სიმღერა
(ვუძღვნი ახალგაზრდა მგოსნებს)
დავ−დი−ვარ დე−დი−შო−ბი−ლა,
მეც ი−მათ ჯო−გი−და−მა ვარ,
ვინც სი−ღა−რი−ბით ცნო−ბი−ლა.
ამ წუ−თი−სოფ−ლის თორ−ნე−ში
ბევ−რი სხვა გა−მო−ცხო−ბი−ლა.
ჩემს გარ−და ა−სეთ ყო−ფა−ში
მრა−ვა−ლი სხვა−ცა ყო−ფი−ლა.
ყვე−ლას სა−მა−რე მიგ−ვე−ლის,
ვინც დე−დის მუც−ლით შო−ბი−ლა.
საგ−მო−ბიც ვი−ყო, ქედს არ ვხრი,
თა−ვი მდი−და−რი მგო−ნი−ა,
ი−სე−თი, თქვენ−მა ძმო−ბა−მა,
ჯერ არ−ვის გა−უ−გო−ნი−ა.
მთლად მე მე−კუთვ−ნის ქვე−ყა−ნა:
მთა−ში _ მთა, ბა−რად _ ბა−რი−ა,
ზღვა და ხმე−ლე−თი ერ−თი−ან,
ცას _ ვარსკვ−ლა−ვე−ბის ჯა−რი−ა,
დი−ლით მზე მა−ნა−თო−ბე−ლი,
ღა−მის გუ−შა−გი მთვა−რი−ა,
მდი−დართ სიმ−დიდ−რით ღი−ღი−ნი,
ბე−ჩავთ ქვი−თი−ნი მწა−რი−ა,
ავ−და−რი, ჟინჟ−ლი, ცის ქცე−ვა,
ცა მოწ−მენ−დი−ლი, და−რი−ა;
დი−ლით გა−ფურჩ−ნა ვარ−დი−სა,
მთე−ლი ი−მი−სი გვა−რი−ა;
ი−ა, უღ−რან ტყეს მო−სუ−ლი,
თალხ−კა−ბა, ენამტკბა−რი−ა,
კლდის თავს გაშ−ლი−ლი პი−რიმ−ზე, _
მთის სა−სა−ხე−ლო ქალი−ა;
მარ−გა−ლი−ტი−ვით მდე−ლო−ზედ
ბრჭყვი−ალა დი−ლის ცვარი−ა.
ზამთ−რის ზვა−ვე−ბის ქუ−ხი−ლი,
გა−ზა−ფხულს წვი−მის ღვარი−ა,
იქ ჯო−ჯო−ხე−თი, სა−მო−თხის
თუ და−მი−კე−ტეს კარი−ა.
ხარს ვგე−ვარ ნაი−ალაღარს,
რქით მი−წა−სა ვ−ჩხვერ, ვბუ−ბუ−ნებ,
ღმერ−თო, სამ−შობ−ლო მი−ცო−ცხლე! _
მძი−ნა−რიც ი−მას ვდუ−დუ−ნებ;
სა−წყალთ სა−წყლო−ბა რო მეს−მის,
ი−მათ ვა−რამ−ზე ვწუ−წუ−ნებ;
არც−როს უ−საქ−მო ა−რა ვარ,
მუ−დამ ვკო−წი−წობ, ვჩუ−ჩუ−ნებ.
ცო−ტა მაქვს, ცო−ტას ვჯერ−დე−ბი,
ბე−ჩავთაც გავუზი−არებ.
სი−კე−თი−სათ−ვის სი−კე−თეს
ა−რა−ვის დავუგვი−ანებ.
ა−ვის თქმით, ა−ვის ქცე−ვი−თა
გულს არ−ვის დავუზი−ანებ.
ხარს ვგე−ვარ ნაი−ალაღარს,
რქით მი−წა−სა ვ−ჩხვერ, ვბუ−ბუ−ნებ;
ღმერ−თო, სამ−შობ−ლო მი−ცო−ცხლე! _
მძი−ნა−რიც ი−მას ვდუ−დუ−ნებ;
სა−წყალთ სა−წყლო−ბა რო მეს−მის,
ი−მად მა−გივ−რად ვწუ−წუ−ნებ;
ხან−და−ხან ჟი−ნი ა−მი−ღებს,
სიმ−ღე−რას და−ვა−გუ−გუ−ნებ.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
სოფოს ბლოგი - წერილი მეგობარს
თათულის ნაირ ადამიანებზე მინდა მოგიყვეთ. ასე მგონია, სამყაროს მთავარი ძალები მათ ძარღვებში მიედინება. ისინი ქმნიან ყველაფერს ამ ქვეყნად, რადგან რეალური ქმედება ...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
კიდევაც ვნახავ გაზაფხულსვაჟა–ფშაველა |
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
საქართველოო ლამაზოანა კალანდაძე |
 |
სად არის სათვალე?იულან ტუვიმი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
საზამთრო და ნესვიმანანა ტონია |
 |
შევხედე, სვემდა ღვინოსახალხური |
 |
პატარა გმირილუარა ჭანტურია |
 |
ჩვენი ძაღლიაზა მდინარაძე |
 |
ჭკვიანს სწავლა უნდამანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
|
სიკვდილი გმირისავაჟა–ფშაველა |
 |
მნათობთადმიბესიკი |
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
|
ფშაველი ჯარისკაცის წერილივაჟა–ფშაველა |
