შორიდგან
გარ−ნა სა−ხე შე−ნი ვით ვცე თმო−ბა−სა?
სა−ვა−ნედ გულს ვიმ−ყოფ შე−ნად სამკ−ვიდ−როდ,
ვი−სულდგ−მუ−ლებ შენგ−ნით ყო−ველს წამს და დროს.
და−ვე−ხარ−ბი სურ−ვილს სურ−ვი−ლით მშრა−ლი,
გა−უქ−რობ−ლად მცვი−ვა სულთქ−მი−სა ა−ლი.
სუ−ლი ჩე−მი დასწ−ვეთს გულ−ზე სიყ−ვა−რულს,
ნაზსა,უცხოს,წმინდას,უზადოსა სრულს.
გემ−ღე−რე−ბი სა−ხეს ან−გე−ლო−ზებ−რივს,
მო−ნარ−ნა−რეს ე−დემს მომფ−რი−ნა−რობ−რივს.
ქ. ო−რენ−ბურღს (1834 წ.).
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ქვეყნის ნებისმიერ სკოლამდელი აღზრდის საკლასო ოთახში ნახავთ, რომ ბავშვები წყნარად ზიან წრის გარშემო, ხელს იწევენ სანამ რამეს იტყვიან, ერთმანეთს გადასცემენ ხელსახოცებს და საჭმელს. ისმის კითხვა: როგორ აღწევენ ამას მასწავლებლები? როგორ შეუძლიათ მათ ნებაყოფლობით მართონ 4 წლამდე ასაკის რამდენიმე ბავშვი ერთად? არ არსებობს საიდუმლო ფორმულა, თუმცა, არსებობს რამდენიმე რჩევა
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ერთი ხუთზენაზი თარგამაძე |
 |
იავნანახალხური |
 |
ხელებიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
*** (მამას ლურჯი პერანგი წითლად გავაფერადე)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
ჩვენი ძაღლიაზა მდინარაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ბებომ თაფლი მომიტანაელიზბარ გაბუნია |
 |
შოშია გალობსნესტან კუპრავა |
|
ჩემი სკოლა, ჩემი კლასინესტან კუპრავა |
|
თამარ მეფესხალხური |
 |
მხიარული წვიმახათუნა გულიაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
სიყვარულივაჟა–ფშაველა |
 |
დამნაშავე ბურთიმანანა ტონია |
|
მივარდნილი აივანიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ქუთაისიაკაკი წერეთელი |
 |
გაზაფხულის პირიიროდიონ ევდოშვილი |
