ინტერნაციონალი
გა−იღ−ვი−ძე პრო−ლე−ტა−რო!
ჩვენ−ვე უნ−და მო−ვუ−პო−ვოთ
ჩვენს თავს აწ დრო სა−ნე−ტა−რო!
უნ−და მტე−რი და−ვა−მარ−ცხოთ,
ძალ−მომ−რე−ვი, უ−სა−მართ−ლო!
რა გვაქვს მას−თან ჩვენ სა−ერ−თო,
სა−პირ−ფე−რო ან სა−მად−ლო?
ეს იქ−ნე−ბა სა−ბო−ლო−ო
შე−ტა−კე−ბა... მწა−რე ო−მი!..
და, თუ ვსძლი−ეთ, ჩვენ−თან ერ−თად
გა−ი−ხა−რებს ყვე−ლა ტო−მი.
ეს-ღა მხო−ლოდ დაგვრ−ჩე−ნი−ა!
ა−მით ვფიქ−რობთ თა−ვის დახს−ნას!
გა−უ−მარ−ჯოს მში−ერ მუ−შას,
მის მკლავ−სა და მის მარჯ−ვე−ნას!
სხვა სუყვე−ლა ტყუ−ი−ლი−ა:
ღმერ−თი, მე−ფე, ვინ−მე გმი−რი!..
ძა−ლა ა−რის შე−ერ−თე−ბა -
ერ−თი ლხი−ნი!.. ერ−თი ჭი−რი!..
მსხვერპ−ლი უნ−და დი−ად საქ−მეს,
კავ−ში−რი და შე−ერ−თე−ბა.
სა−ბერ−ველს რომ და−უ−ბერ−ვენ,
რკი−ნა მა−შინ ფო−ლად−დე−ბა.
ჩვენც დავჰ−ბე−როთ, თავს ნუ ვზო−გავთ!
სა−ბო−ლო−ო მწა−რე ო−მი!...
მხო−ლოდ ჩვე−ნის გა−მარჯ−ვე−ბით
გა−ი−ხა−რებს ყვე−ლა ტო−მი.
მოც−ლილ ხალ−ხის მუქ−თა−ხო−რას,
ამ ქვეყ−ნად რომ და−წან−წა−ლებს,
ნა−მუ−შე−ვარს სტა−ცებს ღა−რიბს
და უ−კი−დებს გულ−ში ა−ლებს,
უნ−და დავს−ცეთ თავ−ზე მე−ხი,
გა−ურ−ჯე−ლად ვინც ნე−ტა−რებს!...
გა−უ−მარ−ჯოს მხო−ლოდ შრო−მას,
მუ−შებ−სა და პრო−ლე−ტა−რებს!...
ყო−ვე−ლი მხრის მუ−შა ხალ−ხი,
დრო−ა შევკრ−ბეთ, ნუ გვაქვს ში−ში!
უნ−და მედგ−რად მი−ვი−ტა−ნოთ
იმ ჩვენს მტრებ−ზე ი−ე−რი−ში!
ეს იქ−ნე−ბა სა−ბო−ლო−ო
მშრო−მელ ხალ−ხის მწა−რე ო−მი!...
ეს დაგ−ვიხს−ნის მხო−ლოდ და მით
გა−ი−ხა−რებს ყვე−ლა ტო−მი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მოელოდეთ მეტს თქვენი შვილებისგან
ადამიანებს გააჩნიათ გარკვეული მოლოდინები (სკოლამდელი აღზრდის ჩათვლით). „გვაქვს იმის მოლოდინი, რომ ბავშვები სკოლაში თავად დაისხამენ წყალს, აალაგებენ მაგიდას, დაკიდებენ ქურთუკს - და ისინი ამას აკეთებენ“ - ამბობს ჯენიფერი ზებუკერი, ნიუ-იორკის 92-ე ქუჩაზე არსებული საბავშვო ბაღის მასწავლებელი. „თუმცა, საკლასო ოთახის დატოვების შემდეგ, ისინი ცერა თითს პირში ჩაიდებენ და ჩაჯდებიან საბავშვო ეტლებში“. ამიტომაც გქონდეთ მეტი მოლოდინი, რაც შეესაბამება ბავშვების მაქსიმუმს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
|
ოპუნცია კაქტუსიმანანა ტონია |
 |
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
 |
რთველირაფიელ ერისთავი |
 |
ტელეფონივასილ გულეური |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
კრუხინოდარ დუმბაძე |
 |
ყველაფერს ურჩევნიანანა სამხარაძე |
 |
ვეხმარები დედიკოსნინო სტურუა |
 |
ზღარბუნია შემარქვესსოფო გასიტაშვილი |
|
ქეთინონოდარ დუმბაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
|
ფშაველი ჯარისკაცის წერილივაჟა–ფშაველა |
