გუთნის დედა
”გადი-გამოდი, გუთანო, ღირღიტავ, ბანი უთხარო”.
წი−ლად გვარ−გუ−ნეს შა−ვი მი−წა ჩვენ.
ერთ−გუ−ლად ვჭი−მოთ ჭა−პა−ნი ჩვე−ნი,
უ−სი−ხა−რუ−ლოდ დავ−ლი−ოთ დღე−ნი,
ბელ−ტი ბელტ−ზე−და გად−მო−ვაწ−ვი−ნოთ
და შრო−მის ოფ−ლი მი−წას ვაწ−ვი−მოთ.
ნუ და−მი−ღონ−დი!.. შე−ნი უ−ღე−ლი
ჩემს უ−ღელ−ზე−და არ ა−რის ძნე−ლი:
მეც შე−ნებრ მი−წას დავ−ყუ−რებ თვა−ლით,
რად−გა−ნაც ზე−ცა წა−მართ−ვეს ძა−ლით;
შე−ნებრ მეც მე−ლის მი−წა ვით მსხვერპლ−სა,
სიკვ−დი−ლის შემ−დეგ და−სა−ვი−წყელ−სა.
შენ პი−რუ−ტყვი ხარ და მე მე−ტყვე−ლი?!.
ეგ, ჩე−მო ლა−ბავ, ნუ შეგ−შურ−დე−ბა...
რად მინ−და ხმა−ლი, თუნდ ი−ყოს მჭრე−ლი,
თუ სი−მართ−ლისთ−ვის და−მიჩ−ლუნგ−დე−ბა?
ა−ბა, რას გვარ−გებს ჩვენ ის გუ−თა−ნი,
რო−მე ა−ჩე−ჩოს მარ−ტო მი−წანი
და არ მოს−თხრი−დეს ძი−რით იმ ბა−ლახს,
რო−მელიც უშ−ლის თესლ−სა ა−მოსვ−ლას?
მე ჩე−მის ჭი−რის, ჩე−მის წუ−ხი−ლის,
ჩე−მის კა−ცო−ბის გუ−ლის დუ−ღი−ლის
სი−ტყვა−ნი გულ−ში მე−ბა−დე−ბი−ან,
მაგ−რამ გულ−შივე უხ−მოდ ჰკვდე−ბი−ან.
შენ ვერ გა−ი−გებ მე−ტყვე−ლის ტანჯ−ვას,
რო−ცა სი−ტყვა−სა მარ−თალს გულ−ში ჰკლავს!..
აქ, მენ−დე, ლა−ბავ, ჩე−მი უ−ღე−ლი
შენს უ−ღელ−ზე−და უფ−რო−ა ძნე−ლი.
მაშ, რა გა−ღო−ნებს?.. გას−წი ჭა−პან−სა
და გა−ი−ტა−ნე გუ−თა−ნი ბო−ლოს,
ნუ უ−ღა−ლა−ტებ ძველს ამ−ხა−ნაგ−სა,
ის შენ ა−ცხოვ−რე, მან შენ გა−ცხოვ−როს!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
კონფლიქტის დროს არ გამოიყენოთ შეურაცხმყოფელი სიტყვები და არ აყენოთ ერთმანეთს ფიზიკური ზიანი.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დამისხი, დამალევინევაჟა–ფშაველა |
 |
მხიარული ზაფხულიმზია გოგნიაშვილი |
|
ნიკოლოზ ბარათაშვილის ნეშტსვაჟა–ფშაველა |
 |
სტვენს ბულბულიბესიკი |
 |
უსიყვარულოდგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
დედი, უთხარ პიკოს...ელიზბარ გაბუნია |
 |
ჩემო კალამო, ჩემო კარგო, რად გვინდა ტაში?ილია ჭავჭავაძე |
 |
დე, დედიკო, დედანათია აბულაძე |
 |
ერთმა პატარა ბეღურამნოდარ დუმბაძე |
 |
ჩემი პირველი მასწავლებელიიოსებ ციცქიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მერე რაა, რომ საქართველოაოთარ შალამბერიძე |
 |
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
|
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
 |
ვაჟა-ფშაველას ნაამბობილადო ასათიანი |
|
მგელი და კრავიმანანა ტონია |
