წუხელის ბიჭი დაბადებულა
გა−და−ჭარ−ბე−ბად თუ არ ჩა−მითვ−ლით,
ი−სე−თი ბი−ჭი და−ბა−დე−ბუ−ლა,
და−ურქ−მე−ვი−ათ თურ−მე და−ვი−თი!
წუ−ხე−ლის ბი−ჭი და−ბა−დე−ბუ−ლა,
და−ურქ−მე−ვი−ათ ი−მისთ−ვის - ცოტ−ნე,
შენ - ორ−გუ−ლო−ბავ, ა−ბა გა−ბე−დე
და გუ−ლი ჩვე−ნი ი−სე−ვე კორტ−ნე.
წუ−ხე−ლის შო−თაც და−ბა−დე−ბუ−ლა,
და−ბა−დე−ბუ−ლა თურ−მე დე−მეტ−რე,
გან−გე−ბავ, ჩვე−ნი სა−ქართ−ვე−ლოსთ−ვის
რა სი−ხა−რუ−ლი გა−მო−ი−მე−ტე!
წუ−ხელ ცის კა−რი ცხრა−ვე გა−ა−ღო
ყვე−ლა გმირ−მა და თავ−და−დე−ბულ−მა,
და−ბა−დე−ბუ−ლა თურ−მე ვახ−ტან−გი,
წუ−ხელ დე−მეტ−რე და−ბა−დე−ბუ−ლა.
სა−ქართ−ვე−ლოს ცა, ი−სეც მა−ღა−ლი,
უფ−რო−რე მე−ტად ა−მაღ−ლე−ბუ−ლა,
და−ბა−დე−ბუ−ლა მთვარე-გიორგი,
თურ−მე ი−ლი−ა და−ბა−დე−ბუ−ლა!
წუ−ხე−ლის მტე−რი - ერთ−პი−რად ჩვე−ნი
მოს−პო−ბის მდო−მი - და−დარ−დე−ბუ−ლა;
და−ბა−დე−ბუ−ლა თურ−მე სულ−ხა−ნი,
გრი−გოლ ხანძ−თე−ლი და−ბა−დე−ბუ−ლა.
და−ბა−დე−ბუ−ლა ბი−ჭი პა−ა−ტა.
გა−თე−ნე−ბუ−ლა წუ−ხე−ლის თეთ−რად:
და−ბა−დე−ბუ−ლა სა−მა−სი გმი−რი,
ვით და−ი−ხოც−ნენ, ი−სე−ვე ერ−თად!
წუ−ხე−ლის გო−გოც და−ბა−დე−ბუ−ლა,
ცის ნა−მი, ცისფ−რად ნა−კამ−კა−მა−რი,
ი−სე−თი გო−გო და−ბა−დე−ბუ−ლა,
და−ურქ−მე−ვი−ათ თურ−მე თა−მა−რი.
და−ბა−დე−ბუ−ლა წუ−ხე−ლის ნი−ნო
და ქე−თე−ვა−ნი და−ბა−დე−ბუ−ლა.
ის ბნე−ლი ღა−მე თურ−მე უ−ეც−რად
ღვთი−უ−რის ნათ−ლით გა−ნა−თე−ბუ−ლა.
ყვე−ლა ზღა−პა−რი - ნა−ოც−ნე−ბა−რი
ახ−დე−ნი−ლა და გა−მართ−ლე−ბუ−ლა:
და−ბა−დე−ბუ−ლა თურ−მე ნეს−ტა−ნი
და თი−ნა−თი−ნი და−ბა−დე−ბუ−ლა.
და გი−ხა−რო−დენ! ქართ−ველ−თა შო−რის
ღვიძლ ძმა−თა ხი−დი კვლავ გა−დე−ბუ−ლა
და ერ−თი−ა−ნი, ნა−ნატ−რი დრო−ის,
ქართ−ლი ხე−ლახ−ლა და−ბა−დე−ბუ−ლა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
იმის ნაცვლად, რომ უბრალოდ თქვათ „შენ შესანიშნავი ხარ“, ეცადეთ იყოთ კონკრეტული იმის შესახებ, თუ რა გააკეთა თქვენმა შვილმა და რატომ იმსახურებს დადებით გამოხმაურებას. თქვენ შეიძლება თქვათ: „ვაფასებ იმას, რომ ორცხობილას სათხოვნელად მოხვედი და მელოდებოდი მანამ, სანამ ტელეფონზე საუბარს არ დავასრულებდი“.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
 |
ბაიათიბესიკი |
 |
მთათ ძილივაჟა–ფშაველა |
|
ინტერნაციონალიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
უმაღლეს მწვერვალთა მსუბუქო ღრუბელო!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ზაზა და ფანქარიელენე სალარიძე |
|
მაცნევაჟა–ფშაველა |
 |
დედა და პოეტილილი ნუცუბიძე |
 |
ჯარისკაციზაქარია შერაზადაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
|
მნათობთადმიბესიკი |
|
ბაკურივაჟა–ფშაველა |
