ასპინძა
ყუ−რი და−უგ−დეთ, ას−პინ−ძის ად−გი−ლის დე−და ჩურ−ჩუ−ლობს,
თუ რო−გორ გა−ვუ−მას−პინძლ−დით, რო−გორ გავ−რე−კეთ ურ−ჯუ−ლო.
გა−და−ი−ა−რა წი−ნა−დღის ბრძო−ლე−ბის პა−პა−ნა−ქე−ბამ,
ხმალს დას−ვე−ნე−ბა უნ−დო−და, მხედ−რო−ბას — და−ბა−ნა−კე−ბა.
გა−და−ლე−წი−ლან შუბები… დრო−შე−ბი ჩამოძენძილან…
ნა−ო−მარ ქართ−ველ მხედ−რო−ბას ტრი−ალ მინ−დორ−ში ე−ძი−ნა.
მთვა−რემ მძი−ნა−რე სა−ხე−ებს ბნე−ლი ბუ−რუ−სი გა−დახს−ნა,
სუნთქ−ვა მძი−ნა−რე რა−ინდ−თა ა−ბი−ბი−ნებ−და ბა−ლახ−სა.
გარ−თხმუ−ლან მწვა−ნე ბა−ლახ−ში ზვი−ად−ნი, მსხვილ−ბარკ−ლი−ან−ნი;
ზო−გი ლო−მი−ა ლომ−გუ−ლი, ზო−გიც ვე−ფხი−ა ბწკლი−ა−ნი.
ერ−თი−ღა და−დის ბა−ნაკ−ში, - ეს, ალ−ბათ, ი−რაკ−ლი ა−რი.
აქა-იქ ცე−ცხლი ან−თი−ა, თოფ−ზე მიკ−რუ−ლან გუ−შაგ−ნი,
თვლე−მენ ცხე−ნე−ბი მორ−თულ−ნი ლა−მაზ უნაგირ-უზანგით.
შორს კლდე−ში ჭო−ტი გაჰ−კი−ვის, მდი−ნა−რე მი−დის დუ−დუ−ნით,
ხმი−ა−ნი ხვრინ−ვა გა−ის−მის, თოხა−რიკების ფრუ−ტუ−ნი.
გა−და−ლე−წი−ლან შუბები… დრო−შე−ბი ჩამოძენძილან…
წუ−თით გატ−რუ−ნულ ქა−რიშხალს ცხე−ნის ფა−ფარ−ში ე−ძი−ნა.
იქ−ნებ, სიზმა−რი გვე−სიზმ−რა, იქ−ნება, ა−რის ზღაპა−რი,
ვით შე−ი−კედ−ლებს ქა−რიშხალს ფი−ცხე−ლი ცხე−ნის ფაფა−რი?
ყუ−რი და−უგ−დეთ, ას−პინ−ძის ად−გი−ლის დე−და ჩურ−ჩუ−ლობს.
თუ რო−გორ გა−ვუ−მას−პინძლ−დით, რო−გორ გავ−რე−კეთ ურ−ჯუ−ლო.
2
გარ−თხმუ−ლან მწვა−ნე ბა−ლახ−ში მა−ღალ−ნი, მსხვილ−ბარკ−ლი−ან−ნი,
ზო−გი ლო−მი−ა ლომ−გუ−ლი, ზო−გიც ვე−ფხი−ა ბწკლი−ა−ნი,
ერ−თი−ღა და−დის ბა−ნაკ−ში, - ეს, ალ−ბათ, ი−რაკ−ლი ა−რი…
სმე−ნად ქცე−უ−ლან მე−ფის წინ ა−ღა−ბა−ბა და ხუ−დი−ა,
ნე−ტავ რა უნ−და მე−ფე−სა, გულ−ში რა ცე−ცხლი უნ−თი−ა?
- ცუ−დი იღ−ბა−ლი გვი−ღი−მის, უ−ომ−რად გა−ვის−რი−სე−ბით,
თუ არ დავ−ხერ−ხეთ ა−მა−ღამ ას−პინ−ძის ხი−დის ის−რე−ბი,
რომ მტრის მაშ−ვე−ლი ჯა−რე−ბი ვერ გა−მო−ვიდ−ნენ ხიდ−ზე−და,
რა−ღა მაშ−ვე−ლი სჭირ−დე−ბათ, ბევ−რი ა−რიან ი−სე−დაც.
ა−მა−ღამ ხერ−ხი ვიხ−მა−როთ, ხვა−ლისთ−ვის ხმა−ლი ვი−ნე−ბოთ.
ა−ბა, გაფ−რინ−დით, სამ−შობ−ლოს დრო−შა გფა−რავ−დეთ, შვი−ლე−ბო!
აჩრ−დი−ლე−ბი−ვით მი−დი−ან ა−ღა−ბა−ბა და ხუ−დი−ა,
ალ−ბათ, ი−მი−ტომ არ ჩა−ნან, უ−ჩინ−მა−ჩი−ნის ქუ−დი აქვთ.
გარ−შე−მო ი−სევ უ−ღო−ნო ღა−მე−ა ჩა−მო−ძენ−ძი−ლი,
ძილ−ფხიზ−ლად სძი−ნავთ ვაჟ−კა−ცებს, ღე−ლავს ულ−ვაშ−თა ჯე−ჯი−ლი,
ყუ−რი და−უგ−დეთ, ას−პინ−ძის ად−გი−ლის დე−და ჩურ−ჩუ−ლობს,
თუ რო−გორ გა−ვუ−მას−პინძლ−დით, რო−გორ გავ−რე−კეთ ურ−ჯუ−ლო.
ვ
ი−ნა−თა... ცისკ−რის ვარსკვ−ლა−ვის ბრ−წყინ−ვამ წყვდი−ა−დი გა−რიყა,
ა−ტოტდ−ნენ თეთ−რი ცხე−ნე−ბი, გა−მო−ეღ−ვი−ძა ქა−რიშხალს.
გა−შა−ლეს ძუა-ფაფა−რი, კო−რი−ან−ტე−ლი დაირხა…
სი−ნამდ−ვი−ლე−ში ზღაპა−რი ა−სე ახ−დე−ბა ხან−დის−ხან.
მო−იგ−დეს თეთ−რი ნაბ−დე−ბი, მიუხა−რიათ მხა−რიმხარ.
ქართ−ველო მა−მუ−ლიშ−ვი−ლო, ხე−ლი ვა−და−ზე გა−ი−კარ!
მტე−რი ას−პინ−ძის სი−მაგ−რეს შე−მო−ე−სი−ა სე−რი−დან,
წი−ნა რი−გებ−ში მი−გე−ლავს პა−ტა−რა კა−ხი ცხე−ნი−თა,
შეხვ−დე−ბა კოხ−ტა ბე−ლად−სა, ხმალ−დახ−მალ გა−მო−ი−ტა−ცებს,
ტყვი−ას და−ახ−ლის ბე−ჭებ−ში, უ−სუ−ლოდ დას−ცემს მი−წა−ზე:
— ხმა−ლი წუნკ−ლებ−სო! - შეს−ძა−ხებს, რაზ−მებ−ში გა−და−ვარ−დე−ბა, —
ა−სე სჩვე−ვი−ა ცხენ−და−ცხენ ქა−რიშხალს გა−ნა−ვარ−დე−ბა.
ა−სეთ ღელ−ვა−ზე საკ−ვირ−ველს ი−ტყოდ−ნენ მამა-პაპანი:
— ზღვა რო−ცა გა−ი−ფოფ−რე−ბა, ზე−ცა−ში ა−ვა ფაფა−რით!
4
კა−ფეს და კა−ფეს ქართ−ველთა, ვიდ−რე ჰყოფ−ნი−დათ ხმლის სის−ქე,
შე−ში−ნე−ბულ−მა მტრის ჯარ−მა პი−რი იბ−რუ−ნა ხი−დისკენ.
ხი−დი რომ ა−რი, ხი−დიც კი ომ−ში ხან−და−ხან ხუნ−დი−ა,
გა−ნა ა−მა−ოდ იღვ−წო−და ბორ−ჩა−ლო−ე−ლი ხუ−დი−ა!
ყუ−რი და−უგ−დეთ, გრძნე−უ−ლი ად−გი−ლის დე−და ჩურ−ჩუ−ლობს:
წყალ−მა წა−ი−ღო წყე−უ−ლი, შე−მო−სე−უ−ლი ურ−ჯუ−ლო!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
მიეცით თქვენს შვილს უფლება აირჩიოს ისეთი აქტივობა, სადაც ერთად გაატარებთ 10 ან 15 წუთს. ეს საუკეთესო საშუალებაა სიყვარულის გამოსახატად.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები სამშობლოზე
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები სამშობლოზე
 |
სამშობლოიოსებ დავითაშვილი |
 |
ანა ანბანს სწავლობსნესტან კუპრავა |
 |
არ შეგვეშნდეს დიდი დაღმართისნანა სამხარაძე |
 |
პატარა ბიჭის ნატვრახათუნა გულიაშვილი |
 |
მე პატარა ქართველი ვარდუტუ მეგრელი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები კატეგორიიდან ლექსები სამშობლოზე
სამწუხაროდ, სხვა უფრო დიდი ზომის ლექსები ამავეე კატეგორიიდან ვერ მოიძებნა | |
