მეურნე იმედა
ფრი−ად გა−საკ−ვი−რი,
ჰყავს ბი−ჭუ−ნა ი−მე−დას,
ყურ−პარ−ტყუ−ნა ვი−რი.
გა−ნა მარ−ტო ვი−რი ჰყავს,
ძრო−ხა და ხბო ბო−ჩო,
წი−წი−ლე−ბი, მა−მა−ლი,
დედ−ლუ−ყუნ−წა „ქოჩო.“
თხა,- ბა−კუ−ნა „ბეკეკო“,
ცხენი,ლეკ−ვი „კი−სო“,
ინ−და−უ−რის ჭუ−კე−ბი,
პირც−მა−ცუ−ნა ფი−სო.
ა−თას−ფე−რი თევ−ზე−ბი,
გოჭუნტულა“ხუნაგა“,
თმა−ხუ−ჭუ−ჭა ცხვა−რუ−კა,
თა−გუ−ნი−ა „მსუნაგა.“
რო−ცა მო−დის ბა−ღი−დან,
მე−გობ−რე−ბი, ხვდე−ბი−ან,
ჟრი−ა−მუ−ლით ,ბღა−ვი−ლით,
პატ−რონს ე−გე−ბე−ბი−ან.
ფი−სო კნავის,წრიპინებს,
მო−მეშ−ვე−ლე ი−მე−და!-
ბო−ჩომ რძე შე−მისვ−რი−პა,
ჩემთ−ვის არ გა−ი−მე−ტა.
ლეკ−ვი კი−სო წკავწ−კა−ვებს,
რა დარ−დი აქვს მა−საც?
თურ−მე ციცქ−ნა წი−წი−ლამ,
ძლი−ერ გა−აბ−რა−ზა.
ბღა−ვის ცხვა−რი ბუნ−ჩუ−ლა,
იმ თხამ წვე−რებ ცან−ცა−რამ,
შე−მი−ჭა−მა ბა−ლა−ხი,
ბა−ღი სულ მთლად გა−ცა−ლა.
ე−გე−ბე−ბა ი−მე−დას,
ცრუ−პენ−ტე−ლა თა−გუ−ნა,
ინ−და−უ−რის ჭუ−კი−ამ,
თავ−თა−ვი არ მარ−გუ−ნა.
დედ−ლუ−ყუნ−წა ქო−ჩო−რამ,
და−ას−მი−ნა მა−ი−კო,
კვერ−ცხი უკ−ვე დავ−დე−ო,
მაგ−რამ მან არ ა−ი−ღო.
ე−ღი−მე−ბა ბი−ჭუ−ნას,
იცვ−ლის ტან−ზე ი−მე−და,
ა−ი უკ−ვე თქვენ−თან ვარ,
ყვე−ლა დაა−ი−მე−და.
მშივ−რებს მი−სი მიჰგ−ვა−რა,
ცუღ−ლუ−ტე−ბი და−სა−ჯეს,
რო−გო−რი მე−ურ−ნე−ა,
მკი−თხვე−ლო თვით გან−სა−ჯე.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გადააქციე პასუხისმგებლობა თამაშად
თუ თქვენი შვილი უარს ამბობს რაიმეს გაკეთებაზე, სცადეთ ის თამაშად აქციოთ. „იუმორი და თამაშები ორი ეფექტური საშუალებაა, რაც ხშირად მშობლებს ავიწყდებათ“, ამბობს ზებუკერი. როდესაც საკუთარი ვაჟი სკოლამდელ დაწესებულებაში სწავლობდა, ზებუკერი შვილს ფეხზე ისე აცმევდა, თითქოს იგი ფეხსაცმლის მაღაზიის კლიენტი ყოფილიყო. „ვეუბნებოდი ხოლმე: „კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება ქ-ნი დედიკოს ფეხსაცმლის მაღაზიაში, დღეს შემიძლია შემოგთავაზოთ შესანიშნავი წყვილი ფეხსაცმელი“, ამას სულელური აქცენტით ვეუბნებოდი და ძალიან ერთობოდა“.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სევდის ბაღსბესიკი |
 |
რუსთაველ!ალექსანდრე ორბელიანი |
|
ტანო ტატანობესიკი |
 |
საზიარო ნაკვეთივასილ გულეური |
 |
ბატკანილუარა ჭანტურია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ანდერძილადო ასათიანი |
|
დავით სარდლისადმიბესიკი |
 |
ნეტავი ვიყო მე ვარდიხალხური |
 |
ამ მიწის ბედი ჩემი ბედიაგოდერძი ჩოხელი |
 |
ხვალემ იზრუნოს ხვალისაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
მთათ მითხრეს...ვაჟა–ფშაველა |
 |
წუხელის ბიჭი დაბადებულაანზორ აბულაშვილი |
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
 |
ხმა კატამონთანირაკლი აბაშიძე |
