ხმა კატამონთან
დე−და−ო ე−ნავ,
შენ ჩვე−ნო ნი−ჭო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
შენ, ჩვე−ნი სუნთქ−ვის დი−დო ა−ლა−მო,
შენ, ჭირ−თა ჩვენ−თა ტკბი−ლო მა−ლა−მო,
შენ, კი−რო ჩვენ−თა ქვა−თა და კირ−თა,
შენ ერ−თი შემრ−ჩი სა−მა−რის პირ−თან.
ნა−თე−სავს ა−თასს
მე−გო−ბარს ა−თასს,
მრუდ−სა და მარ−თალს,
მტერ−თა და ძმა−თა
დავ−შორ−დი,
მორ−ჩა,
ყვე−ლა მო−თავ−და,
მშვი−დო−ბა ვუ−თხარ ყვე−ლა მოკვ−დავ−თა,
მხო−ლოდ შენ უკვ−დავს,
მხო−ლოდ შენ მა−რადს,
შენ - ერთს,
შენ ვერ გთმობ
სა−მა−რის კა−რად.
თუ რამ მზე მწამ−და,
თუ რამ მზე მწვავ−და,
უტკ−ბი−ლეს დღე−თა
უტკ−ბი−ლეს წამ−თა,
უტკ−ბეს შენ ხარ, ე−ნავ დე−და−ო,
შენ, მწა−რე ლხი−ნო,
ტკბი−ლო სევ−და−ო,
შენ, ყო−ვე−ლის მთქმე−ლო,
ყო−ვე−ლის არ მთქმე−ლო,
შენ, გმირ−თა გმი−რო,
ბრძე−ნო ქართ−ვე−ლო,
წარ−სუ−ლის ძეგ−ლო, წინ გამ−ხე−და−ვო.
ქვესკ−ნელ−ში მძრო−მო,
ცა−ში მჭვრე−ტე−ლო.
ხან - ფუნ−ჯო ჩე−მო, ხან - საჭ−რე−თე−ლო,
შენ, აკვ−ნის ჰიმ−ნო,
ცრემ−ლო სა−მა−რის…
ი−ბე−რის ე−ნავ,
ე−ნავ თამარის…
შენ, ნი−ჭო ჩე−მო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
დე−და−ო ე−ნავ, დე−და−ო ე−ნავ!
და−ე−ცეს, იქ−ნებ სი−მაგ−რე ყვე−ლა,
მო−ის−რას, იქ−ნებ, ყვე−ლა ყმა ვე−ლად,
და−ე−დოს მტვე−რი ყვე−ლა დიდ ხსოვ−ნას,
და−აკვ−დეს აზ−რი ნა−პოვ−ნის პოვ−ნას.
ყო−ველ ნერგს, იქ−ნებ, და−ა−ტყდეს მე−ხი,
ყო−ველ ძეგლს, იქ−ნებ, და−ედ−გას ფე−ხი,
მხო−ლოდ შენ უჭკ−ნობს,
შენ ხა−ტად ქცე−ულს,
რა დრო, რა დას−ცემს
შენს უკვ−დავ სხე−ულს?
ო, ე−ნავ ჩე−მო,
დე−და−ო ე−ნავ,
შენ, ჩე−მო ნი−ჭო,
სრბო−ლავ და ფრე−ნავ,
შენ, ჩვე−ნი სუნთქ−ვის დი−დო ა−ლა−მო,
შენ, ჭირ−თა ჩვენ−თა ტკბი−ლო მა−ლა−მო,
შენ, კი−რო ჩვენ−თა ქვა−თა და კირ−თა,
შენ ერთს,
შენ ვერ გთმობ
სა−მა−რის პირ−თან.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შექმენით დამამშვიდებელი გარემო
შექმენით მშვიდი და მყუდრო ადგილი, სადაც ბავშვს შეუძლია დამშვიდება.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ფშაველი ჯარისკაცის წერილივაჟა–ფშაველა |
 |
გოგჩაალექსანდრე ჭავჭავაძე |
|
ღამე მთაშივაჟა–ფშაველა |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
გიგივაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
პეპლებიელენე სალარიძე |
 |
ნაცარამანანა ტონია |
 |
მუხლუხონუნუ ჯანელიძე |
 |
დაუვიწყარი დეკემბერინანა სამხარაძე |
 |
შიშინანა გასვიანი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ცრემლთა მდინარებესიკი |
|
ამირანივაჟა–ფშაველა |
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
|
უცნაური სიზმარიმანანა ტონია |
 |
ქართველი ქალიაკაკი წერეთელი |
