იმერული ნანინა
ვუძღვნი საბატონო ყმების ახალშობილ შვილებს
აგ−რე ტკბი−ლად, უ−დარ−დე−ლად რამ და−გა−ძი−ნა−ო?
დე−დის მკერდ−ში მი−გიგ−ნი−ა შენ ტკბი−ლი ბი−ნა−ო...
და−ი−ძი−ნე ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
დე−და ე−ტყვის: “გე−ნაც−ვა−ლოს შე−ნი მშო−ბე−ლი−ო,
ძუ−ძუ−ებ−ში ჩა−გივ−ლი−ა პა−წა−წა ხე−ლი−ო!
შენს ვაჟ−კა−ცო−ბას მო−მასწ−რებს მე ღვთისმშო−ბე−ლი−ო,
მამიშე−ნის ბე−დის არ ხარ, შენ სხვა ბედს ე−ლი−ო:
შე−ნი ვარსკვ−ლა−ვი სხვა ა−რის! - ბედ−მა გი−ცი−ნა−ო!
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
ღმერთს შე−ნი ბედ−ნი−ე−რე−ბა წი−ნეთ უ−სა−ხავ−სო,
შენც მის ნაცვ−ლად ემ−სა−ხუ−რე, ნუ−რას ი−ზამ ავ−სო,
დე−დას თმას ნუ მა−წე−წი−ნებ, ნუ ჩა−მაც−მევ შავ−სო!
სხვებ რა გი−ჭირს: ხომ შე−ი−ტყვე, ბა−ტო−ნი არ გყავ−სო!
რისთ−ვის შეკრ−თი? მარ−თა−ლი−ა!... რამ შე−გა−ში−ნა−ო?
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
გა−იზრ−დე−ბი, გე−ნაც−ვა−ლე, თა−ვი−სუ−ფა−ლი−ო;
ბა−ტო−ნი ვერ შე−გა−წუ−ხებს, ვერც გაგ−ტეხს ვა−ლი−ო;
შენს მტერ−სა და მო−შურ−ნე−სა და−უდ−გეს თვა−ლი−ო;
ჭი−რი−სა და ავ თვა−ლის−გან გიხს−ნის უ−ფა−ლი−ო!
ხომ გი−ა−მა, გე−ნაც−ვა−ლე! მან გა−გა−ცი−ნა−ო?
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
დიდი-კაცის შვილს სკო−ლა−ში გვერდთ მო−უჯ−დე−ბი−ო;
ა−ბა შენ ი−ცი, ბი−ჭო−ჯან, რო−გორ ეც−დე−ბი−ო;
ძველ ბა−ტო−ნის შვილს სწავ−ლა−ში ნუ ჩა−მორ−ჩე−ბი−ო,
გლეხ−სა ნი−ჭი ა−რა აქვ−სო, არ ა−ფიქ−რე−ბი−ო!..
შე−ნი და−ჩაგ−რუ−ლი ძმე−ბი შენ უნ−და იხს−ნა−ო,
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
ჩი−ნოვ−ნი−კე−ბიც ა−რი−ან ჩვე−ნი გამწ−ვა−ლე−ო:
ჩვენს საქ−მე−ზე რო−ცა მი−ვალთ, გვე−ტყვი−ან: “ხვალეო”,
და, ჩვენ რო−ცა დაგვ−საქ−მე−ბენ, მა−შინ კი - “მალეო!”
ა−მას შენ ვე−ღარ გე−ტყვი−ან, შენ გე−ნაც−ვა−ლეო,
რომ ვე−ღარ და−გიბ−რიყ−ვე−ბენ, თუ რომ თა−ვი სცნა−ო!
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
პა−წა−წი−ნა ი−ა−დო−ნო და ვარ−დის კო−ნა−ო,
დღეს ხომ კარ−გად გა−ი−გო−ნე ჩე−მი ნა−ნი−ნა−ო?
და, თუ კარ−გად გა−ი−გო−ნე, ხომ მო−გე−წო−ნა−ო?
მაშ ნუ გძი−ნავს! გა−იღ−ვი−ძე! ი−ცან ქვე−ყა−ნა−ო!
შენც შე−ი−ტყვე ა−მა სოფ−ლის ცრუ გა−მო−ცა−ნა−ო!
იავ-ნანა, ვარდო-ნანა, იავ-ნა−ნი−ნა−ო!...
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ მრავალმხრივი აზროვნება
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს ერთი და იგივე საკითხის სხვადასხვა კუთხით დანახვა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჩემი ვედრებავაჟა–ფშაველა |
 |
რაც მიიწერა სოფელმანბესიკი |
 |
მეხანძრე სპილოელიზბარ გაბუნია |
|
წილის ყრავაჟა–ფშაველა |
 |
ტყუილებიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ყ - ანჩალელა გაბური |
|
ჰ - არპილელა გაბური |
|
დამსეტყვე, ცაოვაჟა–ფშაველა |
 |
იუბილეაკაკი წერეთელი |
 |
სად იყო სმენა და გაგონება?გალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ზოოპარკშივასილ გვეტაძე |
|
ისევ ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მნათობთადმიბესიკი |
|
კახეთსვაჟა–ფშაველა |
 |
როგორ ასწავლა ჭიანჭველამ სამამდე თვლა ჭიანჭველაჭამიასგივი ჭიჭინაძე |
