ლურჯთ−ვა−ლე−ბა ჩი−ტი ჯე−ი,
თავს ი−წო−ნებს ლურჯ კა−ბა−ში,
ჯინ−ჯი−ლე−ბი და−ი−კი−და,
თან ჯა−დოს−ნურ სუფ−რა−საც შლის.

ჯა−მით დად−გა ხო−ჭოს ჯე−მი,
შე−მო−უ−წყო ჯან−ჯა−ფი−ლი,
მე−რე ტყე−ში გა−ი−ა−რა,
შე−აგ−რო−ვა რკო და თხი−ლი.

ე−ლო−დე−ბა მექ−სი−კი−დან
ო−ჯახს ჯე−ი ბი−ძაშ−ვი−ლის:
ხან, სასტ−ვე−ნის ხმა−ზე გა−ლობს,
ხან, ზარს უკ−რავს, ხა−ნაც ყვი−რის.

და−საჯ−დო−მიც მო−ამ−ზა−და,
ჯირკვ−ზე და−დო გრძე−ლი ჯო−ხი,
აქ დაჯ−დე−ბა ბი−ძი−ა -ჯო,
აქ ჯა−ნე−ტი, ა−ქაც - ჯორ−ჯი.