ალექსანდრე ჭავჭავაძის საფლავზედ
გუ−ლის მო−საკ−ლავს,
დავ−ყუ−რებ, გმი−რო, სულ−გა−ნა−ბუ−ლი;
შენ−გან ქე−ბუ−ლი,
და−ვი−წყე−ბუ−ლი
დღეს მა−გონ−დე−ბა ჩვე−ნი წარ−სუ−ლი!
თვალც−რემ−ლი−ან−სა,
გულ−სევ−დი−ან−სა
ე−ნა მებ−მე−ბა, ვერ−რის ვარ მთქმე−ლი,
და ან-კი რა ვსთქვა?
გულ−ზედ მა−დევს ქვა
მე−ცა შენ−სა−ვით, გუ−ლის დამწ−ვე−ლი.
ეს არ-სანატრო,
უ−კუღ−მარ−თი დრო
სი−ცო−ცხლით−ვე გვკლავს, გვე−დე−ბა ბნე−ლი,
არ−ცა გვაქვს ძა−ლი
და არც წა−მა−ლი...
სად ა−რის მხსნე−ლი, რომ მოგვ−ცეს ხე−ლი?!
ტკბი−ლო პო−ე−ტო,
ნათ−ლი−სა სვე−ტო!
შენ არ დაგწ−ვი−ა ჩვენ−სა−ვით გუ−ლი,
რომ ჩვე−ნი ე−რი,
დღეს სხვის ფეხთ მტვე−რი,
შენ არ გი−ნა−ხავს ა−სე ჩაგ−რუ−ლი!
თო−რემ სხვაგ−ვა−რად
მწა−რედ და მა−რად
ეგ შე−ნი გუ−ლიც ი−წყებ−და ძგე−რას...
და შენც ჩვენ−სა−ვით
სი−ტყვე−ბით ა−ვით
გეს−ლით და ნაღვ−ლით ი−წყებ−დი მღე−რას.
და მა−შინ შენს გულს,
ჩვენთ−ვის აღგზ−ნე−ბულს,
სხვა ფასს დას−დებ−და უ−მე−ტე−სო−ბა,
და ის ი−სა−რი,
სას−ტი−კად მწა−რი,
შენც მოგხვ−დე−ბო−და, ჩვენ რომ გვე−სო−ბა...
და მად−ლო−ბა ღმერთს,
რომ გერ−გო შენ ერთს
სი−ცო−ცხლი−თა−ვე სა−ფა−სო სრუ−ლი:
ძა−ლი, დი−დე−ბა,
პა−ტი−ვი, ქე−ბა
და ქართ−ველ−თა−გან მზა სიყ−ვა−რუ−ლი!..
მმღე−რა−ლო ტკბი−ლო,
მა−მუ−ლისშ−ვი−ლო,
ა−მაღ−ლე−ბუ−ლო სუ−ლით ზე−ცამ−დე!
ი−ყავ კურ−თხე−ულ,
არ-დავიწყებულ
ამიე−რიდან უ−კუ−ნი−სამ−დე!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მხარი დაუჭირეთ მათ რომ გახდნენ დამოუკიდებლები
ბავშვმა სკოლამდელ ასაკშივე უნდა ისწავლოს დამოუკიდებლად მოქმედება. სახლში თქვენ შეგიძლიათ მას მოსწმინდოთ პირი, დააბანინოთ ხელები ჭამის ან თამაშის შემდეგ. თუმცა, ბავშვი ამგვარად განებივრებული ვერ იქნება სკოლაში. მაშასადამე, აუცილებელია ასწავლოთ ზოგიერთი რამ და მოამზადოთ სკოლაში წასვლამდე. ამ პატარა ნიუანსების სწავლება განაპირობებს პასუხისმგებლობის გრძნობის ამაღლებას, რაც ბავშვს ცხოვრების განმავლობაში დაეხმარება.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
 |
ოპუნცია კაქტუსიმანანა ტონია |
 |
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
|
მოსწავლე წიწილებიმანანა ტონია |
 |
ჭაღარააკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ვპოვე ტაძარი შესაფარი, უდაბნოდ მდგარი;ნიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
მუხამბაზიაკაკი წერეთელი |
 |
ნაყინინანა გასვიანი |
 |
კურდღელილუარა ჭანტურია |
 |
მუსიკოსები ტყიდანნინო მზესელი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ქებათა ქება ნიკორწმინდასგალაკტიონ ტაბიძე |
|
დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!მანანა ტონია |
|
ობოლივაჟა–ფშაველა |
|
ქურდი ბეკომანანა ტონია |
|
ქართველი ქალიაკაკი წერეთელი |
