ატმის ყვავილები
ყვა−ვილ−თა ჯა−რი ფიფ−ქით ბა−ნა−ობს.
ტყდე−ბა, ნა−ნა−ობს ე−თე−რი ჩქა−რი,
ნა−ნა−ობს ქა−რი და მი−ქა−ნა−ობს.
და ქა−რი შეხვ−და ატ−მის ყვა−ვი−ლებს,
ვარ−დის−ფერ ღი−ლებს შე−ა−ტყო ჟრჟო−ლა,
ფრთა და−ა−ტო−ლა გა−უშ−ლელ ღი−ლებს,
დაწვ−და ბი−ლი−ლებს და ა−ათრ−თო−ლა.
ატ−მის ხე იდ−გა თა−ი−გუ−ლი−ვით,
იქ მას მი−ლე−ვით უთრ−თო−და სუ−ლი!
შო−რით მოსუ−ლი გა−ზა−ფხულ სხი−ვით
და ნამ−თა მძი−ვით გა−რე−მო−ცუ−ლი.
ატ−მის ხე იდ−გა, ვით ნა−ზი ქა−ლი,
ვით დე−დო−ფა−ლი უ−ცხო მხა−რე−ში.
სი−ნარ−ნა−რე−ში სწვავ−და მზის ზა−ლი
და გრძნო−ბათ ა−ლი - სიმ−წუ−ხა−რე−ში.
ატ−მის ხე შლი−ლი ოც−ნე−ბას ჰგავ−და,
რო−ცა ღე−ლავ−და მზით აღ−ჭურ−ვი−ლი,
მე მი−სი ჩრდი−ლი ხში−რად მხიბ−ლავ−და
და ხში−რად მწვავ−და ტრფო−ბის სურ−ვი−ლი.
მაგ−რამ ეწ−ვი−ა ატ−მის ხეს ქა−რი
და ფრთა მედ−გა−რი შე−მო−ახ−ვი−ა,
ეხ−ლაც ა−ტყვი−ა ხეს გა−ნაბ−ზა−რი,
ყვა−ვილ−თა ღვა−რი რომ და−აფრქ−ვი−ა.
რო−გორც პეპ−ლე−ბი მშვი−დი და ფრ−თხი−ლი
შემ−დეგ აშლი−ლი და აფ−რე−ნი−ლი -
გა−დაც−ვე−ნი−ლი ატ−მის ყვა−ვი−ლი
ი−ყო დაღ−ლი−ლი და მო−წყე−ნი−ლი
ოც−ნე−ბათ რი−გი თვალს მი−ე−ფა−რა!
მტვრით გა−ის−ვა−რა წყალ−თა ლიკ−ლი−კი,
ყვა−ვი−ლი ი−გი მოკვ−და და ჩაქ−რა
ცით−ლად და−ფა−რა ბა−ღის ბი−ლი−კი.
ბა−ღის ბი−ლიკ−ზე მიც−დი−ვარ და თან
გაძვრც−ნილ ა−ტამ−თან ზღვე−ბი გროვ−დე−ბა,
სა−ღა−მოვ−დე−ბა და მზის ჩასვ−ლას−თან
თან−და−თან მწუხ−რი მი−ახ−ლოვ−დე−ბა.
მე ა−ღარ ვდარ−დობ... რა მსურს, რას ვე−ლი?
ვით მზის ნა−თე−ლი და ღა−მის ჩრდი−ლი,
მე−ფობს სიკვ−დი−ლი - ჭკნო−ბის მსურვე−ლი!
გაქ−რა სურ−ნე−ლი, დაჭკ−ნა ყვა−ვი−ლი!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბავშვი, წაიკითხოს სხვადასხვა ჟანრის წიგნები, რათა გააფართოვოს მისი ცოდნის სფერო.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
შემოღამება მთაწმინდაზედნიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
ციკოს თოვლის პაპავასილ გულეური |
 |
სევდის ბაღსბესიკი |
 |
ეკლიანი მეგობარიმანანა ტონია |
 |
როს ვუკვირდები თავის თავს…ვაჟა–ფშაველა |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
შემოდგომაქეთევან კვიტატიანი |
 |
განა სანადიროდნუნუ ჯანელიძე |
|
პოპკორნინუნუ ჯანელიძე |
 |
ნუგეშიელენე სალარიძე |
 |
დაუვიწყარი დეკემბერინანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
|
მკვეხარა მხატვარიმანანა ტონია |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
|
დედოფალს ანაზედბესიკი |
 |
მუშაილია ჭავჭავაძე |
