მხედართა ძველი სიმღერა
მისთ−ვის გვე−ტყო−და ნა−ნა−სა -
ტან−ზე აბ−ჯა−რი ა−ვის−ხათ,
მუ−დამ ვლე−სავ−დეთ და−ნა−სა,
რომ შიშს ვუგ−დებ−დეთ გულ−ში−ა
მე−ზო−ბელს მე−ტი−ჩა−რა−სა.
არ ვა−ქე−ლი−ნოთ სამ−შობ−ლო
მე−ტო−ქეს ა−თასგ−ვა−რა−სა.
გა−მო−ვე−თხო−ვეთ ნა−თე−სავთ,
ცოლ-შვილს და თა−ვის ყა−ნა−სა;
სიკვ−დილს სი−ცო−ცხლე აღ−ვუთქ−ვით
და პი−რი - სისხ−ლით ბა−ნა−სა.
ცო−ცხა−ლის თა−ვით ვერ მივ−ცემთ
მტერს თა−ვის მი−წის ღა−ლა−სა.
გაჰზრ−დის−ღა კი−დევ მშო−ბე−ლი
ვაჟ−კა−ცებს ჩვე−ნის−თა−ნა−სა?!
სამ−შობ−ლოსათვის სი−ცო−ცხლეს
ი−სე ვწვავთ, რო−გორც ჩა−ლა−სა,
ვ−წყდე−ბით გულ−დამშ−ვი−დე−ბულ−ნი
და თა−ნაც ვმღე−რით ა−მა−სა:
“მშო−ბე−ლი მოკვ−დეს, რა უ−შავ,
შვი−ლე−ბი რჩე−ბა მა−მა−სა,
კი−დევ ექ−ნე−ბა ფრთე−ე−ბი
ამ წუ−თი−სოფ−ლის ჯა−რა−სა.
კარ−გის მა−მის შვილს, წე−სი−ა,
მტე−რიც უფრ−თხე−ბა კვა−ლა−და:
ხვალ და ზეგ ვერ−ვინ გა−ბე−დავს
შინ შე−მოგ−ვეჭ−რას ძა−ლა−და.
ყვე−ლას ი−სა სძლევს, სი−ცო−ცხლეს
ვი−ნაც არ აგ−დებს ჩა−ლა−და.
ცო−ცხლე−ბი არ−ვის და−ვუთ−მობთ
მშო−ბე−ლი მი−წის ღა−ლა−სა.
სიკვ−დილს აღ−ვუთქ−ვით სი−ცო−ცხლე
და პი−რი სისხ−ლით ბა−ნა−სა.
ა−ბა თუ გაჰზრ−დის მშო−ბე−ლი
ვაჟ−კა−ცებს ჩვე−ნის−თა−ნა−სა!
სამ−შობ−ლოს არ−ვის წა−ვართ−მევთ,
ჩვენს ნურ−ვინ შაგ−ვე−ცი−ლე−ბა,
თო−რემ ი−სეთ დღეს და−ვაყ−რით,
მკვდარ−საც კი გა−ე−ცი−ნე−ბა.
არ მივ−ცემთ სხვა−სა სამ−შობ−ლოს
ჩვე−ნის ცო−ცხა−ლის თა−ვითა;
უ−კან ვერ დაგ−ვა−ხე−ი−ნებთ
მისთ−ვის ნაძღვ−ნე−ვის შხა−მი−თა.
მტრი−საკენ მი−ვი−ზი−დე−ბით,
რომ გავ−წყდეთ, რო−გორც ლო−მე−ბი.
ჩვენს ზურგს ვერ ჰნა−ხავს მე−ტო−ქე.
რომ გვნა−ხო, მო−გე−წო−ნე−ბი!
შვი−ლებს სა−ზღაპ−როდ ექ−ნე−ბა
ჩვე−ნი ბრძო−ლა და ო−მე−ბი!
არ მივ−ცემთ მტერ−სა სამ−შობ−ლოს,
გულ−ში და−ვი−ცემთ და−ნა−სა,
არ მივ−ცემთ უ−ცხო ტომი−სას
თა−ვის მა−მუ−ლის ღა−ლა−სა.
ე−სე ას−წავ−ლონ დე−დებ−მა,
შვილთ როს ე−ტყვი−ან ნა−ნა−სა!
გაჰზრ−დის−ღა კი−დევ მშო−ბე−ლი
ვაჟ−კა−ცებს ჩვე−ნის−თა−ნა−სა?”
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ყოველ საღამოს სადილზე შეკარით „მადლიერების წრე“
რიგრიგობით ისაუბრეთ სხვადასხვა ადამიანებზე, რომლებიც გულუხვნი და კეთილგანწყობილნი იყვნენ თითოეული თქვენგანის მიმართ იმ დღეს. თან, ამ „წრეს“ თქვენვე მოუფიქრეთ სახელი. შეიძლება უცნაურად ჟღერდეს, მაგრამ ძალიან სასარგებლოა.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჩემს მინერვასდავით მაჩაბელი |
 |
მერიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მირიან ბატონიშვილსბესიკი |
 |
მე ისეთ ქართველს რა ვუთხრა!მუხრან მაჭავარიანი |
 |
სად არის სათვალე?იულან ტუვიმი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
აჩუ, აჩუ ცხენოხალხური |
 |
*** ( რას უსმენ ჩემო სანდრიკო)მანანა კაკაჩია |
|
ლატალს მობრძანდა თამარიხალხური |
 |
ზღვაო, აღელდი, აღელდი!აკაკი წერეთელი |
 |
ძილისგუდა ლაშანანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
ლიკა და სარკემანანა ტონია |
|
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
|
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
|
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
