მამუკა
სი−მინ−დის ფო−ჩის ულ−ვა−ში,
თო−ფის−წა−მა−ლი ჩა−ყა−რა
თა−ვის ხელ−თო−ფას ლუ−ლა−ში,
ჯო−ხის მე−რან−ზე გა−დაჯ−და,
დას−ცხო ბუ−კი და ნა−ღა−რა,
ო−ჩა−ნი ცხე−ნის არ ი−ყოს,
ტყუ−პად ტლინ−კე−ბიც ა−ყა−რა.
თავ−ზე და−ეს−ხა ბო−ჩო−ლას,
ა−კუ−წა მკვა−ხე კვა−ხე−ბი.
- ბი−ჭო, მა−მუ−კა, და−წყნარ−დი,
ი−ცო−დე, გა−ი−ლა−ხე−ბი!
არ და−ი−შა−ლა მა−მუ−კამ
ხმლი−სა და თო−ფის ტრი−ა−ლი,
ახ−ლა მუ−რი−ას მი−ვარ−და
ყი−ჟი−ნი−თა და ღრი−ა−ლით.
მუ−რამ უთ−მი−ნა, უთ−მი−ნა,
კუ−დიც კი გა−უ−ქი−ცი−ნა,
სულ მთლად რომ თავ−ზე
და−აჯ−და,
ბო−ლოს მუ−რამაც ი−წყი−ნა,
შე−მო−ა−ხი−ა შარ−ვა−ლი,
მე−რე ი−სე−თი იფ−რი−ნა...
შარ−ვალ−ჩახ−დი−ლი რომ ნა−ხა,
დაწ−ვა და ბევ−რი ი−ცი−ნა.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ნოდარ დუმბაძის სხვა ლექსები:
პრანჭიები |
იხვი და მამალი |
საათი |
ქურდის ქურდი |
საწყალი ბაბუა |
სენსორული ყუთი სავსე სხვადასხვა ტექსტურის საგნებით შეიძლება დაეხმაროს ბავშვს დამშვიდებაში.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მხარი მხარს, მხარი მხარს!გალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ხმა სამარიდამვაჟა–ფშაველა |
 |
ქართველი მერქვასგოჩა ხარანაული |
|
არსად გაქცეულა ჩვენი ჩაიდანინაზი თარგამაძე |
 |
ქეთინოს ბაფთებინოდარ დუმბაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
*** (ბებო როცა გავაბრაზე)ცირა ტურაშვილი |
 |
მამალითამარ ჭეიშვილი |
 |
იავნანანანა სამხარაძე |
 |
მომავალი მწვრთნელებიმანანა კაკაჩია |
 |
მუხა, ია და ენძელალუარა ჭანტურია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ომი საქართველოს თავად-აზნაურ-გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-სნიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
ქეთინონოდარ დუმბაძე |
|
კლდე და მდინარევაჟა–ფშაველა |
|
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
|
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
