ალექსანდრე ვახტანგის ძე ჯ. ორბელინი.

1839-სა წელსა.
15-ს სეკტემბერს.
ქ. პიტიგორსკს.
1839 წ.

ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!

ავტორის შესახებ

ალექსანდრე ორბელიანის სხვა ლექსები:

ბაიათი
თვალნო ველსა ვინახე?
იგი სიდგან ვინახე!...
კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგან
(ფანტაზია, როცა ახლად გათენდება)
...
უეცარი შეხვედრა
შეხვდნენ ჭვრეტად ქალ-ყმათ თვალნი,
ორთავ ეცათ ტრფობის ძალნი....
შორიდგან
სოფელმან მიმაგდო ყარიბობასა,
გარნა სახე შენი ვით ვცე თმობასა?...
თეჯლიში
განაცვიფროს წამსა შევხვდი მფრინავსა,
წინათ სული გრძნობდა ვნახე, სინაძეს,...
„კაკტუსი“
ნახატის ავტორი:
ნატალი ცვარიანი (6 წლის)

დაამატე შენი დახატული კლიპარტი
decoration

ვიდეო ლექსები

ბავშვების მიერ გაცოცხლებული ალექსანდრე ორბელიანის ლექსი „კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგან“. თუ შენც გაქვს ამ ლექსის ვიდეო, გამოგვიგზავნე და გაუზიარე ის სხვებსაც!

გამოგვიგზავნე შენი ვიდეოც
 

ნახატი ლექსები

ლექსზე „კავკაზის მთები მაშუკის მთიდგან“ ბავშვების მიერ შექმნილი ნახატები. თუ შენც გაქვს ამ ლექსის თემაზე რაიმე დახატული, გამოგვიგზავნე და გაუზიარე სხვებს.

გამოგვიგზავნე შენი ვიდეოც
 
Kids.ge-ს რჩევები

„იჭორავეთ შვილებზე“

ფაქტია, რომ ის, რაც ჩვენ შემთხვევით შემოგვესმება, ბევრად უფრო ძლიერად მოქმედებს ჩვენზე, ვიდრე ის, რასაც პირდაპირ გვეუბნებიან. ნება მიეცით თქვენს შვილს „გაიგონოს“ როგორ აქებთ ბებიასთან, მამასთან ან თუნდაც სათამაშო დათუნიასთან.

ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი

„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი”   პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...

„პეპლები“
ნახატის ავტორი:
ანასტასია ვასაძე (6 წლის)

დაამატე შენი დახატული კლიპარტი
decoration

სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან

დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები

თამარ ფხაკაძე
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნა

თამარ ფხაკაძე

უღრან,
უღრან,...
მანანა ტონია
მეხანძრე სპილო

მანანა ტონია

გუდაც უკვე მობრძანდა,
რომ გიამბოთ ზღაპარი,...

უფრო მცირე ზომის ლექსები

ელიზბარ გაბუნია
განცხადება

ელიზბარ გაბუნია

დამეკარგა ფისო,
ფუმფულა და ჭრელი;...
ლილი ნუცუბიძე
ზამთარი

ლილი ნუცუბიძე

ხეებს აცმევს სადედოფლო ქოშებს,
ფიფქი ტოტსაც დაეკიდა მძივად,...
შოთა ამირანაშვილი
გრამატიკა

შოთა ამირანაშვილი

- აბა მითხარ, რომელ რიცხვში
არის სიტყვა ბაფთა?...
გიორგი წერეთელი
ჩვენი მისამართი

გიორგი წერეთელი

სადაც ზამთარ-ზაფხულში
სითბო მზისა ანთია,...
ნოდარ დუმბაძე
სამდურავი

ნოდარ დუმბაძე

ერთი თვეა ფისუნიას
თეფშზე კარაქს აღარ ვუდებ,...

უფრო დიდი ზომის ლექსები

ბესიკი
ასპინძის ომზედ

ბესიკი

ასპინძის მიწა გიწამებს, -
ურგებ არს ჩემგან თქმულები! ...
ბესიკი
„ან“-ზე სით მოხვალ

ბესიკი

ათინად სიბრძნის-შემკრები
აზიად ვმგზავრობ არესა; ...
გივი ჭიჭინაძე
ტყუილების წვიმა

გივი ჭიჭინაძე

აპრილის თვე დამდგარიყო,
ყინვა-სუსხი გამქრალიყო....
დავით გურამიშვილი
სწავლა მოსწავლეთა

დავით გურამიშვილი

ისმინე, სწავლის მძებნელო! მოყევ დავითის მცნებასა,
ჯერ მწარე ჭამე, კვლავ ტკბილი, თუ ეძებ გემოვნებასა;...
ილია სიხარულიძე
თითების დავა

ილია სიხარულიძე

ერთხელ თითნი წაიკიდნენ,
ჰქონდათ ცხარე დავა,...
ყველა უფლება დაცულია.
kids.ge © 2011 - 2024