ამირანი
ცხენს და−უ−ყა−რე ხან−ძი−ლი,
დი−ა−ცის და−წუ−ნე−ბულ−სა
ტი−რი−ლი გინ−და, გან ძი−ლი.
ხალ−ხუ−რი.
უ−ზარ−მა−ზა−რი ტა−ნი−სა
კა−ცი ვინ−მე სჩანს კლდე−ში−ო,
გუ−ლის მდნო−ბე−ლი ნაღ−ვე−ლი
უხ−მოდ დუღს ი−მის მკერდ−ში−ო.
უგრძ−ნო−ბი ჯაჭ−ვი მკლა−ვებ−ზედ
ეხ−ვე−ვა, რო−გორც გვე−ლი−ო,
და აბ−ლა−ბუ−და თვა−ლებ−ზედ
გა−დაჰკ−რო−ბი−ა ქსე−ლი−ო.
ტან−ზედ აჰსხ−მი−ა ყი−ნუ−ლი
და ხავ−სი შა−ვის ფე−რი−სო,
სდგას ე−სე და−ჩო−ქე−ბუ−ლი,
მომ−ლოდ−ნე ჯაჭ−ვის მტვრე−ვი−სო.
პირ−და−პირ და−ყუ−დე−ბუ−ლი
ჟანგ−დე−ბა მი−სი ხმა−ლი−ო,
მოს−ვე−ნე−ბა−სა თა−კი−ლობს,
ცრემლ−სა ღვრის, რო−გორც ქა−ლი−ო.
დაჰ−ვი−წყე−ბი−ა ეს მო−ნა
ძირს კაც−სა, მაღ−ლა ზე−ცა−სა,
არ იხ−სე−ნე−ბენ მის−გა−ნა
დევ-ეშმაკების ჟლე−ტა−სა.
მო−ზა−რე წა−მე−ბუ−ლი−სა
ფეხთ ჩას−წო−ლი−ა ფი−ნი−ა,
ამ პა−წა−წი−ნა არ−სე−ბას
უ−ცხო რამ და−უ−ჟი−ნი−ა.
და−უს−ვე−ნებ−ლად ე−ნი−თა
ლო−კავს ჯაჭვს - უნ−და გას−წყვი−ტოს,
რომ თა−ვი იხს−ნას ტან−ჯულ−მა,
ბილ−წი მჭედ−ლე−ბი გას−წყვი−ტოს, -
რო−მელ−თაც გრდემლ−ზედ გაჰკ−ვე−რეს
მის და−საბ−მე−ლად ჯაჭ−ვიო,
არ შე−იბ−რა−ლეს მარ−თა−ლი,
გაგ−ზავ−ნეს ტყვე−და მთა−ში−ო.
რა გა−წყვე−ტამ−დის მი−იყ−ვანს
ფი−ნი−ა რკი−ნის მარ−თულ−სო,
გულქ−ვა მჭე−დე−ლი გა−მო−დის,
გრდემლ−ზედ კვერს უ−წყებს რა−კუნ−სო.
და ჯაჭ−ვი ი−სევ მთელ−დე−ბა,
გუ−ლის საკ−ლა−ვად მო−ნი−სო.
ნე−ტავ ეს უღვ−თო წვა−ლე−ბა
ამ გმირს გას−წი−რავს რო−დი−სო?!
რო−დის ად−გე−ბა ა−მი−რან,
ჯაჭვ-აბჯრით შე−მო−სი−ლი−ო,
ჩა−მოსდ−ნო−ბო−დეს ყი−ნუ−ლი
და უ−ცი−ნო−დეს პი−რი−ო.
ე−ჭი−როს ხელ−ში თვის ხმა−ლი,
იც−ქი−რე−ბო−დეს ბა−რა−და,
მთა-კლდეთ გაჰ−ქონ−დეს დგრი−ა−ლი,
მას თავს უკ−რავ−დენ კვა−ლა−და.
მი−წა იძრ−წო−დეს, ღრუ−ბელ−ნი
ფუ−ო−დენ, ხტო−დენ შა−ვა−და,
კეკ−ლუც−ნი წვრილ−ნი ვარსკვ−ლავ−ნი
მთებ−ზე სხდე−ბო−დენ ჯა−რა−და.
სად−მე ზღვამ იგრძ−ნოს ამ−ბა−ვი,
კარ−გე−ბის სა−ნატ−რე−ლი−ო,
და−უკ−რას ტკბი−ლი საკ−რა−ვი,
ცას მი−ა−წო−დოს ხე−ლი−ო.
მუ−ნით ჩა−მოწ−ვეს ღრუ−ბე−ლი,
გაჩნ−დეს ცეცხლ-სეტყვა ხში−რი−ა,
ი−ძახ−დენ მართ−ლის ჯვარმც−მელ−ნი:
“ვაჰ−მე, რა დი−დი ჭირია!”
მჭედ−ლე−ბი ცოდ−ვას ნა−ნობ−დენ,
ამტვ−რევ−დენ გრდემ−ლებს, კვე−რებ−სო,
თვის ი−ა−რა−ღის ნაშ−თებ−ზედ
აფრქ−ვევ−დენ მწა−რე ცრემ−ლებ−სო.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დააჯილდოვეთ ბავშვების მშვიდი და თქვენთვის მისაღები თამაში
ზოგჯერ ბავშვები თამაშობენ წყნარად, მშობლები კი, ამ დროს, სხვა საქმიანობით არიან დაკავებულები და ყურადღებას არ აქცევენ მათ დამოუკიდებელ, მშვიდ და მისაღებ ქცევას. ბავშვებს ყოველთვის სურთ მშობლის ყურადღების მიქცევა. უმჯობესი იქნება, შეაქოთ წყნარად და დამოუკიდებლად ყოფნისათვის და თავადაც ჩაერთოთ თამაშის პროცესში. ამით თავიდან აიცილებთ ბავშვების არასასურველ ქცევას, თქვენი ყურადღების მიქცევას ხმაურით, პროტესტითა და სხვა შეუსაბამო ქცევით.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ჰიმნი ქართულ ანბანსგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
|
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
სუფრასთანმარიამ წიკლაური |
 |
სიზმარიბონდო მაცაბერიძე |
 |
დედი...ნათია აბულაძე |
 |
თოვლის პაპის ნათქვამიგივი ჭიჭინაძე |
 |
მარად შენ მიმაჩნდებესიკი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ობოლივაჟა–ფშაველა |
 |
ქებათა-ქებააკაკი წერეთელი |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
