ბედისადმი
შე−ნი ხა−ტი ვინ სა−ხოს,
ყოვლ ფე−რო−ბა−თა მო−ნა−ო?
ხელ-მწიფედ მზა ხარ,
მაგ−რამ ვერ−ვინ ვერ ნა−ხოს
შე−ნი სი−მართ−ლით მგო−ნა−ო!
ა−ნაზ−დი ხმა ხარ;
ვინც[ა] რა−მე გიზ−რა−ხოს,
მართ არ გაგყ−ვე−ბის ხსოვ−ნა−ო!
ხან ტკბილ[ი] ძმა ხარ:
ვინმც[ა] ეს−რეთ გი−ძა−ხოს,
მათ ცრემლ−თა ექმ−ნას ფო−ნა−ო!
ჰგავს სოფ−ლის პირ−სა,
ბე−დო და−უდგ−რო−მე−ლო,
სიმტ−კი−ცე შენ−გან ქმნი−ლი−სა!
ვინ გეტრ−ფის, ტირ−სა,
ქცე−ვა გა−ნუ−ზო−მე−ლო,
ნატვ−რა აქვს მას სიკვ−დი−ლი−სა!
ხან ქვე შლი ძირ−სა,
სი−მაღ−ლი−სა მდგო−მე−ლო,
გაქვს სიც−რუ−ე სირ−ბი−ლი−სა!
ხან დიდ ჰყოფ მცირ−სა,
რყე−ვა და−უშ−რო−მე−ლო,
ხარ სი−მართ−ლი−სა კო−ნა−ო!
უ−ცხო ხარ შო−ბით,
უღმრ−თოდ და−ნა−ბა−დე−ო;
ვით გენ−დო, ბე−დო, უბე−დო!
მე შე−ნის მკო−ბით,
საბრ−ხე გა−მი−ბა−დე−ო,
და შე−ვიქ−მენ უ−ი−მე−დო.
სურ−ვით და ძმო−ბით
ბევრ−ჯერ რა მი−ქა−დი−ო.
უ−სირ−ცხვი−ლოდ გარ−და−ხე−დო!
სრულ პატრონ-ყმობით
ერ−თად გა−მოგვ−ცა−დე−ო,
ვინ ვართ მოყ−მე და მხნო−ნა−ო!
აწ გი−ცანთ, გვე−ლო,
სა−მო−თხით გან−მა−ძე−ო,
შავბე−დო არ−სად ა−რა−ო!
ქვეყ−ნის შემძვ−რე−ლო,
ეშ−მა−თა მო−ბა−ძე−ო,
ხან ბნე−ლო, ხან სადა−რა−ო!
ი−დუ−მალ მჭრე−ლო,
სიდრ−კუ−ის მამა-ძეო,
დამდ−გო−მო უქ−მად ა−რა−ო!
გუ−ლებთ შემკვ−რე−ლო,
გამყ−რე−ლო, მო−მა−ძე−ო,
მლიქვ−ნე−ლო და ღადა−რა−ო!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ნება მიეცით თქვენს შვილს თავი გაართვას მარტივ პრობლემებს
არ დაეხმაროთ ბავშვს თუ დაინახავთ, რომ იგი ცდილობს ააწყოს სათამაშო ან გადმოიღოს წიგნი იმ თაროდან, რომელსაც პატარა ძალდატანებითაც შეუძლია მიწვდეს. „თუკი ბავშვი უსაფრთხო გარემოში ცდილობს დამოუკიდებლად მოქმედებას, ეცადეთ, არ ჩაერიოთ. ზუსტად ასეთი მომენტები აყალიბებს მას“ - ამბობს ზებუკერი. „ბუნებრივია, სრულყოფილება გსურთ, მაგრამ, ამგვარად ბავშვებს წარმატების მიღწევის შანსს ვუკარგავთ.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ზებრას იუბილემაია წიგნაძე |
 |
მეხანძრე სპილოელიზბარ გაბუნია |
 |
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
 |
სევდის ბაღსბესიკი |
 |
სილაჟვარდე ანუ ვარდი სილაშიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ოფოფინათია აბულაძე |
|
ხაჭაპურის მცხობელ ტურასელიზბარ გაბუნია |
 |
რატომ ტირის თუთიყუშინათია ჯანაშია |
 |
ხე, ფოთოლი და შემოდგომალუარა ჭანტურია |
 |
მხიარული წვიმახათუნა გულიაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
|
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
|
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
 |
ციცინათელააკაკი წერეთელი |
