მთათ მითხრეს...
კარ−გად აგვ−ხე−დე, ჩაგვ−ხე−დე;
ჩვენ−სა−ვით ი−დეგ მტკი−ცე−და,
ვინძ−ლო ა−რო−დეს დაჰ−ბერ−დე.
ცხოვ−რე−ბა ჭი−რი−ა−ნი−ა,
ჭი−რით არ ერ−თით, ო−რი−თა,
შე−ნაც მო−გა−ცხობს ბევრს რას−მე,
არ ა−გაშ−მო−როს შმო−რი−თა.
ჩვენ დაგ−ვი−ძა−ხე მკურ−ნა−ლად,
წა−მალს მო−გაწვ−დით შო−რი−თა.
ა−თა−სი ვნა−ხეთ ვა−ე−ბა,
ას-ასჯერ რისხ−ვა ცი−და−მა:
სე−ტყვა, მე−ხი და ქარ−ბუ−ქი,
ყინ−ვა, თოვლ-ჭყაპი ღვთი−და−მა.
დიდ−მა დარდ−მა და ვა−ე−ბამ
დაგ−ვა−ზი−ა−ნა ვი−თა−მა?
ჰხე−დავთ, რომ გა−ზა−ფხულ−ზე−და
ღვა−რე−ბი მოჰ−ხეთქს მთი−და−მა.
გად−ვიგ−დე−ბი−ნებთ მა−ში−ნა
ყი−ნუ−ლის ლოდ−სა ქე−დი−თა,
თუ გუ−შინ მკვდრა−და გვსა−ხავ−დენ,
დღეს ამდ−გარ−ნი ვართ მკვდრე−თი−თა;
ბუ−ნე−ბი−სა ვართ გვირგ−ვი−ნი
შე−უ−პო−ვა−რის მკერ−დი−თა.
აგ−ვიყ−ვავ−დე−ბა გულ-მკერდი,
გავ−ფენთ ქუჩ−სა და მუ−რო−სა;
მშო−ბა−დი ძა−ლი გუ−ლი−სა
ში−გით ა−გე−ლებს უ−რო−სა;
კა−ცი სად ა−რის, მის ჩქა−მი
დად−გეს და დაიყუ−რო−სა.
გა−ნა მშო−ბელ−მა შვი−ლისთ−ვის
უნ−და რამ დაიშუ−რო−სა?
ნა−ყო−ფი გუ−ლის ბგე−რი−სა
დაგ−ვე−სა−ხე−ბა გა−რე−თა;
და−დის ზედ ა−უ−ნუსხ−ვე−ლი
ცხვა−რი და ძრო−ხა მთა−ზე−და;
არჩვ−თა, შუნ−თა და ხარ-ჯიხვთა
რქა გა−დუდ−ვი−ათ რქა−ზე−და;
კაკ−ბის, შურ−თხის და რო−ჭო−სი
ბო−ი−ნი გვიდ−გა კარ−ზე−და,
გა−სა−სუ−ქებ−ლად ლუბ-მჭლენი
აქ მო−იბრძ−ვი−ან მა−ზე−და.
სულ ჩვენს ა−ლერს−ში ა−რი−ან
ხშირ−ნი ვარსკვ−ლავ−ნი ცა−ზე−და.
მზე, მთვა−რე ვერ მო−ი−ჭირ−ვებს,
შუ−ქი არ დაგვკ−რან ფხა−ზე−და.
წი−ნათ ჩვენ გვე−ამ−ბო−რე−ბენ _
მთებს არ გასცვ−ლი−ან სხვა−ზე−და.
ხო−ლო მგზავ−რო−ბა ვერ ვი−ცით,
ჩვენ ვერ შავდ−გე−ბით გზა−ზე−და;
არც ვის უ−ქი−ვართ სი−მარ−დით,
არც ვის მოვ−წონ−ვართ ხმა−ზე−და.
გვიც−ნი−ა შე−უდრ−კე−ლო−ბა
მთას და−კე−რე−ბულს მთა−ზე−და”.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს პოზიტიური თვითსაუბარი
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს პოზიტიური აზრების თქმა საკუთარ თავზე.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ორი დათვინინო მზესელი |
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
|
ეკლიანი მეგობარიმანანა ტონია |
|
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ზებრას იუბილემაია წიგნაძე |
 |
ნაძვის ხეგიორგი ქუჩიშვილი |
 |
დედაანა ნოდარიძე |
 |
*** (წითელკაბა გოგო ვარ)მანანა კაკაჩია |
 |
აყვავებულა მინდორიხალხური |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
 |
მხედართა ძველი სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
დაგვიანებული პასუხი აკაკისვაჟა–ფშაველა |
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
სვისადმიბესიკი |
