არაგვს
რო გნა−ხე, გა−ვი−ხა−რე−ო,
სრუ−ლი−ად გა−მო−ვიც−ვა−ლე,
წელ−ში−აც ა−ვი−ხა−რე−ო.
რა ლა−მა−ზი−ა, წყე−უ−ლო,
შენთ ზვირთ−თა ლაღ−ნი ჩქე−რა−ნი,
გა−აფთ−რე−ბულ−სა ტალ−ღა−სა
კლდეს რო წა−უვ−ლენ თქე−რა−ნი!
შენ თვალს გა−რი−დებ მა−ში−ნა,
მთე−ბის−კე მწა−დის ცქე−რა−ნი,
უნ−დომ−ლად მა−მინ−დე−ბი−ან
ბედკ−რულს ბედკ−რულ−ნი მღე−რა−ნი.
გუ−ლიც იქ ი−წევს, თვა−ლი−ცა,
იქ რო მა−ღა−ლი მთე−ბი−ა,
ვინც რომ გიჟ−მა−ჟი გაგ−ზარ−და,
ვის ძუ−ძუც პირ−ში გდე−ბი−ა, _
ი−მათ კალ−თა−ზემც მოვკვ−დე−ბი,
მათ ლო−დი გულ−სამც მდე−ბი−ა!
ზა−ფხულ−ში აყ−ვავ−დე−ბი−ან
მკერდ−ნიც კი სა−ლის კლდი−სა−ნი,
ყვა−ვილთ პირს ე−კო−ნე−ბი−ან
ცივ−ნი ნამცვ−რევ−ნი ცი−სა−ნი.
გაჰ−ყუ−ჩე−ბი−ა ნი−ავ−სა
ჯიხ−ვი, ყელ-ყურით ლა−მა−ზი,
ა−ღარ ა−ჩხე−რებს ქვი−შა−თა
კლდით კლდე−ზე მხტო−მი გა−ვა−ზი.
ხან რომ ცა მა−იღ−რუბ−ლე−ბა,
ჩაბ−ნელ−დე−ბი−ან ხე−ვე−ბი,
გაჩნ−დე−ბა მეხ−თა ტკრცი−ა−ლი,
ათრ−თოლ−დე−ბი−ან ხე−ე−ბი,
კლდე−ებ−ზედ და−ი−კე−ცე−ბა
სვავ−თა და არ−წივთ ფრთე−ე−ბი.
თმებს უ−კუ−იყ−რის ნა−კა−დი,
ცი−საკ და−ი−წყებს ცქე−რა−სა,
შაჰ−ყუ−რებს გა−ო−ცე−ბუ−ლი
შა−ვის ღრუბ−ლე−ბის მღე−რა−სა.
რა ყურ−მა უნ−და გა−უძ−ლოს
იმ მთე−ბის გუ−ლის ძგე−რა−სა?!
ხში−რად მო−ხეთ−ქილს წვი−მა−სა
სი−პი−სა აქ−ვის ღა−რე−ბი,
აქა-იქ გა−იმტვ−რე−ვი−ან
პირ−გა−შა−უ−ლი ღვა−რე−ბი.
ი−ზი−დე−ბი−ან შენ−კე−ნა
ის გრძნო−ბი−სა−გან მთვრა−ლე−ბი,
ი−მათ ვე−ღა−რა და−ი−ჭერს,
თუნდ რკი−ნის დახვ−დეს კა−რე−ბი!
ახ−ლა ავ−და−რიც გა−დიყ−რის
და მზეც გა−დივ−ლის გო−რა−სა,
ნაწყვეტ-ნაწყვეტი ნის−ლე−ბი
ხე−ვებ−ში სდგა−მენ გო−რა−სა.
ვე−ღა−რა ჰბედ−ვენ ბე−ჩავ−ნი
მთე−ბისად მე−ხის სრო−ლა−სა,
მაგ−რამ ფიქ−რო−ბენ ვა−ჟა−ნი
სახ−ვა−ლი−ო−დაც ბრძო−ლა−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
გაითვალისწინეთ, რომ ოჯახური მხარდაჭერა შეიძლება შეიცვალოს დროთა განმავლობაში, თქვენი ოჯახის საჭიროებების შესაბამისად.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
 |
მთათ ძილივაჟა–ფშაველა |
 |
რაც მიიწერა სოფელმანბესიკი |
 |
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
 |
ინტერნაციონალიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
პაწაწინა კვირტილუარა ჭანტურია |
 |
შემოსილნი გამჭვირვალე ბლონდებითგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
სატრფოვ, მახსოვს თვალნი შენნინიკოლოზ ბარათაშვილი |
|
საზამთრო და ნესვიმანანა ტონია |
 |
ქეთო და ლექსონანა სამხარაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ღამურააკაკი წერეთელი |
|
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
|
მესაფლავეგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მეხანძრე სპილომანანა ტონია |
 |
შეჯიბრება საღორიის ტყეშინოდარ დუმბაძე |
