უ−ფა−ლო!
დღეს ი−სევ ი−სე მო−ვე−დი შენ−თან
დაღ−ლი−ლი სუ−ლით, სავ−სე ი−მე−დით,
კა−რი შე−ვა−ღე, შენ დამხვ−დი, ღმერ−თო,
ჩემ−და ნუ−გე−შად ხი−ლუ−ლი რწმე−ნით!
ცო−ტაც ვი−ლო−ცე, ბევ−რი ვი−ტი−რე,
მო−ვი−ნა−ნი−ე ცოდ−ვე−ბი „მწირი“,
ვი−ცი, შე−მინ−დობ, გულს ხომ გიშ−ლი−დი,
შუ−ა−მა−ვალ−თან მრ−ცხვე−ნი−ა, ვტი−რი!
მე ა−რა−სო−დეს არ და−მი−მა−ლავს
მან−კი−ე−რე−ბა, ცოდ−ვა და ბრა−ლი,
გ−თხოვ, შე−ი−წი−რე ლოც−ვა ცოდ−ვი−ლის
მომ−მად−ლე გულ−ში სიმშ−ვი−დის წლე−ბი!