ხმა კატამონთან
დე−და−ო ე−ნავ,
შენ ჩვე−ნო ნი−ჭო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
შენ, ჩვე−ნი სუნთქ−ვის დი−დო ა−ლა−მო,
შენ, ჭირ−თა ჩვენ−თა ტკბი−ლო მა−ლა−მო,
შენ, კი−რო ჩვენ−თა ქვა−თა და კირ−თა,
შენ ერ−თი შემრ−ჩი სა−მა−რის პირ−თან.
ნა−თე−სავს ა−თასს
მე−გო−ბარს ა−თასს,
მრუდ−სა და მარ−თალს,
მტერ−თა და ძმა−თა
დავ−შორ−დი,
მორ−ჩა,
ყვე−ლა მო−თავ−და,
მშვი−დო−ბა ვუ−თხარ ყვე−ლა მოკვ−დავ−თა,
მხო−ლოდ შენ უკვ−დავს,
მხო−ლოდ შენ მა−რადს,
შენ - ერთს,
შენ ვერ გთმობ
სა−მა−რის კა−რად.
თუ რამ მზე მწამ−და,
თუ რამ მზე მწვავ−და,
უტკ−ბი−ლეს დღე−თა
უტკ−ბი−ლეს წამ−თა,
უტკ−ბეს შენ ხარ, ე−ნავ დე−და−ო,
შენ, მწა−რე ლხი−ნო,
ტკბი−ლო სევ−და−ო,
შენ, ყო−ვე−ლის მთქმე−ლო,
ყო−ვე−ლის არ მთქმე−ლო,
შენ, გმირ−თა გმი−რო,
ბრძე−ნო ქართ−ვე−ლო,
წარ−სუ−ლის ძეგ−ლო, წინ გამ−ხე−და−ვო.
ქვესკ−ნელ−ში მძრო−მო,
ცა−ში მჭვრე−ტე−ლო.
ხან - ფუნ−ჯო ჩე−მო, ხან - საჭ−რე−თე−ლო,
შენ, აკვ−ნის ჰიმ−ნო,
ცრემ−ლო სა−მა−რის…
ი−ბე−რის ე−ნავ,
ე−ნავ თამარის…
შენ, ნი−ჭო ჩე−მო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
დე−და−ო ე−ნავ, დე−და−ო ე−ნავ!
და−ე−ცეს, იქ−ნებ სი−მაგ−რე ყვე−ლა,
მო−ის−რას, იქ−ნებ, ყვე−ლა ყმა ვე−ლად,
და−ე−დოს მტვე−რი ყვე−ლა დიდ ხსოვ−ნას,
და−აკვ−დეს აზ−რი ნა−პოვ−ნის პოვ−ნას.
ყო−ველ ნერგს, იქ−ნებ, და−ა−ტყდეს მე−ხი,
ყო−ველ ძეგლს, იქ−ნებ, და−ედ−გას ფე−ხი,
მხო−ლოდ შენ უჭკ−ნობს,
შენ ხა−ტად ქცე−ულს,
რა დრო, რა დას−ცემს
შენს უკვ−დავ სხე−ულს?
ო, ე−ნავ ჩე−მო,
დე−და−ო ე−ნავ,
შენ, ჩე−მო ნი−ჭო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
შენ, ჩვე−ნი სუნთქ−ვის დი−დო ა−ლა−მო,
შენ, ჭირ−თა ჩვენ−თა ტკბი−ლო მა−ლა−მო,
შენ, კი−რო ჩვენ−თა ქვა−თა და კირ−თა,
შენ ერთს,
შენ ვერ გთმობ
სა−მა−რის პირ−თან.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გამოიყენეთ ბუნებრივი სასუქები თქვენს ბაღში, რათა თავიდან აიცილოთ ქიმიური სასუქების გამოყენება.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მხედართა ძველი სიმღერავაჟა–ფშაველა |
 |
სვისადმიბესიკი |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მეოცნებე მფრინავიმანანა ტონია |
|
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მგელილუარა ჭანტურია |
 |
ბაჯბაჯა ბელინინო მზესელი |
 |
ვარსკვლავი ბრწყინავსანა კალანდაძე |
 |
გოდებააკაკი წერეთელი |
|
რომელი საათია?გალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
აღვახვამ ქებად ბაგესაბესიკი |
|
მოგონებავაჟა–ფშაველა |
|
მნათობთადმიბესიკი |
|
ჰიმნი ქართულ ანბანსგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მანანას წერილინოდარ დუმბაძე |
