ბაქია მამლაყინწა
ჩუ−მად მო−ი−პა−რა,
სას−წა−უ−ლი ამ−ბა−ვი,
ბავშ−ვებს მოგ−ვი−ტა−ნა.
ცხრა მთას ი−ქეთ ყო−ფი−ლა,
და ცხრა ბა−რიც ნა−ხა,
მოგ−ვიყ−ვე−ბა, ამ ქვეყ−ნად,
თუ რა დაინა−ხა.
ერთ ე−ზო−ში ცხოვ−რობ−და,
თურ−მე ბევ−რი ფრინ−ვე−ლი,
მათ შო−რის კი ამ−ბა−ვი,
მოხ−და გა−საკ−ვირ−ვე−ლი.
ა−მა−ყად ზის ღო−ბე−ზე,
მამ−ლა−ყინ−წა „ჭი−ჭე“
ბა−ქი−ობს და ამ−ცი−რებს,
ის ხვი−ჩი−ლა ბი−ჭებს.
მე ყვე−ლა−ზე გამრ−ჯე ვარ,
და ა−რა ვარ ზარ−მა−ცი,
დედ−ლებს ვი−ცავ, თქვენს შო−რის,
ვარ ყვე−ლა−ზე მა−მა−ცი.
ა−თას−ფე−რი ბუმ−ბუ−ლი,
და ნამ−გა−ლა კუ−დი,
სისხ−ლის−ფე−რი ბი−ბი−ლო
და წი−თე−ლი ქუ−დი.
ვის გაქვთ ა−ბა მი−თხა−რით,
ჩე−მის−თა−ნა დე−ზე−ბი?
ჩემს მომ−რევს თუ მოვნა−ხავ,
მხო−ლოდ ი−მას ვეძ−მე−ბი.
ყიყ−ლი−ყო−ო გაჰ−კი−ვის,
კი−სერს გვერდ−ზე ი−ღე−რებს,
სთქვით ვინ გა−მე−ჯიბ−რე−ბა?
ჩემ−სა−ვით ვინ იმ−ღე−რებს?
დედ−ლუ−ყუნ−წა ქათ−მე−ბი,
მი−ცუნ−ცულდ−ნენ პან−ტუ−რით,
და−უ−მოწ−მეს ნათქ−ვა−მი,
მა−მალს თა−ვის კან−ტუ−რით.
ხვი−ჩი−ლე−ბი გაბ−რაზდ−ნენ,
რა გვაქვს მის−გან ხე−ი−რი?
მო−დით ერ−თი ვაჩ−ვე−ნოთ,
ამ ბა−ქი−ას სე−ი−რი.
მი−ე−სივ−ნენ, და−კორტ−ნეს,
გა−ა−ცა−ლეს ბუმ−ბუ−ლი,
და−უ−ლურ−ჯეს ნა−ცე−მი,
ის ფერდები,მკერდ-გული.
მე−რე პი−რი გა−უ−ღეს,
ჩა−აყ−ლა−პეს ერ−ბო
ხმა ჩა−უ−წყდა ვერ ყი−ვის,
ეს რა ბე−დი ერ−გო?
დედ−ლე−ბი მო−იწ−ვი−ა,
მე−რე ერთ−მა ხვი−ჩი−ლამ,
ჭი−ჭე დარ−ბის შიშ−ვე−ლი,
ა−ღარ ე−ყოთ სი−ცი−ლად.
კის−კი−სე−ბენ დედ−ლე−ბი,
და−ა−ვი−წყდათ კა−კა−ნი,
ეს რა ხდე−ბა ე−ზო−ში?-
რა მოხ−და და სკან−და−ლი.
დე−ლუ−ყუნ−წა „ჩიკორამ“,
შუ−ა ჩა−აგ−დო მან−დი−ლი,
ხვი−ჩი−ლე−ბი და−შა−ლა,
მი−ა−ტო−ვეს ქა−დი−ლი.
მი−ა−ძა−ხეს, მატრა−ბაზ,
მამ−ლა−ყინ−წა ჭი−ჭესო,
იქ−ნებ ჭკუ−ა ის−წავ−ლო,
ნუ ამ−ცი−რებ ბი−ჭებსო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, რომ დაეხმაროს ოჯახის წევრებს
დაეხმარეთ ბავშვს, იზრუნოს ოჯახის წევრებზე და დაეხმაროს მათ, როდესაც ეს საჭიროა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მზე-ჭაბუკ ორბელიანზედბესიკი |
|
ცრემლთა მდინარებესიკი |
|
აღვახვამ ქებად ბაგესაბესიკი |
|
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
 |
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ახალი წლის ღამენინო სტურუა |
 |
კაკლის ხე მთაწმინდაზეგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მეკვლეგიორგი ქუჩიშვილი |
 |
ჩემი თხააკაკი წერეთელი |
 |
ჩემო კალამო, ჩემო კარგო, რად გვინდა ტაში?ილია ჭავჭავაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ილიას მოკვლის გამოაკაკი წერეთელი |
 |
ვარდიდავით მაჩაბელი |
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
|
მშობლიურო ჩემო მიწავ!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
სწავლა მოსწავლეთადავით გურამიშვილი |
