ციცინათელა
რად მიჰფ−რენ ნელა-ნელა?
შენ−მა შო−რით ნა−თე−ბამ
დამწ−ვა და და−მა−ნე−ლა!
ა−ნა−თებ და კარ−გი ხარ,
მე თუმც ა−რას მარ−გი−ხარ!
ჩე−მი ი−ყო, ის მინ−და,
შენ კი სხვი−სი ბარ−გი ხარ!
აბ−რე−შუ−მის პე−პე−ლა,
ფუტ−კა−რი და წურ−ბე−ლა,
შენ−ზედ სარ−გებ−ლი−ა−ნი
შენ გე−ნაც−ვა−ლოს ყვე−ლა!
წურ−ბე−ლა მკურ−ნა−ლი−ა,
მაგ−რამ ცო−ტა მყრალია…
მში−ე−რი - სისხ−ლის მტე−რი,
რომ გაძ−ღე−ბა - მთვრა−ლი−ა!
მაშ რად მინ−და წურ−ბე−ლა?
მან გუ−ლი და−მიბ−ნე−ლა!
ი−სევ შენ და ი−სევ შენ,
ჩე−მო ცი−ცი−ნა−თე−ლა!
მე−ო−რე თაფლს და სან−თელს
გვი−კე−თებს და სარ−გე−ბელს
მით გვაძ−ლევს, მაგ−რამ კბე−ნით
გვი−სი−ვებს ცხვირ-პირს და ხელს!
მაშ რად მინ−და ფუტ−კა−რი,
მკბე−ნა−რი, მო−ი−სა−რი?
ი−სევ ცი−ცი−ნა−თე−ლა,
უ−წყი−ნა−რი ის ა−რი!
მე−სა−მე ტანს გვი−მო−სავს,
წყნა−რია და არ იქმს ავს,
მაგ−რამ უგ−ნუ−რე−ბი−თა
პარკ−ში იღრ−ჩობს თა−ვის თავს!
მაშ რად მინ−და პე−პე−ლი,
უგ−ნუ−რად თა−ვის მკვლე−ლი,
და რო−გორ არ მერ−ჩი−ოს
მა−საც ცი−ცი−ნა−თე−ლი?
ჩე−მო ცი−ცი−ნა−თე−ლა,
სა−ით ჰფრენ ნელა-ნელა?
მე ვარ შე−ნი ერთგუ−ლი,
სხვა მო−გა−ტყუ−ებს ყვე−ლა.
მებ−რა−ლე−ბი, - კარ−გი ხარ!
და ვა−ი, სხვის ბარ−გი ხარ!
სხვებს ბნელ−ში−აც უ−ნა−თებ,
მე კი დღეც არ მარ−გი−ხარ.
ნე−ტავ რი−სა გაქვს რი−დი?
ჩემს−კე−ნაც გა−მოფ−რინ−დი,
ნა−თე−ლი მო−მა−ფი−ნე,
მეც გა−მი−ნა−თე ბინ−დი!
კმა, რაც დღემ−დის ვი−წა−მე;
აწ საყ−ვარ−ლად მი−წა−მე
და მა−შინ შენს სიყ−ვა−რულს
და−მა−ვი−წყებს მი−წა მე!..
ჩე−მო ცი−ცი−ნა−თე−ლა,
სა−დღა ჰფრენ ნელა-ნელა?
შენ−მა შორ-შორ ნა−თე−ბამ
უდ−რო−ოდ და−მა−ნე−ლა!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აკაკი წერეთელის სხვა ლექსები:
ღამურა |
სალამური |
ინტერნაციონალი |
თხა |
სიზმარი |
შეაქეთ ბავშვი ძალისხმევისთვის და არა მხოლოდ შედეგისთვის
აჩვენეთ, რომ აფასებთ მის ძალისხმევას, მაშინაც კი, თუ შედეგი არ არის სრულყოფილი.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
წილის ყრავაჟა–ფშაველა |
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
 |
წუხელის ბიჭი დაბადებულაანზორ აბულაშვილი |
 |
მგელი და კრავიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
*** (დილით დედამ უამრავი)ცირა ტურაშვილი |
 |
ახდენილი ოცნებების წელი მოდის!ნესტან კუპრავა |
 |
სპილომანანა ტონია |
|
თეონა და ლილიმანანა ტონია |
 |
ბრძენი პაპას სიტყვებიმზია გოგნიაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
ვარდიდავით მაჩაბელი |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
მზე-ჭაბუკ ორბელიანზედბესიკი |
 |
ასპინძალადო ასათიანი |
