ხარაბუზა და ფუტკარი
მი−ა−ძა−ხა: “გზა მო−მე−ო!
ვერ მი−ცა−ნი, გა−ნა, ვინც ვარ?
რო−გორ გა−მე−თა−მა−მე−ო?
“თუ ვერ ა−ტყობ თავს, ვინ−ცა ხარ,
გა−მი−გო−ნე, რომ გი−თხრა−ო:
შენ რომ ფრთე−ბი გა−მოგბ−მი−ა,
ღმერ−თიც მა−შინ გა−გი−წყრა−ო!
“ბზუ−ი−ლა−სა, ტყუ−ი−ლა−სა,
შხა−მი−ან−სა, მკბე−ნარ−სა−ო,
ვინ არ გიც−ნობს უ−საქ−მურ−სა,
მფრი−ნავს მო−უს−ვე−ნარ−სა−ო?!
“მე კი დარ−ბა−ის−ლად მცნო−ბენ,
შრო−მი−სა ვარ მოყ−ვა−რე−ო...
ჩემთ−ვი−სა ვარ, არ−ვი−სა ვკბენ,
არ ვარ შე−ნი მოგ−ვა−რე−ო!
“ქვეყ−ნის თვალ−ში მე სულ სხვა ვარ,
შენ სულ სხვა ხარ... ხომ ხე−და−ვო?
ჩა−მო−დე−ქი, გზა მო−მე−ცი!..
ურ−ჩო−ბას ნუ მიბედავო!”
ფუტ−კარ−მა ეს უ−პა−სუ−ხა:
“ნუ მა−ცი−ნებ, ხა-ხა-ხაო!
ვინც რომ ქვეყ−ნად გა−გა−ჩი−ნა,
ნეხ−ვის ჭი−ად დაგ−სა−ხა−ო!
“ბევრს რომ შრო−მობ, ნუ−თუ ჰფიქ−რობ,
რომ მთა და ბარს ას−წო−რე−ბო?..
მხო−ლოდ ფუ−ნეს ა−გუნ−და−ვებ,
იქ−ვე ახ−ლო ა−გო−რე−ბო.
“ის ხომ შე−ნი საზრ−დო ა−რის?
შენს მეტს არ−ვის არ−გი−ა−ო!
შენ ა−კე−თებ... შენ−ვე ჰზი−დავ...
სა−კუ−თა−რი ბარ−გი−ა−ო!
“დარ−ბა−ის−ლად ი−მუ−შა−ვებ,
რა−ღად ირ−ბენ, ა−ბა, შორ−სო?
ყო−ველ ფე−ხის გა−დადგ−მა−ზე
ნა−ხავ, გინ−და მთელ გო−დორ−სო!
“მე კი სხვა ვარ... სულ სხვა მუ−შა
და სხვაგ−ვა−რად მოღ−ვა−წე−ო:
ზე−ცის მუ−შას მე−ძა−ხი−ან,
არ ვარ მარ−ტო სა−მი−წე−ო!
“მისთ−ვის დავფ−რენ მო−უს−ვენ−რად,
რომ მოვ−ძებ−ნო ყვა−ვი−ლი−ო,
გუ−ლის წვე−ნი ა−მოვ−წუწ−ნო,
სამ−კურ−ნა−ლო რამ ტკბი−ლი−ო.
“შე−ვუმ−ზა−დო მით ქვე−ყა−ნას
თაფ−ლი, ზე−ცას - სან−თე−ლი−ო,
რომ იქ წმინ−დად შე−ი−წი−როს
და ა−ნა−თოს აქ ბნე−ლი−ო.
“ვინც მე იმ დროს ხელს შე−მიშ−ლის
ქვეყ−ნის მტე−რიც ის ა−რი−ო,
და მისთ−ვის მაქვს მო−მარ−თუ−ლი
გეს−ლი−ა−ნი ისა−რი−ო!”
ეს უ−თხრა და ფრთა გა−შა−ლა,
მი−ა−შუ−რა ყვა−ვი−ლებ−სა...
და ჩვენც ამგ−ვარ პა−სუხს ვკად−რებთ
ზო−გი−ერთ ჩვენს ყმაწ−ვი−ლებ−სა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს ცხვირის მოხოცვა სუფთა ხელსახოცით.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
 |
დაგვიანებული პასუხი აკაკისვაჟა–ფშაველა |
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
|
ღამე მთაშივაჟა–ფშაველა |
 |
ბოსტნეულის ამბავიიულან ტუვიმი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ძაღლის სულ არ მეშინიანიკოლოზ ჩაჩავა |
 |
დიდგულა კნუტინანა სამხარაძე |
 |
წუწკი წრუწუნაბონდო მაცაბერიძე |
|
ქეიფივაჟა–ფშაველა |
 |
ათასად კაცი დაფასდახალხური |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ვარდიდავით მაჩაბელი |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
 |
ქებათა ქება ნიკორწმინდასგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
|
ბაქია მამლაყინწამანანა ტონია |
