მუშური
ერ−თხმად დავს−ძა−ხოთ მუ−შუ−რი;
ე−გებ მა−შინ დაგ−ვა−ვი−წყდეს,
რომ გლეხ−ნი ვართ უ−ბე−დუ−რი!
მარ−ტო ჩვენთ−ვის არ ვმუ−შა−ობთ,
სხვი−საც გვმარ−თებს სამ−სა−ხუ−რი:
ბა−ტო−ნი გვყავს, ვართ სა−წყა−ლი,
უ−პატ−რო−ნო, უ−ბე−დუ−რი!
ყვე−ლა თავ−ში გვი−ჩაჩ−ქუ−ნებს,
გა−რე−შე და ში−ნა−უ−რი;
ცხელ−სა მი−წას უხ−ვად ალ−ბობს
ოფ−ლი, ჩვენ−გან მო−ნა−წუ−რი.
ჩვე−ნი ჯა−ფით მო−ნაყ−ვა−ნი
სხვას−თან მი−დის საზრ−დო პუ−რი,
შინ ცოლ-შვილს შიმ−ში−ლი გვიკ−ლავს,
მაგ−რამ ვინ მი−უგ−დოს ყუ−რი?
მათ−სა საზრ−დოს სხვა ი−ტა−ცებს,
სტი−რის ცო−ლი მე−ძუ−ძუ−რი,
შიმ−ში−ლისგან რძე უშ−რე−ბა,
წი−ვის შვი−ლი უ−სუ−სუ−რი!
ღმერთს ბა−ტო−ნად მო−უ−ცი−ა
ჩვენთ−ვის ერ−თი აზ−ნა−უ−რი,
მისთ−ვის სუყვე−ლა ჩვე−ნა ვართ -
მე−ბეგ−რე−ცა და მსა−ხუ−რი.
მის−გან ტანჯ−ვას რომ მოვრ−ჩე−ბით,
მა−შინ გვტან−ჯავს მი−სი ფუ−რი!
უ−პატ−რო−ნოდც არ ვარ−გი−ვართ,
რო−გორც ცხვა−რი უმ−წყემ−სუ−რი.
მა−შინ ყვე−ლა ბა−ტო−ნია!
გამ−კი−თხა−ვი სა−დღა ა−რი!...
მდი−ვან−ბე−გის ბო−ქა−უ−ლებს
გა−ე−ღე−ბათ სახ−ლის კა−რი.
სულ მათ მი−აქვთ, რაც რო−მა გვაქვს:
ქა−თა−მი, თხა, ძრო−ხა, ცხვა−რი.
ჩვენ ყო−ველ−დღე ტანჯ−ვას ვე−ლით!..
გლე−ხებს რა გვაქვს გასახა−რი?
სა−მარ−თალს კო−ლოფ−ში სძი−ნავს,
ის არს ფუ−ლის მეგობა−რი,
არ იღ−ვი−ძებს, თუ უ−ფუ−ლოდ
მას−თან მი−ვი−და სტუმა−რი!
შინ−დის წკნე−ლებ−ზე სწე−რი−ა
ჩვე−ნი სა−ხე−ლი და გვა−რი...
გან−ვაგრ−ძოთ, ძმე−ბო, მუ−შუ−რი,
ჩვე−ნი სევ−დის განმაქა−რი!
ბანს გვე−ტყვი−ან ნაღვ−ლი−ა−ნად
არე-მარე, მთა და ბა−რი!
ნუ−თუ გულგ−რი−ლად უ−ყუ−რებს
ჩვენს ტანჯ−ვასა მაცხოვა−რი!...
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ წამლების უსაფრთხო შენახვა
აუხსენით ბავშვს, რომ არ უნდა მიიღოს წამლები მშობლების თანხმობის გარეშე.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სად არის სათვალე?იულან ტუვიმი |
 |
კიდევაც ვნახავ გაზაფხულსვაჟა–ფშაველა |
 |
თუ დედაენით არ ხარ გაზრდილიიოსებ ნონეშვილი |
 |
ჩემს მინერვასდავით მაჩაბელი |
 |
გოგჩაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ტანო ტატანობესიკი |
 |
„ადიდასისგან“ იმედგაცრუებამანანა ტონია |
|
მე შენი ტრფობით ვერ გავძეხვაჟა–ფშაველა |
 |
ჩვენი სახლი, ჩვენი ოჯახინესტან კუპრავა |
 |
ჭიამაიალუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ტყუილი თუ მართალიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ქებათა ქება ნიკორწმინდასგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მეოცნებე მფრინავიმანანა ტონია |
|
არწივივაჟა–ფშაველა |
|
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
