აღვახვამ ქებად ბაგესა
თუმც შე−ვი−ძელ მკო−ბი−ლე−ბა.
ბ. ბანოვანთა უ−ტურ−ფე−სო,
გი−ქო მაღალ-შობილება!
გ. გულს გა−ნაცვ−ლი გუ−ლი−სათ−ვის;
მწადს მო−ნებ−რი მორ−ჩი−ლე−ბა!
დ. დავჯედ წე−რად, შენთ−ვის ქე−ბად.
იძღ−ვენ ე−სე თხრო−ბი−ლე−ბა!
ე. ეთერთაცა უ−ნათ−ლე−სო,
მზეს მოს−ტა−ცე ცი−ა−გო−ბა,
ვ. ვარსკვლავს შუ−ქი და−უბ−ნე−ლე, -
მე ვით ძალ−მიცს შე−ნი მკო−ბა?!
ზ. ზუალ-მუშთარს ე−ცი−ლე−ბი, -
შე−ნი მსგავ−სი სხვა ვინ შო−ბა?!
ჱ. ჱტრფო−ბი−ან შენს შვე−ნე−ბას, -
მე ვით გკად−რო ჩე−მი დო−ბა?!
თ. თვალს ვერ შებ−მართ−ვენ სა−ქებ−რად,
ვერ−ცა და−ხატ−ვად მხატ−ვარ−ნი!
ი. ილიოს-მზეებრ ბრ−წყინ−ვა−ლევ,
ხინჯს ვერ გი−ნახ−ვენ მზაკ−ვარ−ნი!
კ. კბილთაგან შუ−ქი გა−მოგკრ−თის, -
შენ ვინ გამს−გავ−სო სხვაგ−ვარ−ნი?!
ლ. ლამაზად მი−მო−ერ−ხე−ვი,
გნატ−რი−ან ვარსკვ−ლავთ მთა−ვარ−ნი!
მ. მარად გი−გო−ნებ სა−ტურ−ფალს,
გულ−შიდ არ მო−მი−ცი−ლე−ბი,
ნ. ნარნარო, ნა−ზო, ლა−მა−ზო,
ვინ მზე−სა დაე−ცი−ლე−ბი!
ო. ო−დეს გუ−ლით−გან გან−მაგ−დე, -
და−მად−ნე ვი−თა ცვი−ლე−ბი!
პ. პირის-პირ ხილ−ვას ვი−ნატ−რი, -
მეს−მას შე−ნი სი−ცი−ლე−ბი!
ჟ. ჟამი ი−სი ნე−ტარ ი−ყოს,
ო−დეს მი−წო−დე მე−გობ−რად!
რ. რად შესც−ვალ−ნე ე−გე გულ−ნი,
ა−ნუ რად მიცვ შენ−გან ობ−ლად?!
ს. სული შენ გაქვს მას დღეს ა−ქეთ,
ო−დეს ვი−ყავთ ორ−ნივ მ−წყობ−რად!
ტ. ტრფიალი ვარ მუ−დამ შე−ნი,
გუ−ლი−სა−გან შო−რის მყოფ−რად!
უ. უსულვაზურად გეხ−ვე−ვი
უ−მან−კოს აღ−ნა−გო−ბა−სა;
ფ. ფიქრით გუ−ლი−სათ შენ−თან ვარ,
ვსმე−ნუ−ლობ შენს უბ−ნო−ბა−სა!
ქ. ქება ა−მისთ−ვის წარ−მოვსთქ−ვი, -
ღირს ვიქ−მენ მე−გობ−რო−ბა−სა!
ღ. ღიმილით სი−ტყვა მას−მი−ნე,
ნუ მი−წყენ ა−მის თხრო−ბა−სა!
ყ. ყვავილებრ სურნელ-მყოფელო,
შო−რით მალ−ხე−ნო გუ−ლი−სა,
შ. შენს ქე−ბას ვით აღ−ვას−რუ−ლებ
ქვეყ−ნად მზედ და−სა−ხუ−ლი−სა?!
ჩ. ჩემებრ უ−მე−ცართ მო−ნი−სა
ნახ−ვით წამ−ღე−გო სუ−ლი−სა,
ც. ცნობა მი−ი−ღე, წე−რი−ლის
ღირ−სი მქმენ, პავ−ლეს თქმუ−ლი−სა!
ძ. ძოწნი ბა−გე−ნი,
ჩემ−ნი მდა−გე−ნი,
ჩემ−და სა−უბ−რად აღს−ძარ ე−ნა−ნი!
წ. წელნი წერ−წეტ−ნი!..
ეს თვალ−ნი რეტ−ნი
რომ ვე−რა გხედ−ვენ, ბნელ მაქ ყვე[ლანი]!
ჭ. ჭეშმარიტებით,
არ მაქ ი−სე−ბით,
გე−ტყვი სი−ტყვასა, - მო−მეც ლხე−ნა−ნი!
ხ. ხელთა დაგ−ბა−გებ,
თუ არ გან−მაგ−დებ, -
მე შე−ნი მალ−ხენს ამბ−ვის სმე−ნა−ნი!
ჴ. ჴმა მას−მი−ნე სა−წა−დე−ლი,
სიყ−მა−რუ−ლი გა−ნა−ახ−ლე!
ჯ. ჯიღოვანობ ტრფი−ალ−თათ−ვის, -
გო−ნე−ბი−თა მი−მი−ახ−ლე.
ჰ. ჰანა მექ−მენ უ−სა−კუთ−რეს,
მე მო−ნად მქმენ, ვით მო−ახ−ლე!
ჵ. ჵი, რა ვყო უ−ბად−რუკ−მან, -
ერ−თხელ ხილ−ვად ვერ გი−ახ−ლე.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აუხსენით ბავშვს, რა უნდა გააკეთოს ხანძრის შემთხვევაში და როგორ უნდა გამოიძახოს მეხანძრეები.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მგელი და კრავიმანანა ტონია |
|
ბაქია მამლაყინწამანანა ტონია |
 |
იმედი საზიკაულივაჟა–ფშაველა |
|
ლიკა და სარკემანანა ტონია |
|
ბელი და სანდლებიმანანა ტონია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ცუღლუტობაშოთა ამირანაშვილი |
 |
ზარინესტან კუპრავა |
 |
მიხო ბიჭი ზოოპარკშიიოსებ ციცქიშვილი |
 |
ჯეჯილიიოსებ დავითაშვილი |
 |
მელაკუდა ფლიდილუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
როგორ ასწავლა ჭიანჭველამ სამამდე თვლა ჭიანჭველაჭამიასგივი ჭიჭინაძე |
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ჰიმნი ქართულ ანბანსგალაკტიონ ტაბიძე |
