ჩემი ვედრება
ეს ჩე−მი სა−თხო−ვა−რი−ა:
არ და−მე−კარ−გოს გუ−ლი−დან
მე შე−ნი სახ−სო−ვა−რი−ა!
გულს ნუ გა−მი−ტეხ ტანჯ−ვა−ში,
მამ−ყო−ფე შე−უდრ−კე−ლა−და;
ვ−ფხიზ−ლობ−დე, მუ−დამ მზად ვი−ყო
და−ჩაგ−რუ−ლე−ბის მცვე−ლა−და.
ბა−ლა−ხი ვი−ყო სა−თი−ბი,
ა−რა მწა−დი−ან ცე−ლო−ბა;
ცხვრად−ვე მამ−ყო−ფე ი−სე−ვა,
ო−ღონდ ამ−შორ−დეს მგე−ლო−ბა;
არ წა−მიხ−დი−ნო, მე−უ−ფევ,
ეს ჩე−მი წმინ−და ხე−ლო−ბა!
მაშ−რო−მე სა−კე−თი−ლო−და,
თუნდ არ მო−ვიმ−კო ნა−ყო−ფი,
შვილთ საგ−მოდ არ გა−მი−ხა−დო
ჩე−მი მუდ−მი−ვი სამ−ყო−ფი.
გულს ნუ გა−მიქ−რობ ლამ−პარ−სა,
მნა−თობს ტრფო−ბი−სა შე−ში−თა,
ნუ მავ−ლევ ქვე−ყა−ნა−ზე−და
გა−ცი−ვე−ბუ−ლის ლე−ში−თა, -
თვა−ლებ−ში მადლ-დაკარგულსა,
შუბლ−ზე გაკ−რუ−ლის მე−ში−თა.
ნუ და−უ−კარ−გავ ჩემს სატრ−ფოს
მადლს, გულ−ზე ცე−ცხლის მდე−ბელ−სა,
ნუ და−უძ−ვი−რებ ოც−ნე−ბას,
შენს ხმას, სხივ-გამომღებელსა:
სი−ცო−ცხლედ უ−ღირს ბე−ჩავ−სა,
ე−ძა−ხის თა−ვის მხლე−ბელ−სა.
გულს დარ−დი გა−მი−დი−ა−დე
იმ სა−ნე−ტა−რო სა−გან−ზე,
და−წე−რე ფიქ−რი, ღრმა, მწვა−ვე
ჩე−მის გო−ნე−ბის სა−ბან−ზე!..
გო−ნე−ბას ფიქ−რი სტან−ჯავ−დეს,
გულს ცე−ცხლი სწვავ−დეს ძლი−ე−რი,
მშიოდ-მწყუროდეს კე−თი−ლი,
ვერ გავძ−ღე, მოვკვ−დე მშიერი…
ნუ და−მას−ვე−ნებ ნუ−რა დროს,
მამ−ყო−ფე შეძრ−წუ−ნე−ბუ−ლი,
მხო−ლოდ მა−შინ ვარ ბედ−ნი−ერ,
რო−ცა ვარ შე−წუ−ხე−ბუ−ლი;
რო−ცა გულს ცე−ცხლი მე−დე−ბა,
გო−ნე−ბა მსჯე−ლობს სა−ღა−და, -
მა−შინ ვარ თა−ვისუფალი,
თავს მა−შინა ვგრძნობ ლა−ღა−და.
მფა−რავდეს შე−ნი მარჯ−ვე−ნა,
კალ−თა სა−მოს−ლის შე−ნისა,
სა−ნამ არ მო−ვა დრო-ჟამი
სულ ბო−ლოს ამოქშე−ნისა.
სუ−ლი - შენ, ლე−ში - მი−წა−სა,
აღა−რა ვგლო−ვობ ა−მა−სა;
თევ−ზი - წყალს, ცა−სა - ვარსკვ−ლა−ვი,
შვი−ლი - დე−დას და მა−მა−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, რომ გაიგოს სხვისი მარტოობა
ასწავლეთ ბავშვს, გაიგოს, როგორ გრძნობენ თავს ადამიანები, როდესაც ისინი მარტო არიან და როგორ შეუძლია მათ დაეხმაროს.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მოსწავლე წიწილებიმანანა ტონია |
 |
მგელი და კრავიაკაკი წერეთელი |
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
|
ოპუნცია კაქტუსიმანანა ტონია |
|
ციცინათელააკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
პაწაწინა წიწილაილია სიხარულიძე |
 |
ზღვალუარა ჭანტურია |
 |
მელია და მამალიხალხური |
 |
ყინულიდუტუ მეგრელი |
 |
რა კარგი შემოდგომაა!ნესტან კუპრავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ილიას მოკვლის გამოაკაკი წერეთელი |
|
მავნებლებიმანანა ტონია |
 |
ასპინძის ომზედბესიკი |
 |
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
 |
სიკვდილი გმირისავაჟა–ფშაველა |
