დაგვიანებული პასუხი აკაკის
მგო−სა−ნო მა−ღალ მთი−სა−ო,
თუმც კი გვი−თე−სავ მარ−გა−ლიტს,
მკი−თხვე−ლიც ი−მას მკი−საო”.
ა−კა−კი
ბევ−რი ვი−ფიქ−რე ძა−ლი−ან,
თუ რა პა−სუ−ხი გა−მე−ცა
შენთ−ვის, მხცო−ვა−ნო პო−ე−ტო;
დღე−ცა ვფიქ−რობ−დი, ღა−მე−ცა.
როს და−ვა−პი−რე სი−ტყვის თქმა,
უ−ცებ თავ−ზა−რი და−მე−ცა,
სი−ტყვა, მო−სუ−ლი სათქ−მე−ლად
ე−ნი−დან მომ−წყდა, გა−მექ−ცა.
დავ−ღო−ნე−ბულ−ვარ ძა−ლი−ან,
თით−ქოს სახლ-კა−რი და−მექ−ცა.
რა−და? რა ღმერ−თი გა−მი−წყრა
მარ−გა−ლი−ტე−ბის მფლო−ბელ−სა,
რომ თა−ვის უშ−ნო ე−ნი−თა
ვე−რას ვა−გო−ნებ მშო−ბელ−სა?!
ბულ−ბუ−ლი−სათ−ვის გა−ლო−ბა
და−უ−წუ−ნი−ა რო−მელ−სა?
მარ−გა−ლი−ტე−ბის მფლო−ბე−ლი
ე−ნა−სა ხმა−რობს ღო−ნე−და,
და რო−ცა მარ−გა−ლიტს სთე−სავს,
ან თუ ა−ა−გებს ყო−რე−და,
მა−ინც ის ა−რი, რაც ა−რი,
ჭო−რე−ბი მო−ა−შო−რე−თა!
იქ−ნებ მე, ჩემ−მა ე−ნა−მა,
სამ−შობ−ლო და−ვა−ღო−ნე−თა?
ფრთე−ბი შევკ−ვე−ცეთ ოც−ნე−ბას,
და−ვამ−ხეთ, და−ვა−მო−ნე−თა?
უ−ვარ−გი−სო−ბის მი−ზე−ზი
ფშავ−ლო−ბა ა−რის სწო−რე−და.
მოძღვ−ნი−ლი ა−რი მთის მი−ერ,
ჩა−მო−ტა−ნი−ლი ქა−რი−სა,
რა−ტომ არ ჰგუ−ობს, არ ვი−ცი,
ამ ჰანგს ბუ−ნე−ბა ბა−რი−სა?!
ა−ქაც ხომ ქართ−ვე−ლე−ბი ვართ,
ყვა−ვი−ლი ა−ქაც ჰყვა−ვი−სა,
ხა−ტად ჰყავ, სა−ლო−ცავ ხა−ტად,
მთი−ელთ სამ−შობ−ლო თა−ვი−სა.
და ე−ნა მთი−სა სიმტ−კი−ცით
მსგავ−სი−ა კლდი−სა სა−ლი−სა;
იქ−ნებ, აკ−ლი−ა, არ ვი−ცი,
ამ ლომს სი−ნა−ზე ქა−ლი−სა?
ა−მისთ−ვის და−საგ−მო−ბი−ა
და წა−სა−ღე−ბი წყა−ლი−სა?!
კა−ცი მე−ტყვე−ლი, მგრძნო−ბე−ლი,
ცხოვ−ლად ამ−ხე−ლი თვა−ლი−სა,
ამგვა−რის ამ−ბის მო−წა−მე,
შევდრ−კე, დავ−მუნჯ−დე ლა−მი−სა.
მა−ინც წინ მი−ვალ, მა−ინცა,
არ მე−ში−ნი−ან შა−რი−სა,
გულს მის−ვე−ნი−ა ხა−ტადა
ე−ნა მთი−სა და ბა−რი−სა.
მე არც ერთს კი−ლოს არ ვწუ−ნობ,
თუ−ა ქართ−ვე−ლის გვა−რი−სა,
მო−თაყ−ვა−ნე ვარ ყოვ−ლი−სა
ი−მათ ტკბი−ლის და მწა−რი−სა.
სხვა რამ მა−ში−ნებს, ი−სა ვსთქვათ,
დამხ−შო−ბი მზის და მთვა−რი−სა,
სამ−შობ−ლოს და−მამ−ხო−ბე−ლი
და გა−მომჯ−რე−ლი კა−რი−სა…
სჯობს, რომ ი−მა−ზე ვი−ტი−როთ,
მუ−დამ მთქმე−ლი ვარ ამი−სა,
ნუ შე−გა−ში−ნებსთ, არ გავ−ნებსთ
მთი−დან ყვი−რი−ლი ხა−რი−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვები თანამშრომლობენ სკოლაში, რადგან მათ იციან რასაც უნდა მოელოდნენ, ამბობს ბეთ კოენ-დორფმანი, ჩიკაგოს კონკორდია ევონდეილ კამპუსის სკოლამდელი აღზრდის კოორდინატორი. „ბავშვები ყოველდღიურად ასრულებენ ერთსა და იმავე პროგრამას, ასე რომ, ისინი სწრაფად სწავლობენ იმას, რასაც უნდა აკეთებდნენ და გარკვეული პერიოდის შემდეგ ავტომატურად მოქმედებენ“. შეუძლებელია სახლში ერთი და იგივე ტემპის შენარჩუნება, თუმცა, რაც უფრო თანმიმდევრულები იქნებით, მით მეტად ითანამშრომლებს ბავშვი თქვენთან, ამბობს კოენ-დორფმანი. ჩამოყალიბდით რამდენიმე გეგმაზე და მიყევით მათ: ყველა იცვამს ჭამის წინ. როდესაც სახლში შემოვდივართ, ვიბანთ ხელს. ძილის წინ არ ვკითხულობთ ზღაპრებს, სანამ პიჟამოს არ ჩავიცვამთ. საბოლოოდ, „სახლის წესები“ ბუნებრივი გახდება შვილებისთვის
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ღამე მთაშივაჟა–ფშაველა |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
 |
სიზმარიაკაკი წერეთელი |
 |
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
შემოდგომის ბარაქამანანა ტონია |
 |
ზღარბი _ ჯვებე, ჭიდაობის ჩემპიონიბონდო მაცაბერიძე |
 |
სწავლა იწყებაქეთევან კვიტატიანი |
 |
წელო, წელო, ახალო!ნესტან კუპრავა |
 |
ჯერ გაკვეთილს მოვრჩებინიკოლოზ ჩაჩავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ასოხატულა კუნწულებიგივი ჭიჭინაძე |
 |
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
|
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
|
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
|
მოგონებავაჟა–ფშაველა |
