პა−წა−წი−ნა მატ−ლი და−და
ა−ლუ−ბალ−ში და−ი−ბა−და,
მარ−ტო−ო−ბით რო−დი ი−წყენს,
წევს და წრუ−პავს ა−ლუბ−ლის წვენს.
ღორ−მუ−ცე−ლა ჩვე−ნი და−და
არ უ−ჩი−ვის, მართ−ლაც, მა−დას
ა−რა−ფე−რი ა−ღარ ახ−სოვს
ძი−ლის, ჭა−მის და სმის გარ−და.
არ უ−ხი−ლავს ცა და მი−წა,
არ უ−ნა−ხავს არც ზღვა, არც მზე,
ა−რა−ფე−რი არ ა−ფიქ−რებს,
არ ა−დარ−დებს ქვე−ყა−ნა−ზე.
პა−წა−წი−ნა მატ−ლი და−და
ა−ლუ−ბალ−ში და−ი−ბა−და,
და ა−ლისფ−რად მო−თხუპ−ნუ−ლი,
მუ−დამ, დარ−ში თუ ავდარ−ში,
ჭყუმ−პა−ლა−ობს ა−ლუ−ბალ−ში.